آنچه که از ماه عسل ۹۶ نمی‌بینید

خبرگزاری تسنیم: بیش از 10 سال است که مخاطبان تلویزیون عادت کرده‌اند که در ماه مبارک رمضان لحظات منتهی به افطارشان را با شبکه سه سیما و برنامه «ماه عسل» بگذرانند. برنامه‌ای که احسان علیخانی آن را تهیه‌ و اجرا می‌کند. علیخانی‌ که خود را بچه تلویزیون می‌داند و معتقد است که تلویزیون برای مردم است و این مردم هستند که باید نقش پررنگی از این قاب جادویی داشته باشند. برای همان است که سالهاست مهمانان او مانند بیشتر برنامه‌های تلویزیونی سلبریتی‌ها نیستند، بلکه مردم هستند. شاید به جرأت بتوان گفت که احسان علیخانی جزء معدود مجری‌های تلویزیونی است که از مردم در برنامه‌اش استفاده می‌کنند، صبورانه داستانهای آنان را روایت می‌کند و احترام والایی برای مردم قائل است.

بی‌شک برنامه‌سازی در تلویزیون برخلاف تصور بسیاری از ما دشواری خاصی دارد؛ دشواری که نه تنها علیخانی و تیمش را خسته نمی‌کند بلکه تلاش آنها را مضاعف می‌کند. شاید تصور آن کمی سخت باشد که برنامه‌ای مانند ماه عسل که در آرامش به روی آنتن می‌رود و هر روز روایتی متفاوت را برایمان به ارمغان می‌آورد پشت صحنه‌ای بسیار متفاوت دارد. پشت صحنه‌ای که نقطه نقطه‌ آن یک کلمه را به ذهن متبادر می‌کند، «تلاش بی‌وقفه»؛ بی‌شک راز موفقیت علیخانی عواملی است که هدف ماه عسل را می‌شناسند و در راستای آن هدف «جان برادر» کار می‌کنند.

آنچه در ادامه می‌خوانید تنها روایتی چند ساعته از تلاش‌های عوامل ماه عسل است:

بار دیگر ماه رمضان شده است و باید به سمت استودیوی ماه عسل برویم برای تهیه گزارشی از تلاش‌ها و کارهایی که روی آنتن تلویزیون به نمایش در نمی‌آید. استودیویی که هر سال در جایی است. آدرس را از عوامل می‌گیریم تا بتوانیم به سمت استودیوی امسال این برنامه حرکت کنیم. عقربه‌های ساعت، زمان 18 را نشان می‌دهد. سوار ماشین می‌شویم و خود را به استودیو می‌رسانیم. وقتی از ماشین پیاده می‌شویم، ماشین واحد سیار صداوسیما را مشاهده می‌کنید. ماشینی که اندازه آن درست اندازه بار یک کامیون 18 چرخ است. اطراف استودیو را درختان بزرگ پرکرده است؛ انگار عیلخانی و تیمش عادت کرده‌اند که در فضایی پر دار و درخت کار کنند؛ چرا که استودیو سال گذشته این برنامه نیز در چنین توصیفی بود.

از همان لحظه ورود نکته‌ای توجه‌ ما را جلب می‌کند؛ همه عوامل تیشرت‌های مشکی و یک دستی پوشیده‌اند که روی آن لوگوی برنامه ماه عسل حک شده است. عوامل بیرون از استودیو روی صندلی نشسته‌اند و درباره سوژه‌های چند قسمت اخیر برنامه صحبت می‌کنند و یکی یکی ضعف‌های آن را از دل کار بیرون می‌کشند؛ ضعف‌هایی که به نظر می‌رسد با این دقت عمل، از بین می‌روند. آرش ظلیپور(برنامه‌ریز ماه عسل) با نگرانی، جذبه و هندزفری همیشه در گوشش عوامل را از محوطه استودیو فرا می‌خواند. ساعت 18 و 53 دقیقه را نشان می‌دهد.

حدود 15 دقیقه است که علیخانی برای گریم و تعویض لباس به داخل رفته است، وقتی حسام دیندار (گریمور ماه عسل) بیرون می‌آید و تکانی به عضلات خود می‌دهد یعنی گریم علیخانی و مهمان‌هایش به پایان رسیده است. از جلوی درب استودیو فاصله می‌گیریم و به سمت ماشین بزرگ واحد سیار می‌رویم. از آقایی که تیشرت ماه عسل به تن دارد می‌پرسیم اسم این ماشین واحد سیار چیه؟ چون بسیار بزرگتر از ماشین‌های معمول واحد سیار است، می‌گوید واحد سیار، باز می‌پرسیم اسم دیگری ندارد؟ جواب می‌دهد واحد سیار دیگه والسلام. جلوی درب ماشین می‌رویم و در خواست می‌کنیم که بگذارند دقایقی داخل را ببنیم، مسئول واحد سیار می‌گوید فقط یک دقیقه می‌توانید داخل باشید. حدود پنج پله وجود دارد که باید آنها را طی کنیم تا بتوانیم وارد ماشین واحد سیار شویم. درب ماشین را که باز می‌کنیم باد کولر به صورتمان می‌خورد و حالمان را جا می‌آورد. داخل ماشین بوی قطاری می‌آید که به تازگی از کارخانه وارد خطوط ریلی شده است(گویا ماشین واحد سیار به تازگی خریداری شده است) داخل پر از مانیتورهایی است که هر کدام روی آیتمی ایستاده‌اند؛ یکی تیتراژ ابتدایی، یکی آیتم اول، یک فیلم پشت صحنه برنامه روز گذشته، یکی آیتم دوم و دیگری روی تیتراژ پایانی.

یک دقیقه تمام می‌شود و از ماشین واحد سیار خارج شده به سمت استودیوی ماه عسل می‌رویم. وارد راهرویی می‌شویم که چهار درب دارد، اول درب شیشه‌ای ورودی، دومی درب اتاق مهمانان، سومی درب اتاق گریم و لباس و آخر راهروی کوچک هم درب ورود به استودیوی ماه عسل است. به داخل اتاق مهمان‌ها هدایت می‌شویم؛ اتاقی که نقطه تمرکز آن تلویزیونی است که شبکه سه را نمایش می‌دهد. برنامه با پشت صحنه روز گذشته آغاز می‌شود، بخشی از مهمان‌ها به داخل استودیو رفته‌اند و بخشی دیگر هنوز داخل اتاق مهمان‌ها هستند. بعد از پخش پشت صحنه روز گذشته احسان عیلخانی روی صحنه‌ می‌آید و پلاتوی اول خود را می‌گوید و مخاطبان را به تماشای تیتراژ ابتدایی برنامه دعوت می‌کند. تیتراژ ابتدایی برنامه این بار متفاوت از روزهای گذشته است، به خاطر شهادت امام علی‌(ع) تیتراژی مناسبتی پخش می‌شود. سپس احسان علیخانی دوباره به روی صحنه می‌آید و بعد از کپ کوتاهی با یکی از مهمانان خود وارد استودیو می‌شود. در استودیو مهمان دیگری انتظار او را می‌کشد، بخشی از داستان امروز برنامه روایت می‌شود. نوبت به آن می‌رسد که به آرامی بدون آن که صدایی از راه رفتنمان بلند شود داخل استودیو برویم. در گوشه‌ای از استدیو می‌نشینیم و از آنها شاهد ادامه داستان می‌شویم. آیتم اول پخش می‌شود،‌ علیخانی به پشت صحنه می‌آید و در با یکی از عوامل موضوعی را روی کاغذ چک می‌کند.

علیخانی با جزبه منحصر به فرد خود نکاتی را به عوامل یادآوری می‌کند و دوباره تقویت گریم می‌شود. شخصی از پشت صحنه فریاد می‌زند «همه بیاید بیرون 30 ثانیه به آنتن مانده است». علیخانی آخرین نکته را خطاب به آرش ظلیپور می‌گوید«آرش زنگ بزن شبکه و برامون وقت بگیر، می‌ترسم وقت کم بیاریم». آیتم اول تمام می‌شود و دوباره علیخانی با مهمان‌ها گرم گفت و گو می‌شوند. استودیوی امسال ماه عسل بسیار بزرگتر از استودیوی سال گذشته این برنامه است. 8 دوربین کاملاً حرفه‌ای این برنامه را به روی آنتن می‌برند. در دوطرف استودیو ریل‌های تراولینگ(ریلی‌هایی که دوربین روی آن حرکت می‌کند) وجود دارد که دو دوربین روی آن قرار گرفته‌اند و در طول برنامه به صحنه نزدیک یا دور می‌شوند.سقف استودیو از میله‌های داربست پوشیده شده‌ است؛ میله‌هایی که پروژکتورها روی آن سوار شده‌اند. درست رو به روی علیخانی مانیتوری وجود دارد که شبکه سه سیما را نشان می‌دهد و او می‌تواند به وسیله آن تصویری که روی خروجی می‌رود را مشاهده کند.

علیخانی مخاطبان را به دیدن آیتم دوم دعوت می‌کند، آیتمی که 40 ثانیه است، عوامل شتابان با صندلی به روی صحنه می‌آیند، قرار است چند مهمان دیگر به صحنه وارد شوند. ساعت 20 و 10 دقیقه را نشان می‌دهد، علیخانی دوباره تاکید می‌کند که وقت بیشتر می‌خواهد. ظلیپور بار دیگر پیگیر گرفتن وقت برای برنامه می‌شود. آیتم دوم به پایان می‌رسد و عیلخانی به گفت‌وگو با مهمانان مشغول می‌شود، دقایقی نمی‌گذرد که مهمانان دیگری را به روی صحنه فرا می‌خواند و با آنها گفت و گو می‌کند. دست آخر برنامه تمام می‌شود و علیخانی با مهمان‌ها سلفی می‌گیرد. از استودیو خارج می‌شویم؛ ظلیپور جلوی درب ایستاده است، از او می‌پرسیم چند دقیقه وقت از شبکه گرفتی؟ جواب می‌دهد 3 دقیقه.

محمد پیوندی مسئول گروه سوژه برنامه ماه عسل درباره چگونگی ارائه سوژه به شکل یک بسته کاملاًً قصه محور بر پایه موضوعات می‌گوید: آنچه که علیخانی به عنوان تهیه‌کننده از ما خواسته پرداخت با جزییات روی سوژه است و ما بر أساس یک نقشه و دکوپاژ مشخص بدون اینکه مهمان بداند کار را پیش می‌بریم. خودمان عین مهمان چندین بار تصویر از اول تا پایان گفت‌وگو را در ذهن مرور می‌کنیم و این برنامه مشخص کار مجری و همه را راحت می‌کند.

وی درباره اینکه سوژه ها را چطور پیدا می‌کند هم به ما می‌گوید: ما چندین نفر در جای جای ایران داریم که با مرتبط هستند و هرقصه ای که حس کنند به ماه عسل ربط دارد به ما ارائه می‌دهند از طرفی از همان فردای عید فطر کار ما برای سال بعد آغاز و با سوژه های جدیدی مواجه می‌شویم. در همین راستا حواسمان به رسانه‌ها و فضای مجازی و اتفاقات خبرساز هم هست. دوستان و اطرافیانمان هم که سوژه هایی که دارند به دستمان می‌رسانند. اما از نظر من مهمترین کار غربال گری و انتخاب بهترین هاست که این هم زمان زیادی از ما می‌گیرد هم تمرکز خاصی می‌خواهد که با جلسه های پی در پی به نتیجه می‌رسیم.

در پایان همه عوامل برای صرف افطار به سمت میزها هدایت می‌شوند.