سُخره گرفتن فوتبال ایران با کودک درون برانکو و کی‌روش!
دعوایی که بین سرمربی فعلی و پیشین تیم ملی فوتبال ایران بالا گرفته است بیشتر به یک لجبازی کودکانه شبیه است که قطعا هیچ برنده ای نخواهد داشت و دودش به چشم فوتبال خواهد رفت.
خبرگزاری مهر: روابط برانکو و کی روش مدتهاست به سردی گراییده است. کی روش حق خودش می داند که همه فوتبال ایران در خدمت تیم ملی ایران باشد تا این تیم به جام جهانی صعود کند و برانکو هم که تیمش را مستحق عنوان قهرمانی می‌داند، دفاع از منافع این تیم و البته خودش را بر هر چیزی ارجح می‌داند. برانکو که نشان داده درسهای زیادی در فوتبال گرفته و بازی های بزرگ آن را بلد است، با هدف رو در رو قرار دادن هواداران پرسپولیس مقابل سرمربی تیم ملی مصاحبه تندی علیه وی انجام داد و با یک فرار رو به جلو، قبل از دست رفتن قهرمانی در این فصل مقصر آن را یافت و به هواداران تیمش معرفی کرد. کارلوس کی روش از دید برانکو و در حالی که هنوز نیم فصل کامل به پایان لیگ برتر مانده، متهم شماره یک از دست رفتن قهرمانی سرخ پوشان در این فصل است. برانکو با دریایی از تجربه بهتر از هر کسی می‌داند که فوتبال هزار بالا و پایین دارد و هیچ بعید نیست تیم مقتدری مثل پرسپولیس در پایان فصل قهرمان نشود. و اما کارلوس کی روش، مردی که در پنج سال حضورش در ایران نشان داده در لجبازی ید طولایی دارد و سرش نیز برای هرگونه دعوا و جنجال (البته از نوع فوتبالی‌اش) درد می کند و
هرگز در این مواقع پا پس نمی کشد، با دست زدن به اقدامی نادر و غیر قابل پیش بینی، پاسخ برانکو را داد. اگر برانکو با یک مصاحبه هواداران پرسپولیس را مقابل کی روش قرار داد، کی روش که در فوتبال، شطرنجباز قهاری است، با یک بدلکاری پاسخ دندان شکنی به برانکو داد و به نوعی همه هواداران فوتبال و تیم ملی بعلاوه فدراسیون و از آن مهمتر بعلاوه بازیکنان ملی پوش پرسپولیس را مقابل سرمربی این تیم قرار داد. کی روش و برانکو که روی هم ۱۲۵ سال سن دارند، نشان دادند که کودک های درون شان در سن ۶-۵ سالگی با «سندرم رشد توقف» مواجه شده‌اند. این دو با لجبازی کودکانه شان فوتبال ایران را به سخره گرفته و آن را تحت الشعاع امیال ور فتارهای شخصی شان قرار داده‌اند. بعد از رصد کردن اتفاقات روی داده بین این دو مربی با تجربه و خارجی شاغل در فوتبال ایران به این نتیجه می‌رسیم که دعوای پیش آمده بین آنها بیشتر از آنکه به خاطر حفظ منافع تیمی و ملی ایران باشد، تحت الشعاع اتفاقات روی داده بین خودشان است. این دعوا، دعوای شخصی است نه فوتبالی و بیچاره فوتبال ایران که باید تاوان دعوای بیگانگان را بدهد. به این گناه که آنها خارجی‌اند پس باید بهتر از ما
باشند و بیشتر از ما بدانند. با مقایسه رفتار کودکانه این دو مربی پا به سن گذاشته خارجی به راحتی به این نتیجه می رسیم که بسیاری از رفتارهای مربیان ایرانی عاقلانه و قابل احترام است.
دیدگاه تان را بنویسید