آخرین نسل

سرویس اجتماعی « فردا »: یک جمله از دوست عزیزم بیژن فرهنگ دره شوری استاد مسلم آکادمیک و تجربی عرصه طبیعت و محیط زیست وام میگیرم «ما آخرین نسلی هستیم که می توانیم محیط زیست این مملکت را نجات دهیم» جمله ای ست بسیار عمیق و قابل تأمل، با توجه به وضعیت وخیمی که این روزها طبیعت و حیات وحش ما دارد جای هیچ آزمون و خطائی نیست.

طبیعت زیبا و مظلوم ایران دیگر تحمل افروختن آتش هیچ آزمونی را ندارد چرا که دود آن مستقیما به چشم طبیعت می رود.

طرح جدید سازمان محیط زیست از جمله همین آزمون هایی است که از دید اهل نظر خطایش از هم اکنون پیداست و حتما می بایست بازنگری شود چرا که در حفظ طبیعت و به خصوص حیات وحش «تجربه» حرف اول را می زند و دانش روز باید به کمک آن بیاید.

نادیده گرفتن تجربه در بدنه اجرائی محیط زیست و ترقی محیط بانان تنها با معیار تحصیلات آکادمیک به تدریج سازمان و طبیعت را از «تجربه» خالی می کند و این بسیار خطرناک است.

در مطلب پیشین به عنوان نمونه دو تن از محیط بانان با تجربه را مثال زدم، هنوز با جستجویی اندک می توان نظایر آنها را یافت؛ «علی اکبر کاوه» از این دست است، محیط بانی که تحصیلات عالیه ندارد اما در سال 76 مسوولیت جای خطرناک، پرشکارچی و پر رفت و آمدی مانند قمیشلوی اصفهان را به عهده گرفت.

طبق سرشماری قمیشلو در آن زمان تنها 22 آهو داشت، کاوه با داشتن کمترین نفرات و امکانات ظرف پانزده سال جمعیت آن را به هفت هزار رأس رساند، لطفا دوباره اعداد را مرور کنید 22 رأس و هفت هزار رأس ... و لختی بیاندیشیم، جایگاه آدمی مثل کاوه در طرح جدید سازمان محیط زیست کجاست؟!

چند سالی که برای ساختن مستند افتخار همراهی کاوه را داشته ام شخصا شاهد ازدیاد تدریجی آهوهای قمیشلو بوده ام، شخصا عملیات و افکار شگفت انگیز کاوه را دیده ام، شخصا بارها و بارها سحرگاهان بر بالای تپه های رنگی قمیشلو ایستاده، بازتاب آفتاب سحرگاهی را بر گُرده گله های آهوان دیده و لذت برده ام.

محیط بانان را می توان از دیدگاهی به دو دسته تقسیم کرد؛ اول جوانان با استعدادی که ضمن داشتن تجربه، آرزوی تحصیلات عالیه را دارند اما پیچ و خم های عجیب و غریب اداری تا به حال مانع تحصیل آنها بوده است، دوم جوانانی که بی هیچ تجربه ای تنها بر اساس دانش آکادمیک جذب سازمان شده و بالا دست محیط بانان با تجربه قرار گرفته اند.

طرح ارتقای محیط بانان راه های بسیار دارد که تحصیلات تنها یکی از آنهاست.

بهتر است که مسوولان سازمان محیط زیست دراین باره بیشتر بیندیشند و طرحی پخته تر بیاورند که نیاز به آزمون و خطا نداشته باشد و نباید فراموش کنند به هر دلیل به ناچار جزء تصمیم گیرندگان آخرین نسل نجات دهندگان طبیعت زیبا و مظلوم ایران قرار گرفته اند، اگر لازم باشد باز هم در مورد این «آخرین نسل» سخن خواهم گفت.

منبع: خبرآنلاین