آیا عربستان به دنبال سلاح هسته‌ای است؟

العالم: پیش از این گزارش هایی در این زمینه منتشر شده بود، اما مساله تازه ای که در این گزارش به چشم می خورد، منبع رسمی آن و همچنین فاش شدن این موضع است که این قرارداد عربستانی - چینی، با اطلاع و مشارکت آمریکایی ها صورت گرفته است و موجب مطرح شدن این سئوال می شود که انگیزه عربستان و پیامدهای امضای چنین قراردادی چه بوده و زمان بندی انتشار چنین خبری حامل چه پیام هایی است. آمریکا در دهه هشتاد با فروش موشک های زمین به زمین که بدون اطلاع آمریکا صورت گرفته بود مخالفت کرده بود. در آن قرارداد، عربستان ده موشک انداز و چند ده موشک چینی DF-3A ( که ناتو آن ها را CSS-2 نامید) خریداری کرد. به نظر می رسد علت مخالفت آمریکا آن بود که این موشک ها حامل کلاهک انفجاری بهبود یافته بود. عربستان در چندین جایگاه از کشور، موشک هایی مستقر کرد و عوامل فنی چینی به پشتیبانی و نگهداری از آن ها پرداختند. بستن این قرارداد، به بروز بحرانی در روابط ریاض و واشنگتن انجامید؛ البته مشخص نشد که علت تیرگی روابط دو کشور، به سبب محرمانه قرارداد بستن عربستان بود یا به این دلیل بود که این موشک ها اساسا حامل کلاهک انفجاری اتمی بوده اند. این بحران، پس از آن حل و فصل شد که عربستان با پیوستن به پیمان عدم گسترش سلاح های کشتار جمعی موافقت کرد. در زمان پیوستن عربستان به این پیمان، موشک های خریداری شده توسط عربستان، از دور خارج شده بود و عربستان به دنبال ایجاد شرایطی برای عوض کردن این موشک ها و خریداری موشک هایی جدیدتر در کنار آن ها بود. این موشک ها از سوخت مایع بهره می بردند و آماده سازی آن ها برای شلیک بسیار کار پیچیده و خطرناکی است و میزان دقت آن نیز بسیار پایین است. در این میان، از سال ها پیش، گزارش هایی درباره توسعه سامانه موشکی عربستان وجود دارد. یکی از این گزارش ها، گزارشی است که در سال 2009 منتشر شد و فاش کرد که پایگاه های موشکی دیگری غیر از پایگاه های شناخته شده، در عربستان وجود دارد. سازمان سیا، در کتابی که در سال 2010 منتشر کرد، اعلام کرد که آل سعود، از سال 2003، با اطلاع آمریکا، موشک های پیشرفته زمین به زمین خریداری کردند که امکانات پیشرفتۀ حمل کلاهک انفجاری اتمی دارند. در سال 2010 اخباری درباره توانمندی موشکی عربستان منتشر شد که حاکی از بالا بردن سطح سامانه موشک های راهبردی و راه اندازی تاسیسات راهبری و کنترل جدیدی در خارج از ریاض بود. از آن هنگام، حرف و حدیث درباره نیاز عربستان به چنین تاسیساتی با توجه به این که عربستان جز موشک های قدیمی، چیز دیگر در اختیار ندارد، زیاد شد. در گزارشی که اخیرا منتشر شده، آمده است: سعودی ها، عملا این موشک ها را از چین خریده اند و این کار با آگاهی آمریکا صورت گرفته است. برپایه این گزارش، عوامل سیا، موشک ها را در اراضی عربستان آزمایش کردند تا اطمینان یابند که این موشک ها نمی توانند کلاهک انفجاری اتمی حمل کنند. ممکن است، علت علنی نشدن این قرارداد آن باشد که آمریکایی ها با آزمایش موشک ها، از ناتوانی این موشک ها از حمل کلاهک انفجاری اتمی اطمینان حاصل کرده بودند یا شاید هم هر دو طرف نمی خواستند تحت فشار افکار عمومی قرار گیرند. شاید هم مساله آن باشد که آمریکایی ها متوجه شده بودند اگر در این مساله دخالت نکنند، عربستان می تواند بدون آن ها اقدام کند، همان طور که پیش از این نیز چنین کاری کرده بودند و آمریکایی ها ترجیح دادند که این روند را به عهده داشته باشند. این گزارش، بار دیگر این سئوال را مطرح می کند که عربستان چه نیت هایی در زمینه های اتمی در سر می پرورد؟ عربستان از نظر داشتن سلاح های کلاسیک در اوج به سر می برد، و مسئولان این کشور چندین بار اعلام کرده اند که عربستان قصد توسعه برنامه هسته ای خود برای برآوردن نیازها و کاهش وابستگی به نفت است. این کشور، عملا فرایند نظامی هسته ای را نیز امتحان کرد و حتی با برخی از کشورها ارتباطاتی برقرار کرد که در راس آن ها پاکستان بود. پاکستان از چندین سال پیش تاکنون با عربستان همکاری نظامی دارد و در همین چارچوب، عربستان حمایت مالی از بخشی از برنامه هسته ای پاکستان را به عهده گرفت. در این میان، زمان بندی مطرح کردن نقش آمریکا در بسته شدن این قراداد و پشت پرده سفری که قرار است اوباما به عربستان داشته باشد، سئوال برانگیز است. این سفر، در شرایط کنونی دو ضروری به نظر می رسد زیرا دو کشور نیازمند کاهش تنش سیاسی هستند و عربستان، سیاست کنونی آمریکا در منطقه را خطری برای منافع خود می داند. از سوی دیگر، مشخص نیست که آیا رژیم صهیونیستی، در خصوص این قرارداد، تضمین هایی از آمریکا و حتی شاید عربستان به دست آورده است یا خیر. زیرا در هر صورت، این رژیم اساسا با مسلح شدن کشورهای عربی به سلاح های جنگی پیشرفته مخالف است و نمی خواهد این کشورها قادر باشند موجودیت این رژیم را تهدید کنند.