ستاره ها در 2 راهی شهرت و ثروت/ وقتی لژیونرهای ایرانی دلارهای عربی را ترجیح می دهند!

سرویس ورزشی « فردا »- چند سالی بود که ستارگان فوتبال ایران حضور در لیگ ایران را به پیوستن به تیم های عربی در حاشیه خلیج فارس ترجیح می دادند و از آنجایی که ارقام قرارداد این بازیکنان نیز در کشور ما افزایش یافت و به میلیارد رسید، حضور در لیگ کشورهای همسایه رفته رفته در حال فراموشی بود. این در حالی است که بعد از صعود تیم ملی فوتبال کشورمان به رقابت های جام جهانی و برگزاری 3 دیدار در این رقابت ها، بار دیگر پیشنهادات اغوا کننده تیم های عربی دامن بازیکنان ایرانی را گرفت و در طول یکسال گذشته شاهد کوچ ستاره های فوتبال ایران به این کشورها بودیم. در این بین اما کشورهای عربی و حاشیه ای خلیج فارس نیز بیکار ننشستند و آنها نیز بر ارقام قرارداد خود افزودند. حتی کار به جایی رسید که بازیکنان ایرانی این روزها به عنوان گران ترین خارجی های لیگ کشورهای عربی نیز برگزیده شدند. اولین بازیکن مجتبی جباری از استقلال بود که به لیگ قطر رفت و حتی برای جلوگیری از مصدومیت احتمالی، جام جهانی را فدای ثروت اندوزی کرد. بعد از جباری نیز مسیر برای سایر بازیکنان ایرانی باز شد و فریدون زندی، پژمان منتظری و سید جلال حسینی نیز به لیگ قطر پیوستند تا بار دیگر شاهد حضور بازیکنان ایرانی در لیگ کشورهای عربی باشیم. دژاگه و خداحافظی با اروپا بعد از نمایش نسبتا خوب ملی پوشان کشورمان پیش‌بینی می شد که سیل پیشنهادات به سمت ستاره‌های ایرانی سرازیر شود. در این میان اشکان دژاگه روی بورس‌ترین ستاره ایران بود که با توجه به آوازه بین‌المللی‌اش قطعا بیش از دیگران مورد توجه بود و البته هواخواهان بیشتری داشت. دژاگه با آن رزومه بین‌المللی فوق‌العاده‌اش و بازی در بهترین تیم‌های بوندس لیگا و جزیره به نوعی یک ستاره متمایز بود که بعد از جام جهانی به نظر می رسید با پیشنهادات بسیاری روبرو شود. این درحالی بود که طی روزهای اخیر خبر رسید دژاگه با قراردادی پنج میلیون پوندی به العربی قطر پیوسته و فصل آینده را برای این تیم بازی خواهد کرد. البته باید گفت اشکان دژاگه که با قراردادی دایمی به العربی قطر آمده تا با فوتبال اروپا، احتمالا برای همیشه خداحافظی کند. قوچان نژاد؛ گران ترین بازیکن تاریخ الکویت برای یک بازیکن که فوتبال را در آکادمی‌های پیشرفته هلند، مهد تربیت بازیکنان مستعد آغاز کرده، سال‌ها در لیگ هلند پیراهن تیم‌های مختلف را به تن کرده، به لیگ بلژیک رفته و آنجا در ترکیب تیم قهرمان به میدان رفته و سپس راهی چمپیونزشیپ و فوتبال انگلیس شده و پیراهن چارلتون، این تیم قدیمی را پوشیده؛ سخت است که به فوتبال آسیا برگردد و پیراهن تیمی در لیگ کویت را به تن کند؛ مگر اینکه پیشنهادی نجومی دریافت کند و البته شرط و شروطی پیش روی باشگاه جدید قرار دهد.برای رضا قوچان‌نژاد این شرایط به وجود آمد. او از لیگی آمد که چند سطح، البته اگر نگوییم چندین سطح بالاتر از لیگ کویت است. حضور در چارلتون، حتی به عنوان یک بازیکن ذخیره که برای هر بازی فقط دقایقی فرصت حضور در زمین را پیدا می‌کند می‌ارزید به اینکه او به لیگ کویت بیاید و پیراهن الکویت را به تن کند، اما پیشنهاد کویتی ها به اندازه ای چشمگیر بود که مهاجم ملی پوش کشورمان نتوانست از این پیشنهاد چشم پوشی کند. پیشنهادی در حدود 5/4 میلیارد تومان که می‌تواند برای هر بازیکنی رویایی باشد. الکویت البته این مبلغ را برای یک فصل بازی به قوچان‌نژاد می‌پردازد؛ البته به‌جز پاداش‌ها و خانه‌ای که برای او در نظر گرفته شده است. یک شرط دیگر گوچی که آینده‌نگری او را نشان می‌دهد، قرارداد قرضی‌اش با الکویت است. او می‌داند که برای بازی در جام ملت‌ها بهتر است نزدیک ایران باشد، به همین دلیل تصمیم گرفته تا یک فصل برای الکویت بازی کند و سپس به چارلتون برگردد. اینها تمام دلایل رضا قوچان‌نژاد برای انتخاب الکویت است؛ انتخاب تیمی که فصل قبل جواد نکونام را در اختیار داشت و این فصل هم ترجیح داده از یک ایرانی دیگر به نام قوچان‌نژاد در ترکیب اصلی خود استفاده کند. پیوستن اشکان دژاگه به لیگ ستارگان قطر و حضور قوچان نژاد در کویت نه تنها 2 تن از بازیکنان تیم ملی فوتبال کشورمان را از جمع اروپایی ها جدا کرد، بلکه با نگاهی به وضعیت بازیکنان ملی پوش حاضر در جام جهانی مشخص می شود که هیچ یک از بازیکنان تیم ملی ایران پیشنهاد جدی یا اغوا کننده ای از لیگ های اروپایی دریافت نکرد تا این مسئله نشان دهد جام جهانی 2014 و کالوس کروش چندان هم ماحصل مناسبی برای فوتبال ایران نداشته است تا صادرات فوتبال ایران بازهم محصور در همین لیگ های کشورهای همسایه باقی بماند.