امیری: مدیون کی‌روش هستم/ نمی گذاریم لیگ بدون قهرمانی پرسپولیس تمام شود

سرویس ورزشی فردا: وحید امیری گرچه سالیان سال فوتبالش را در سایه بزرگان این رشته انجام می داد ولی با بیرون آمدن از سایه به همه اهالی این رشته ثابت کرد استان لرستان هم مانند دیگر استان های فوتبال خیز این مرز و بوم استعدادهایی دارد که بتوانند یکی از مهمترین پست ها در تیم ملی و البته پرطرفدارترین تیم باشگاهی ایران یعنی پرسپولیس را از آن خود کنند. وحید امیری می گوید سال 1395 را هرگز از یاد نخواهد برد چون اتفاقات خوبی برایش رخ داد. به بهانه گلش به الوحده و تداوم صدرنشینی های پرسپولیس پای صحبت های این مرد محجوب خرم آبادی نشستیم. فردا: سال 95 چطور سپری شد؟

- عالی بود. شاید بتوانم بگویم امسال به بهترین سال زندگی ام تبدیل شد. از هر نظر...

فردا: ... بیشتر توضیح می دهی؟

- البته! خب من تا همین یکی دو سال پیش خیلی در فوتبال مطرح نبودم ولی با درخشش تیم نفت در یکی، دو فصل گذشته من هم دیده شدم و توانستم در ابتدای این فصل به پرسپولیس بیایم و تا اندازه زیادی مسیر زندگی ام تغییر کند...

فردا: تا به حال کجا بودی؟

متأسفانه راه درستی را برای پیشرفت انتخاب نکرده بودم. البته شانس هم با من یار نبود و همین که در نهایت توانستم در همین مرحله از زندگی ورزشی ام به بخشی از خواسته هایم از فوتبال دست پیدا کنم راضی ام و نمی توانم حسم را بیان کنم. من زمانی در فوتبال دیده شدم که آقای کی روش مرا به تیم ملی دعوت کرد و از این بابت بخش عمده ای از موفقیت فعلی ام را مدیون او و همکاران شان در شناسایی بازیکنان برای تیم ملی هستم.

فردا: در امارات گل مهمی برای پرسپولیس به ثمر رساندی؟

- البته گل آخر مهدی مهمتر بود. ولی خب من هم اگر آن گل را نمی زدم شاید بازی مساوی تمام می شد. با این همه فکر می کنم همه گل ها در هر بازی مهم هستند و تفاوتی نمی کند.

فردا: برای آن گل برنامه داشتید؟

- خب من و مهدی (طارمی) در تمرینات بارها و بارها کار کرده بودیم. اینکه من از کناره ها فرار کنم و با پاس روبه عقب مهدی را در موقعیت قرار بدهم یا برعکس او برود و من پشت سرش باشم برای همین چشم بسته به هم پاس می دهیم.

فردا: فکر می کردی الوحده را شکست بدهید؟

- ما در این فصل در خیلی از بازی ها نتیجه را در دقایق آخر تغییر داده بودیم و می دانستم با حملاتی که روی دروازه حریف داشتیم به گل می رسیم. این را هم بگویم که مهدی در آن بازی دو گل زیبا به ثمر رساند که واقعا زدن شان سخت بود.

فردا: چرا الهلال را شکست ندادید؟

- انصافا آنها تیم خوبی داشتند. گرچه شرایط در برگزاری آن بازی برابر نبود و ما به عنوان میزبان در حق مان اجحاف شد تا در واقع در زمینی بازی کنیم که همه طرفداران روی سکوها متعلق به آنها بودند ولی در بحث فنی هم آنها تیم خوبی بودند. با این همه کمی هم بدشانسی آوردیم. اگر توپ های بچه ها به گل تبدیل می شد می توانستیم با 6 امتیاز در صدر جدول باشیم نه 4 امتیاز.

فردا: در اردوی دوبی چه اتفاقی رخ داد که رامین و...؟

- ...در این باره حرفی ندارم. مسایل درون تیم به همانجا ارتباط دارد و اگر کسی باشد که باید در این باره حرف بزند مسئولان تیم هستند. من وظیفه ام بازی و تمرین است نه تحلیل اتفاقات درون تیم.

فردا: اوضاع پرسپولیس در لیگ هم که خوب است؟

- این را مدیون تلاش همه بازیکنان هستیم. واقعا تیم خوب تمرین بازی می کند. در این سالها هرگز در تیمی ندیده بودم که این همه دوست و رفاقت بین بچه های تیم باشد و همه به فکر موفقیت دیگری باشند. انصافا از این نظر پرسپولیس در این فصل یک تیم نمونه است و باید به این تیم افتخار کرد.

فردا: پس چرا گاهی برخی بازیکنان با هم به مشکل بر می خورند؟

- مشکل چند معنی دارد که بیرونی ها بدترین آن را برداشت می کنند و برای خودشان به تحلیل آن می پردازند. در بهترین و متحدترین خانواده ها هم گاهی اختلاف نظرهایی بوجود می آید که نمی توان آنها را مشکل نامید. همه بازیکنان به فکر قهرمانی هستند و دیدید که در بازی با نفت تهران هم با اینکه چند تن از بازیکنان اصلی تیم محروم بودند جانشین های شان بهترین نتیجه را گرفتند.

فردا: الان دیگر قهرمانی را حس می کنید؟

- هنوز زود است. ما با تیم دوم جدول اختلاف فاحشی نداریم که اینگونه تصور کنیم. شاید اختلاف با تیم سوم این حس را به ما بدهد ولی تراکتورسازی به ما نزدیک است و ممکن است در ادامه با نتیجه نگرفتن ما آنها به ما برسند. اگر دو هفته به آخر لیگ مانده بود این حرف را می شد زد. با این همه ما همه تلاش مان را می کنیم که لیگ بدون قهرمانی ما تمام نشود.

فردا: خوشحالی که سال جدید از راه می رسد؟

- البته که خوشحالم. همین که یک سال دیگر از عمرمان را با تندرستی پشت سرگذاشتیم جای شکر دارد. هرچند که من یک سال دیگر پیر شدم!

فردا: همه یک سال پیر شدند. چرا از این موضوع ناراحتی؟

- ناراحت نیستم. افسوس می خورم که چرا دیر به این سطح از فوتبال رسیدم و احساس می کنم می توانستم بیشتر از اینها در این سطح به فوتبال خدمت کنم.

فردا: ظاهرا فروردین ماهی هستی؟

- بله! متولد 13 فروردین هستم و یک سال دیگر به 30 سالگی نزدیک شدم.

فردا: این بهار چند ساله می شوی؟

- متولد 67 هستم و 29 سالم تمام می شود تا وارد 30 سالگی شوم.

فردا: اما جوانتر به نظر می رسی!؟ - شاید به واسطه ورزش کردن مداوم است. ورزش اکسیر جوانی است و به نظرم همه و در هر شرایطی باید از آن غافل نشوند. (خنده) این هم پیام ورزشی - اخلاقی مصاحبه. (خنده) فردا: از سال 1395 حرفی نمی زنی؟

- همانطور که در ابتدا گفتم گرچه در سال 95 اتفاقات تلخی در کشور رخ داد و سیل و از این مسایل داشتیم ولی خب شکر خدا برای من یکی از بهترین سال های زندگی ام بود.

مهمترین دلیل آن این بود که توانستم پس از سال ها که خانواده ام از من می خواستند به زندگی ام سر و سامان بدهم (خنده) همسر مورد نظرم را انتخاب کرده و با ایشان ازدواج کنم. این بزرگترین اتفاق در زندگی هر فرد است و من از این بابت هرگز سال 1395 را فراموش نخواهم کرد.

فردا: از زندگی ات راضی هستی؟

- ممنون. شکر خدا همه چیز خوب است ولی راستش را بخواهید از وقتی ازدواج کردم (اوایل بهمن ماه سال گذشته) اینقدر درگیر اردوهای تیم ملی و باشگاهی بودم که هنوز فرصت نشده چند روز پشت سر هم کنار خانواده باشم. در ایام عید نوروز هم که باید در اردوی تیم ملی و یا باشگاه باشم البته فرصت زیاد است و قطعا این روزها را برای همسرم جبران خواهم کرد. مهمترین وظیفه من در زندگی خوشبختی اوست. قطعا با خوشبختی همسرم من هم خوشحال و خوشبخت خواهم بود.

فردا: قرار بود به استقلال بیایی اما به پرسپولیس رفتی؟

- علیرضا منصوریان که در نفت سرمربی ام بود این موضوع را با من مطرح کرد ولی از آنجا که من و علیرضا (بیرانوند) در این چند سال مانند دو برادر همیشه با هم بودیم تصمیم گرفتیم جایی باشیم که با هم هستیم و در نهایت با همه احترامی که برای علی آقا (منصوریان) و طرفداران استقلال قایلم قسمت اینگونه شد که در خدمت تیم بزرگ پرسپولیس و هواداران این تیم باشم.

فردا: برنامه ات برای سال جدید چیست؟ - با توجه به اینکه الان 29 ساله هستم قطعا باید در سال جدید برنامه تمریناتم را تغییر بدهم و بیشتر تلاش کنم تا اگر قرار باشد با تیم ملی به دور نهایی جام جهانی برسیم بتوانم این شانس را داشته باشم که سال بعد (خرداد 97) تیم ملی را همراهی کنم. خیلی دوست دارم این توفیق نصیبم شود که با تیم ملی به جام جهانی بروم. هرچند که می دانم کار سختی است. علاوه بر آن باید به فکر زندگی ام هم باشم و در وقفه پایان فصل روزهای نبودن کنار همسرم را برایش جبران کنم. چون می دانم که اگر خدا بخواهد با شروع فصل جدید باز هم باید به اردو بروم و دور از خانه باشم.