آزیتا حاجیان: تهیه كننده ها دنبال چشم رنگی و دماغ سربالاو لب قلوه ای و قد بالا هستند

آزیتا حاجیان در تازه ترین گفت وگوی خود با شرق حرفهای بحث برانگیزی زده است . متن این مصاحبه به شرح زیر است :به عنوان كسي كه از اول انقلاب در سينما بوده ايد آيا سينماي امروز ايران را دنباله طبيعي همان روند مي دانيد؟ حالامن يك سوال از شما دارم. سال 58 ما بوده ايم و شما نبوده ايد ولي آيا شرايط امروز دنباله طبيعي رفتار همان مردمي است كه با هم مهربان و صميمي بودند، به هم گل و شيريني مي دادند، قيمت ها پايين آمده بود، به هم كمك مي كردند و... نكته همين جاست كه شما بوده ايد و ما نبوديم، آن موقع ايران 35 ميليون جمعيت داشته كه تا الان حدود 10 ميليون آن به دليل كهولت سن و جنگ و... از دنيا رفته اند؛ مي ماند 25 ميليون يعني 50 ميليون از جمعيت 75 ميليوني الان، آن موقع اصلاوجود نداشتند. بله، اما به هر حال اين 50 ميليون بچه هاي همان 35 ميليون هستند. شما تفاوت اين نسل را كه مي گوييد اضمحلال مي بينيد؟ با پيچيده تر شدن و تغيير شكل ري اكشن ها؟ مسلما من به نظر دوم بيشتر احترام مي گذارم چون ما مردم خوبي داريم و از نظر ژنتيك هم ايراني ها وارث اجدادي هستند كه روزگاري در عرصه فرهنگي دنيا حرف اول را مي زده اند. بله، اصلاريشه دموكراسي امروز دنيا را - كه برخي آن را غربي مي پندارند - در عقايد كوروش كبير بايد جست وجو كرد. من معتقدم شرايطي كه بر مردم ما مستولي شد، باعث شد كه آن ويژگي هايي كه گفتم به اعماق برود و ويژگي هاي ديگري رو بيايد و باز هم اگر شرايط مساعد پيش بيايد، آن ويژگي هاي خوب قابل بازگشت است. پس نتيجه مي گيريم كه به نظر شما اين سينماي امروز ادامه روند سينماي آن سال ها نيست. البته نمي توانيم بگوييم ادامه روند آن نيست به بيان بهتر شايد نتيجه همان روند است. سينمايي كه در همه ابعاد كمال گرا بود و جمال گرايي را به كلي نفي مي كرد يكدفعه افتاد به دامن جمال گرايي صرف. نتيجه منطقي كتمان نيازهاي طبيعي همين است. افراط آن روز تفريط امروز را به همراه آورد، آن كمال گرايي مطلق جمال گرايي مطلق امروز را به همراه آورد و آن تفكر و تعمق و نگاه بيش از حد جدي به همه چيز، تفكر طنزخواه ساده انگارانه امروز را به همراه آورده است، آن هم در سطح بسيار بسيار سخيفش. نه آن موقع بايد آن قدر سخت گرفته مي شد و نه الان اين قدر آسان. برخي معتقدند اين اتفاق محدود به ايران بعد از انقلاب نيست و مثلابا فراز و فرودهايي هاليوود هم دچار همين مساله شده است. خب بله شايد. به هر حال در 30 سال گذشته در دنيا هم اتفاق هاي مهم و تاثيرگذاري رخ داده است مثلافرض كنيد فروپاشي اتحاد جماهير شوروي به عنوان مادر ايدئولوژي كمونيسم بعد از آن همه زحمت و انقلاب 1917 و چه و چه. نابودي يك ايدئولوژي قدرتمند در جهان به هر حال افسردگي هايي - حداقل براي بلوك شرق - به همراه داشته است و اينها همه تاثيرگذار بوده است. به علاوه ماجراهاي سلاح هاي اتمي، پيش بيني نابودي زمين و... همه منجر به لحظه زيست شدن و سطحي شدن آدم ها مي شود. اصلانمي توانيم بگوييم كه در نقطه اي از زمين اتفاقي مي افتد و نقطه ديگر متاثر نخواهد شد. خصوصا كه وسايل اطلاع رساني جديد - اينترنت و ماهواره - خيلي ارتباطات را سرعت بخشيده است. نسل امروز به واسطه اينكه سينما هنر بصري است روي زيبايي - از همه جنسش - توجه ويژه اي دارد، شما به كلي اين توجه را نفي مي كنيد؟ نه. نفي نمي كنم اما زيبايي دروني هم هست. من از يك جايي رد مي شدم، تلويزيون روشن بود و داشت سريال پخش مي كرد، بازيگر دختري هم كه در آن صحنه ها بازي مي كرد، چهره زشتي داشت اما آنقدر زيبا بازي مي كرد كه من ايستادم و تا پايان آن قسمت مجموعه را تماشا كردم. نسل امروز متاسفانه در دام يك جمال گرايي ظاهري صرف افتاده كه دارد آزارش مي دهد. براي همين مي بينيد كه همه دخترها مي روند بيني شان را عمل مي كنند، همه تهيه كننده ها دنبال زيبايي ظاهري هستند به جاي اينكه زيبايي هاي دروني زندگي را مطرح كنند و اشاعه دهند. متاسفانه الان زيبايي در سينما شده چشم رنگي و دماغ سربالاو لب قلوه اي و قد بالا.