بودجه سازمان دیده‌بان حقوق بشر از کجا تامین می‌شود؟ / پروپاگاندا برای به راه انداختن جنگ

سرويس سياسي «فردا»؛ نقش رسانه های غربی در برافروختن شعله های بحران سوریه انکار ناپذیر است. بسیاری از این رسانه‌ها با پوشش خبری یک سویه اخبار، اذهان عمومی را منحرف کرده و شرایط را برای دخالت نظامی بیگانگان در سوریه فراهم می‌کنند. حمله شیمیایی شرق گوتا و عکس‌های منتشر شده از اجساد شکنجه شد گان سوری، دو نمونه از چنین فعالیت‌هایی هستند. تیم آندرسون، تحلیل گر پایگاه خبری گلوبال ریسرچ، در گزارشی به نحوه پوشش خبری اوضاع سوریه توسط سازمان دیدبان حقوق بشر پرداخته است که در ادامه می‌توانید متن این مقاله را بخوانید:

سازمان دیدبان حقوق بشر که توسط گروهی از برگزیدگان دستگاه سیاست خارجی دولت آمریکا اداره می‌شود، حمله دیگری را برای ضربه زدن به ملت سوریه، آغاز کرده است. این نخستین بار نیست که این سازمان، علیه دولت سوریه دست به تبلیغات رسانه ای میزند. دیدبان حقوق بشر از نخستین رسانه‌هایی بود-که به اشتباه-انگشت اتهام را در جریان استفاده از سلاح‌های شیمیایی در شرق گوتا در آگوست گذشته به سوی دولت سوریه دراز کرد. داستانی که سوریه را تا پای حمله و مداخله نظامی خارجی پیش برد. از آن زمان تاکنون چندین گزارش مختلف، نشان از ساختگی بودن این اتهام، داده است. یک گروه کاتولیک که توسط مادر ماریام مدیریت می‌شود، در گزارشی که منتشر کرده، نشان داده که ویدیویی که در قضیه حمله شیمیایی در شرق گوتا در فضای مجازی پخش شده، دستکاری شده است.

روزنامه نگار مستقل آمریکایی-سیمور هرش- نشان داده که چگونه سازمان اطلاعات و امنیت آمریکا، اطلاعات را علیه دولت سوریه دست‌کاری و تحریف کرده است. روزنامه نیویورک تایمز هم اتهامات خود را علیه دولت سوریه پس گرفت. از سوی دیگر، شاهدان سوری و گروه مدافع حقوق بشر در ترکیه ( PALJ ) اعلام کرده‌اند که شواهدی مبنی بر دخالت تروریست‌های حمایت شده توسط عربستان در این قضیه وجود دارد. آخرین گزارش سازمان ملل هم می‌گوید که در اکثر موارد، سلاح‌های شیمیایی علیه سربازان دولتی استفاده شده است. معنی این گزارش آشکار است. اما دیدبان حقوق بشر در برابر این اطلاعات تازه هیچ واکنشی نشان نداده است.

آخرین داستان دیدبان حقوق بشر (که 30 ژانویه استارت خورده است) این است که دولت سوریه در طی سال 2012-2013, تعداد زیادی از ساختمان‌های مسکونی را در حما و دمشق به عنوان مجازات مردمی که به شورشیان کمک کرده‌اند، خراب کرده است. هزاران خانواده، در این جریان، خانه های خود را از دست دادند. بر اساس گزارش دیدبان حقوق بشر: «هیچ نشانه ای از کشته یا مجروح شدن فردی در جریان این تخریب وجود ندارد. اما تخریب خانه های مردم به عنوان مجازات، نقض قوانین بین‌المللی و جنایت جنگی است» سازمان دیدبان حقوق بشر خواستار دخالت شورای امنیت سازمان ملل برای ارجاع پرونده دولت سوریه به دادگاه بین‌المللی جنایات جنگی شده است.

مسلم است که این قضیه مانند بقیه داستان‌هایی که علیه دولت سوریه در شورای امنیت کوک شده بود، راه به جایی نخواهد برد. اما گزارش‌هایی از این دست، فضا را برای دخالت نظامی فراهم می‌کند. باید به این سازمان گوشزد کرد که پروپاگاندا برای به راه انداختن جنگ، خود جنایت جنگی است.

مازن الخراس از اعضای وزارت دفاع سوریه اشاره می‌کند که گزارش دیدبان حقوق بشر، نیروهای شورشی را به عنوان شاهد این قضیه معرفی کرده است. (مانند قضیه گوتا) این گزارش به این نکته اشاره نمی‌کند که تصمیم دولت بر این بوده است که مناطقی مانند تدامون که محل درگیری بوده را کاملاً خراب کند و از نو بسازد. دولت سوریه، ماه‌ها قبل، تصمیم گرفته بود که به خانواده‌هایی که خانه‌شان در جریان درگیری‌ها آسیب دیده و یا خراب شده، غرامت بپردازد. همه اهالی دمشق می‌دانند که منطقه تدامون، منطقه ای در حومه دمشق، همواره محل ساخت و سازهای غیر قانونی بوده است. نبردها و درگیری‌ها میان دولت سوریه و شورشیان، باعث شد که این منطقه آسیب زیادی ببیند. به همین دلیل دولت تصمیم گرفت به جای تعمیر این خانه‌ها که هزینه بسیار زیادی می‌برد، خانه‌ها را خراب کرده و از نو بسازد. این امر هم ساده تر است وهم ارزان‌تر.

بي. بی. سی که نقشی کلیدی در جنگ رسانه ای علیه دولت سوریه بازی کرده است، داستان «تخریب خانه‌ها توسط دولت» را با شاخ و برگ جدیدی ادامه داده است. نحوه پوشش خبر توسط بی. بی. سی در جریان ترور شیخ محمد بوطی و پنجاه نماز گذار در مسجد الایمان در مارس سال 2013, هم نمونه ای دیگر از این جریان سازی‌هاست. این حمله توسط یکی از بمب گذاران انتحاری وابسته به جبهه النصره صورت گرفته است. شیخ بوطی از مخالفان سرسخت سلفیان بود. تکفیری‌ها اعلام کرده‌اند که محمد بوطی یک مسلمان واقعی نبود و به همین دلیل به مرگ محکوم شد. پس از ترور او، آن‌ها جشن گرفتند و به روال سابق، همه تقصیرها را به گردن دولت انداختند.

بی. بی. سی فیلم صحنه ترور شیخ بوطی را پخش کرد و بر اساس این فیلم تئوری دخالت دولت سوریه در جریان این ترور را مطرح کرد. اما در دسامبر 2013, پنج عضو جبهه النصره در تلویزیون دولتی سوریه به ترور شیخ اعتراف کردند. فتوای ترور شیخ را سمیر الاردنی، روحانی جبهه النصره صادر کرده بود. پیش از آغاز مذاکرات صلح سوریه، سناریوی شکنجه زندانیان توسط دولت سوریه کلید خورد. سه وکیل انگلیسی، که توسط دولت قطر استخدام شده بودند، علیه دولت سوریه به جرم شکنجه و اعدام 11000 هزار زندانی اعلام جرم کردند. این وکلا به قطر رفتند تا با شاهدی صحبت کنند که به گفته خودش شاهد هیچ اعدام یا شکنجه ای نبوده است اما هزاران تصویر از اجساد کشته شدگان را در اختیار داشت. اما از کجا معلوم است که این کشته شدگان توسط دولت سوریه، شکنجه و اعدام شده باشند؟

بودجه سازمان دیدبان حقوق بشر را برخی نهادها و شرکت‌های آمریکایی تأمین می‌کنند. اطلاعات این سازمان در گزارش‌هایی که درباره خاور میانه منتشر می‌کند مبتنی بر داده‌هایی است که این سازمان از نهاد های وابسته به اسرائیل کسب می‌کند. این سازمان روابط بسیار نزدیکی با شورای روابط خارجی آمریکا دارد. سیاسی کاری، خود را در گزارش‌های این سازمان که درباره کشورهای مختلف جهان منتشر می‌شود، نشان می‌دهد. کافی است نحوه برخورد این سازمان در مورد کلمبیا-که بدترین کارنامه حقوق بشری در آمریکای لاتین دارد- را با گزارش‌های این سازمان در مورد ونزوئلا مقایسه کنید. این مقایسه می‌تواند نشان دهد انگیزه های این سازمان تا کجا سیاسی است و تا کجا حقوق بشری.