ال کلاسیکوی آلمان چگونه شکل گرفت؟

ورزش سه: بایرن مونیخ و دورتموند، 19 جام از 23 جام اخیر توزیع شده در فوتبال آلمان را از آن خود کرده اند و نبرد این دو تیم یکی از جدال های کلاسیک فوتبال دنیا به شمار می آید. اما رقابت این دو تیم همیشه نیز به این شکل نبوده است. در ادامه، دلایل تبدیل شدن این مسابقه به بزرگترین بازی فوتبال ژرمن ها را بررسی خواهیم کرد؛

قبل از شروع جنگ (دهه 70 و 80)

در دهه 70 و 80، اگرچه بایرن سلطه کاملی بر فوتبال آلمان داشت، اما رقبای آنها نه دورتموند، بلکه تیم هایی مانند گلادباخ، هامبورگ و برمن بودند.

تنها بازی به یادماندنی این دو تیم در آن ادوار را می توان پیروزی 1-11 بایرن در سال 1971 دانست و در آن مقطع زنبورها نامی در بین قدرت های بزرگ فوتبال آلمان نداشتند.

ظهور پدیده ای به نام دورتموند (1996-1994)

بعد از سالها میانه نشینی، زنبورها در دهه 90 با هیتسفیلد تبدیل به تیم بزرگی شدند و بعد از سالها تلاش برای قهرمانی، در سال 1995 به این مهم دست یافتند تا با سرمربی جدید خود تبدیل به قدرت اول فوتبال آلمان شوند.

فصل بعد، دورتموند نمایش درخشان خود را ادامه داد و باز هم با غلبه سریالی بر بایرن، فاتح بوندس لیگا شد تا شاهد ظهور پدیده ای به نام دورتموند در فوتبال آلمان باشیم.

تولد رقابت بزرگ (1997)

اما در سال 97، باواریایی ها باز هم حاکم مطلق فوتبال آلمان شدند اما دیدارهای رو در روی دو تیم حاشیه های فراوانی داشت.

در یکی از ماندگارترین صحنه های این دیدار، لوتار ماتیوس با گریه کردن همانند کودکان ادای اندی مولر را درآورد و هافبک جنجالی دورتموند نیز همینگونه اقدامی تلافی جویانه انجام داد. اما در همان فصل، مولر و دورتموند با شکست یوونتوس در ورزشگاه خانگی بایرن، بر بام فوتبال اروپا ایستادند.

این در حالی بود که بایرن برای کسب اولین قهرمانی در اروپا بعد از سال 1976 همچنان در انتظار بود.

جا به جایی قدرت؟ (1998)

اگرچه در آن مقطع کایزسلاترن نیز تبدیل به مدعی شده بود، اما رقابت دورتموند و بایرن به یک چهارم لیگ قهرمانان موکول شد و در حالیکه هر دو دیدار با تساوی 0-0 به پایان رسیده بود، دورتموند با گلزنی استفان چاپیوسات در وقت اضافی به مرحله بعد صعود کرد تا باز هم زنبورها در اروپا بالاتر از بایرن قرار بگیرند.

در آن مقطع و در عرصه بین المللی، بایرن رقیبی بزرگ و مقتدر به نام دورتموند پیدا کرده بود و دیگر کسی به تیم هیتسفیلد به چشم یک جرقه زودگذر نگاه نمی کرد.

تهییج به سبک اولیور کان (1999)

یکی از به یادماندنی ترین لحظات دیدارهای بایرن و دورتموند در آن مقطع بدون شک متعلق به اولیور کان، سنگربان افسانه ای بایرن و فوتبال المان است.

در دیداری که بایرن با 2 گل عقب بود، کان با حرکتی کونگ فوئی و به قصد انتقام به سمت چاپیوسات، مهاجم دورتموند ضربه زد و در صحنه ای دیگر، به صورت هیکو هرلیش حمله ور شد تا از این طریق باعث بیداری همبازیانش و بازگشت آنها به جریان مسابقه باشد. اولیور کان همچنین با این حرکت نام خود را در این رقابت بزرگ به ثبت برساند.

بایرن در نهایت با تساوی 2-2 میدان را ترک کرد اما در همان سال دوباره موفق شد جایگاه شماره یک بوندس لیگا را از آن خود کند.

فاصله گرفتن رقبا (1999-2002)

با استخدام اوتمار هیتسفیلد از تیم رقیب، بایرن دوباره به قدرت اول تبدیل شد و حاصل آن سالها، سه بوندسلیگای متوالی و یک بار فتح لیگ قهرمانان اروپا بود.

در آن مقطع، پدیده ای به نام لورکوزن با ستارگانی جوان مانند بالاک و لوسیو نیز در فوتبال آلمان ظهور کرد و نمایش های خاطره انگیزی به جای گذاشت که صعود به فینال لیگ قهرمانان را باید شاخص ترین قسمت پروژه تاپ مولر دانست.

اما در همین مقطع، خشن ترین نبرد تاریخ دو تیم در سال 2001 رقم خورد که آن دیدار با 13 کارت شامل 3 کارت قرمز، به نبردی ماندگار در تاریخ دو تیم بدل شد.

سلطه بایرن، افت دورتموند (2003-2010)

با به خدمت گرفتن ستارگان بزرگ، بایرن یک بار دیگر به قدرت بلامنازع فوتبال آلمان تبدیل شد و موفق شد طی این 8 سال و با ستارگانی مانند ماکای، روبن و ریبری، 5 بار جام قهرمانی بوندس لیگا را از آن خود کند و در قاره سبز نیز تبدیل به تنها نماینده مدعی ژرمن ها شود.

مشکلات مالی، دورتموند را به مرز فروپاشی کشاند و مدیریت ضعیف باعث شد تا دورتموند تبدیل به اولین باشگاه بوندس لیگا شود که دو بار و در سالهای 2003 و 2005 تا مرز نابودی پیش رفته است اما اعطای وام 2 میلیون یورویی از سوی بایرن، زنبورها را از ورشکستگی نجات داد.

بازگشت دورتموند به رقابت (2010-2012)

با حضور پدیده ای به نام یورگن کلوپ و با ظهور ستارگانی مانند لواندوفسکی، کاگاوا، هوملس و گوتزه، دورتموند موفق شد دو بار متوالی فاتح بوندس لیگا شده تا بعد از بایرن تبدیل به اولین تیمی شود که از دهه 90، قادر به دفاع از عنوان قهرمانی خود بوده است.

اما لحظه به یادماندنی آن مقطع برای زنبورها، پیروزی 2-5 در جام حذفی با هت تریک لواندوفسکی بود. یک هفته بعد از این فاجعه، بایرن در فینال لیگ قهرمانان و در خانه خودش نیز مغلوب چلسی شد.

سلطه بایرن تا امروز (2013)

بعد از فصول رویایی کلوپ، بایرن زخم های خود را ترمیم کرد و فصل بعد یک قهرمانی درخشان دیگر، تنها با پذیرش یک شکست را به کارنامه خود اضافه کرد. باواریایی ها همچنین با شکست دورتموند در مرحله یک چهارم، جام حذفی آن فصل را نیز از آن خود کردند.

اما بزرگ ترین نبرد آنها در فینال لیگ قهرمانان و در ورزشگاه ویمبلی شکل گرفت که تیم یوپ هاینکس موفق شد با گل دقایق پایانی آرین روبن، بر بام اروپا تکیه زده و تبدیل به اولین تیم تاریخ فوتبال آلمان شوند که فاتح سه گانه شده اند.

تاراج ستارگان دورتموند (2013 تا امروز)

طی سالهای اخیر، یکی از دلایل اصلی دشمنی هواداران دورتموند با بایرن را باید ربودن ستارگان این تیم توسط اف سی هالیوود دانست.

تنها چند روز قبل از فینال لیگ قهرمانان 2013، انتقال گوتزه به بایرن رسمی شد و در فصول بعدی ستارگانی مانند لواندوفسکی و هوملس نیز از دورتموند راهی مونیخ شدند تا تئوری تضعیف رقبای داخلی توسط بایرن بیشتر رنگ و بوی واقعیت بگیرد.

دوران مربیگری گواردیولا (2013-2016)

پپ گواردیولا هدایت تیم فاتح سه گانه هاینکس را به دست گرفت و روند فوق العاده مونیخی ها را حداقل در آلمان ادامه داد.

اگرچه زنبورها در چند رویارویی مستقیم موفق به شکست بایرن شدند، اما تیم گواردیولا تبدیل به قدرت بلامنازع و فاتح همه جام های داخلی شد. طی این سالها، دورتموند یک بار و در ضربات پنالتی موفق به شکست بایرن در نیمه نهایی جام حذفی شد که البته در فینال توفیقی نیافت و به نایب قهرمانی قناعت کرد.