عجیب‌ترین معالجات در عهد عتیق

سم آرسنیک برای درمان پسوریازیس

این ترکیب به دلیل کاربرد داشتن در مواردی از آدم‌کشی‌ها شناخته شده اما این ماده سمی در گذشته استفاده دارویی نیز داشته است. مطالعه انجام شده در قرن 19 روی قورباغه‌ها نشان می‌دهد آرسنیک با حمله به لایه بالایی پوست در درمان بیماری پوستی پسوریازیس موثر است. همچنین از این ماده سمی در دهه 1950 میلادی در درمان مالاریا، بیماری «رقصاک»، سیفلیس استفاده می‌شده است. علاوه بر این عوارض جانبی این روش درمانی وحشتناک و گاهی اوقات مرگبار بوده است. اکنون آرسنیک هیچ خاصیت دارویی برای درمان بیماری پسوریازیس ندارد.

مغز پرنده برای پوشاندن حفره دندانی

در دهه 1600 میلادی، خیلی پیش از آنکه خمیر دندان حاوی فلوراید و مسواک تولید شده و کاربردی داشته باشد درمان رایج برای دندان پوسیده، جایگزین کردن آن با دندان جسد یا پر کردن حفره دندان با خمیری از مغز کبک بوده است. اکنون برای این مشکل از ماده‌های مخصوص پر کردن دندان مانند آمالگام استفاده می‌شود.

کریستال مِت برای از بین بردن خستگی

در جریان جنگ جهانی دوم کریستال متافتامین به شکل قرص میان سربازان آلمانی توزیع می‌شد تا در طول رژه‌های طولانی بیدار بمانند. همچنین هیتلر برای مدت سه سال تزریق روزانه این ماده را داشته است. اکنون برای یافتن ریشه خستگی پزشکان به بررسی بیماری‌هایی همچون کم‌خونی، افسردگی و تیروئید غیرفعال در فرد می‌پردازند.

فضولات حیوانی برای جلوگیری از بارداری

در مصر باستان برای جلوگیری از بارداری از شیاف‌های تهیه شده از فضولات کروکودیل و یا از عسل و سدیم کربنات استفاده می‌شد و اعتقاد بر آن بود که فضولات کروکودیل حاوی «آلکالین» است و ممکن است به عنوان یک اسپرم‌کش عمل کند.

استفاده از دود برای بازگرداندن تنفس

از قرن 17 تا 19 میلادی تصورها بر آن بود که تنباکو دارای قدرت درمانی فوق‌العاده‌ای است. هندی‌های آمریکای شمالی معتقد بودند که دود تنباکو می‌تواند حجم ریه را مجدد بالا ببرد. اکنون به هنگام قطع تنفس، احیای قلبی - ریوی (CPR) انجام می‌شود.

چربی روباه برای درمان ناشنوایی

قرن‌های گذشته تصور بر آن بود که استفاده از ترکیب چربی روباه با کیسه صفرا خرگوش و قرار دادن آن داخل گوش از ناشنوایی جلوگیری می‌کند. پزشکان در آن زمان معتقد بودند این کار موجب می‌شود چرک‌های گوش از بین برود.

کبد گلادیاتور برای درمان صرع

در روم باستان، لاشه گلادیاتورها متقاضیان زیادی داشت چرا که معتقد بودند این عضو از بدن این جنگجویان نترس دارای قدرت فوق‌العاده عجیبی است. در آن دوران افراد بر این باور بودند نوشیدن خون و خوردن کبد یک گلادیاتور به معنی جذب سلامتی و شجاعت این جنگجویان است.

عسل برای درمان شکستگی استخوان

در قرن 16 میلادی در چین مردان قدیمی تنها عسل مصرف کرده و حتی با آن استحمام می‌کردند. اجساد آنان داخل مقبره‌های سنگی گذاشته و برای یک قرن با عسل پوشانده، سپس فروخته شده و از گوشت شیرین آن برای درمان استخوان‌های شکسته استفاده می‌کردند. اکنون عسل در درمان زخم کاربرد دارد چرا که دارای خاصیت ضدمیکروبی است.

استفاده از یخ‌شکن در درمان افسردگی

در ده‌های 1930 و 1940 میلادی برای درمان افسردگی از شیوه «لوبوتومی» استفاده می‌شد. در گذشته تصور می‌شد اختلال اصلی در بسیاری از بیماری‌های روانی در قسمتی از قشر مغز در ناحیه زیر پیشانی است لذا درمان آن‌ها را در تخریب یا قطع ارتباط این بخش از مغز می‌دانستند. هرچند این روش اغلب به صرع و مرگ بیمار منجر می‌شد. دکتر «والتر فریمن» 3500 مورد لوبوتومی با استفاده از یخ‌شکن انجام داد. او در این روش یخ‌شکن را روی حدقه چشم قرار ‌داده و با یک چکش چوبی ضربه‌ای وارد می‌کرد که این شیوه منجر به کشته شدن حدود 500 بیمار شد.

نوشیدن عصاره سوسک برای درمان طاسی

در عصر تئودور، مردان از شامپوی حاوی عصاره سوسک‌ها استفاده می‌کردند و آن را همراه با سیر له شده و چربی گرفته شده از روباه روی کف سر قرار می‌دادند. هرچند اکنون روش موثری برای درمان طاسی ارائه نشده است.

سس گوجه‌فرنگی برای درمان مشکلات شکمی

در دهه 1830 میلادی دکتر «جان کوک بنت» به بررسی فوائد گوجه‌فرنگی برای سلامتی پرداخت. او معتقد بود گوجه‌فرنگی می‌تواند در درمان اسهال و سوءهاضمه کاربرد داشته باشد. اکنون پزشکان براین باورند لیکوپن موجود در این ماده خوراکی از بروز سرطان جلوگیری می‌کند.

آب کاهو برای بیهوشی

پیش از این برای بیهوشی از ترکیب سه قاشق کاهوی خشک شده، بوته خشخاش و گیاه شوکران استفاده می‌شده است. اکنون بررسی‌ها حاکی از آن است کاهو به دلیل داشتن نوعی مخدر فرد را خواب‌آلود می‌کند.

استفاده از جیوه برای درمان سیفلیس

در سال 1494 میلادی در پی پیروزی پادشاه شارل هشتم در ناپل، شیوع اولین مورد از بیماری سیفلیس در میان سربازان مشاهده شد. چند سال بعد این بیماری به انگلیس رسید و اصلی‌ترین شیوه درمانی آن استفاده از جیوه بوده است. باوجودی که شواهدی از تاثیر مثبت جیوه در درمان این بیماری وجود نداشته، این ماده تا قرن 20 کاربرد داشته است. بسیاری از بیمارانی که با جیوه تحت درمان قرار گرفتند براثر مسمومیت ناشی از آن جان خود را از دست دادند.

استفاده از «نارکوتیک» در درمان سرفه و سرماخوردگی

در قرن 19 میلادی از شربت‌های اطفال، قرص‌های مکیدنی و پودرهای حاوی این ماده برای درمان دندان درد، تسکین سرفه و سرماخوردگی استفاده می‌شد. این داورها حاوی نارکوتیک‌هایی از جمله کوکائین و هروئین بودند.

پیاز در پیشگیری از طاعون

در سال 1500 میلادی تصور بر این بود که قرار دادن پیاز و سیر داخل محوطه اتاق در دور کردن طاعون کشنده موثر است.