راز سنگ‌های عجیب این جزیره چیست؟ +تصاویر

الی گشت: در زمان‌های دور که هنوز اداره پست درست نشده نبود مردم برای رساندن پیغام‌ها و نامه هایشان به یکدیگر از روش‌های مختلفی استفاده می‌کردند، اما وقتی قرار بود این پیغام رسانی در جزیره‌ای دورافتاده و بدون سکنه انجام شود کار سخت و پیچیده می‌شد! ماجرای سنگ نوشته‌های جزیره‌ای دورافتاده در ماداگاسکار هم به شیوه پیغام رسانی در حدود ۵۰۰ سال پیش برمی گردد، در آن زمان کشتی‌هایی که گذرشان به این جزیره می‌افتاد برای رساندن پیغام خود به کشتی‌هایی که قرار بود چند وقت دیگر به جزیره برسند دست به ابتکار عجیبی زدند. در ادامه الی گشت را همراهی کنید تا درباره‌ی سنگ نوشته‌های ماداگاسکار بیشتر بدانید.

در حدود ۲ کیلومتری آنسوی سواحل ماداگاسکار، در خلیج آنتونگیل یک جزیره کوچک، استوایی و غیر مسکونی به اسم Nosy Mangabe هست که با جنگل‌های انبوه پوشیده شده و هیچ کس به طور دائمی در آن زندگی نمی‌کند. در قرن‌های ۱۶ و ۱۷، کشتی‌های هلندی در مسیر رسیدن به کشور‌های شرقی معمولا برای استراحت در این جزیره توقف می‌کردند. هدف آن‌ها از این توقف تعمیر کشتی‌های شکسته، درمان افراد دریا زده و همینطور تهیه‌ی آب شیرین بود. منابع فراوان آب شیرین این جزیره به خاطر بارندگی زیادی است که در همه‌ی ماه‌های سال جنگل‌های جزیره را سیراب می‌کند. آب‌های شیرین فراوانی که از قله‌ها و صخره‌های جزیره سرازیر می‌شوند یکی از بهترین منابع آب شیرین به شمار می‌روند.

وقتی کشتی‌ها برای گرفتن آب در این جزیره متوقف بودند ملوان‌ها گاهی برای سرگرمی شروع به گشت و گذر در کنار سواحل می‌کردند و اسم خودشان را بر روی سنگ‌ها و صخره‌ها می‌نوشتند. بعضی‌ها اسم کشتی، اسم ناخدا، تاریخ ورود و خروج از جزیره را هم حک می‌کردند و ببدین ترتیب سیستم بومی پیام رسانی شروع به رشد کرد. ملوان‌ها قبل از اینکه جزیره را ترک کننده نامه‌ها و پیغام‌هایی را در جزیره رها می‌کردند. آن‌ها دور نامه‌ها را به دقت با نخ می‌پیچیدند و آن‌ها را به کمک زغال ضد آب و در پای سنگ‌ها در زیر زمین چال می‌کردند. هدف این بود که کشتی هلندی بعدی که در این جزیره لنگر می‌گیرد این پیغام یا نامه را بخواند و آن را به گیرنده‌ی مورد نظر برساند. در اوایل دهه ۱۹۲۰، یک بازرس فرانسوی که مسئول جنگل‌های این جزیره بود ده‌ها سنگ نوشته را کشف کرد. در سال ۲۰۱۲، یک تیم از محققان به سرپرستی یک باستان شناس اتریشی نامه‌ها و سنگ‌های بیشتری را کشف کردند. در طول مدت این تحقیق ۴۰ کتیبه پیدا شد که در فاصله‌ی سال‌های ۱۶۰۱ تا ۱۶۵۷ توسط ملوان‌های حداقل ۱۳ کشتی هلندی در این محل به جا مانده بودند.

این کتیبه‌ها در ساحل کوچکی بر روی چندین صخره و سنگ حکاکی شده اند، ساحلی که همچنان به نام ساحل هلندی‌ها معروف است. اگر نوشته این سنگ‌ها را بخوانید گاهی با داستان‌های جذابی روبرو می‌شوید مثلا بر روی یکی از سنگ‌ها نوشته شده که کشتی «میدل برگ» بعد ار اینکه همه‌ی بادبان‌های خود را در گردبادی سخت از دست داد در سال ۱۶۲۵ به این جزیره رسید. افراد این کشتی مجبور شدند به مدت ۷ ماه در این جزیره بمانند تا کشتی کاملا تعمیر شود. کشتی بعد از تعمیر دوباره به دریا نوردی اش ادامه داد، اما این بار به جای شرق به هلند برگشت. اما متاسفانه «میدل برگ» هیچ وقت به خانه نرسید، چون در نزدیکی جزیره‌ی سنت هلن در اقیانوس اطلس جنوبی مورد حمله‌ی پرتغالی‌ها قرار گرفت و غرق شد به طوری که حتی یک نفر هم نتوانست جان سالم به در ببرد. نامه‌ی ملوان‌های این کشتی که امروز در آرشیو شرکت هلندی هند شرقی در شهر «لاهه» قرار دارد تنها یادداشت به جای مانده از آدم‌های آن کشتی است. در اواخر دهه ۱۶۰۰، هلندی‌ها فهمیدند که هیچ کدام از این پیغام‌ها به دست آنی که باید نمی‌رسد! به همین دلیل این سیستم عجیب و غریب پیام رسانی را رها کردند. گاهی حتی کارکنان شرکت‌های رقیب، نامه‌ها را از کناره‌های صخره‌ها می‌دزدیدند و از اطلاعات آن برای دنبال کردن فعالیت رقبایشان استفاده می‌کردند برای همین کشتی‌های هلندی افراد محلی را به کار گرفتند تا این نامه‌ها را جمع آوری کنند.

نمونه‌ای از این سنگ‌های پستی در جزیره سنت هلن و شبه جزیره‌ای در آفریقای جنوبی هم پیدا شده است. با این حال، این سنگ‌ها در تاریخچه فعالیت‌های پستی آفریقای جنوبی بخشی منحصربفرد هستند. در سال ۱۵۰۰، ناخدای یک کشتی پرتغالی، نامه‌ای را در شکاف یک درخت در یکی از خلیج‌های آفریقا گذاشت و در آن از غرق شدن چندین کشتی در طول طوفان‌های سهمگین اقیانوس اطلس خبر داد. سه ماه بعد یکی از کارکنان یک کشتی پرتغالی دیگر این نامه را پیدا کرد و به پرتغال برد. امروز با رفتن به شهر کیپ تاون تعداد زیادی از این نامه‌ها را در موزه‌های این شهر می‌بینید، اما جزیره‌ی Nosy Mangabe تنها جایی است که در آن سنگ‌های پستی پیدا می‌شود.