اخراج كم فروشها از پرسپوليس

عصرايران: با رسیدن به هفته های پایانی لیگ برتر و تعیین شدن نسبی جایگاه تیم ها در جدول رده بندی، اوضاع و احوال تیم ها نابسامان تر از گذشته شده و در این میان تیم هایی که جایگاه پایین تری به دست آورده اند، آشفته تر به نظر می رسند. مربیانی که می دانند سال آینده روی نیمکت تیم کنونی خود نمی نشینند دیگر توان اداره کردن بازیکنان را نخواهند داشت. خاصه آنکه بازیکنان هم به دنبال قرار داد بستن با تیم های جدید خودهستند. در شرایط عادی این احتمال وجود دارد که اگر بازیکنی بداند در تیم فصل بعد جایی ندارد، به دنبال تعیین تکلیف قرار داد فصل بعد خود باشد و برای تیم فعلی خود وقت و انگیزه چندانی صرف نکند. اما ماجرا وقتی جالب می شود که تعداد این قبیل بازیکنان در یک تیم زیاد شود. این اتفاق ممکن است آن ها را به این نتیجه برساند که می توانند به اتفاق یکدیگر، شخصی را که مانع حضور آن ها در لیست سال آینده است از سر راه بردارند و در تیم ماند گار شوند. اگر در این میان ستاره تیم هم به جمع رانده شدگان بپیوندد، آن ها بیشتر به راهی که در پیش گرفته اند امیدوار خواهند شد و این اتفاقی است که گویا در پرسپولیس به وقوع پیوسته است. فرشاد پیوس پیشکسوت و گلزن سابق پرسپولیس در این باره گفته است: پرسپوليس برابر الهلال يكي از بدترين روزهايش را تجربه كرد. به نظر من اين تيم دچار چند دستگي شده است و بازيكناني كه مي دانند در فصل بعد جايي در پرسپوليس ندارند، بي‌انگيزه بازي مي‌كنند. به نظر من مديريت باشگاه پرسپوليس بايد هر چه زودتر با آن‌ها برخورد كند تا همه بدانند كه اين بازيكنان چگونه عمل كرده‌اند. بايد اين بازيكنان از پرسپوليس اخراج شوند. اوايل فصل گفتم كه برخي از بازيكنان پرسپوليس كم كاري مي‌كنند و حالا همه فهميده‌اند كه درست مي‌گفتم. آن زمان سه بازيكن اين گونه بودند، ولي حالا با تشكيل باند و دسته شده‌اند 9 يا 10 نفر. شاید بتوان این اتفاق را ناشی از فرهنگ حاکم بر فوتبال ایران دانست. فرهنگی که در آن این دست اعمال جواب می دهد و شاید بازیکنانی که امروز پیوس معتقد است کم کاری می کنند، پیش از این از همین راه به مقاصد خود دست یافته اند کخه امروز نیز این کار را تکرار می کنند. اما به نظر می رسد آن ها یک نکته را فراموش کرده اند و آن اینکه، هواداران و مدیریت باشگاه هنوز دنیزلی را به آن ها ترجیح می دهد و به خاطر حفظ آن ها حاضر به از دست دادن دنیزلی نیستند. اگر چنین باشد باید گفت علاوه بر مزایا و محاسن فنی مربیان سطح بالای خارجی، خشکاندن ریشه بازیکن سالاری هم پیامد قابل تحسین حضور این مربیان در فوتبال ماست.