متولیان متکدیان، تکدی‌گری را تجربه کنند!

روزنامه جوان: سال‌هاست بحث ساماندهی متکدیان سوژه دستگاه‌های متولی شده است و هرازگاهی خبر‌هایی شگفت‌انگیز از دستگاه‌های اجرایی مسئول ساماندهی این افراد در رسانه پررنگ می‌شود. درآمدهای میلیونی تعداد اندک‌شمار متکدی نمایان به حساب سایر متکدیان نیازمند نوشته می‌شود. در خبری به نقل از مدیر عامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران آمده است، برخی متکدیان روزانه بین ۴۰۰ هزار تا ۴ میلیون تومان درآمد دارند و وقتی به آن‌ها شغل دیگری پیشنهاد می‌کنیم، نمی‌پذیرند. رضا قدیمی همچنین با بیان اینکه سامان‌سراهایی برای متکدیان حرفه‌ای و بی‌خانمان‌ها در نظر گرفته‌ایم، گفت: یکی از این سامان‌سرا‌ها در لویزان برای خانم‌ها و دیگری در اسلامشهر برای آقایان است و ظرفیت این مکان‌ها ۵۰۰ نفر است که به صورت کامل فعالیت می‌کنند. این سخنان در حالی بیان می‌شود که کم‌کاری در حوزه دستگاه‌ها و متولیان ساماندهی متکدیان پس از سال‌ها دیگر بی‌اثر شده است و اقدامات صورت گرفته بی‌رنگ‌تر هم شده است؛ چراکه شیوه‌های تکدی‌گری در شهر‌ها تغییر کرده است و در غالب شغل‌های کاذب و مشمئز‌کننده خودنمایی می‌کند، و‌لی ماهیت این مشاغل کاذب همان تکدی‌گری است؛ مانند شیشه‌شوری اجباری ماشین‌ها پشت چراغ قرمز. نبود زیر‌ساخت‌های مناسب برای تحت پوشش قرار دادن افراد نیازمند، آنان را به اجبار به شغل‌های تکدی‌گری سوق می‌دهد که این موضوع نشان از بیمار بودن و ناقص بودن دستگاه‌های حامی دارد. اینکه گفته می‌شود متکدیان درآمد تا چند میلیونی دارند به نوعی پر‌رنگ کردن خبر برای رسانه‌ای شدن است و نباید موارد اندک و نادر را به حساب نیارمندان واقعی نوشت. در این خصوص برای سنجش صحت ادعا‌ها‌ی کاش مسئولان متولی کمی به خود آمده و با رصد حقیقی اوضاع متکدیان و درآمد‌های آنان، واقعیت‌های موجود را بیان کنند نه اینکه کم‌کاری و ناکارآمدی برنامه‌های خود را پوشش رسانه‌ای دهند! همچنین و‌جود حاشیه‌نشینی ومناطق محروم در سایه وعده‌های دستگاه‌های متولی توسعه تکدی‌گری را به دنبال داشته است و گسترش این پدیده نا مطلوب اجتماعی می‌طلبد تا مسئولان به خود بیایند که برای فقرا و نیازمندان واقعی واقعاً چه کرده‌اند و چه خواهند کرد؟ متأسفانه قلب موضوع تکدی‌گری در جامعه از سوی برخی مسئولان سبب شده است تا موضوع کمک و یاری رساندن به نیازمندان واقعی نیز تحت‌الشعاع اخبار تیتر شده قرار گیرد و نیازمندان واقعی هر روز نیازمند‌تر شوند و کسی هم پاسخگوی گسترش این آسیب نباشد.