ورزش نباید هزینه دعواها و اختلافات سیاسیون را بدهد
دولتی كه در سال 200 هزار میلیارد تومان بودجه دارد، كم پول دارد كه می‌خواهد مثلا این 100 میلیارد تومان را هم داشته باشد؟ یا این‌كه قدرت امپراتوری‌اش كم است كه می‌خواهد این را هم در اختیار داشته باشد؟ البته برخی معتقدند که دولت ها تمایل دارند که از ظرفیت عامه پسندی و ظرفیت پوپولیستی ورزش استفاده سیاسی ببرند.
محمد رضا باهنر نایب رئیس مجلس در گفتگو با «فردا» مسائل مهمی در حوزه ورزش مطرح کرد مطالبی که شاید سال ها آرزوی ورزشی ها بوده است : بحث مهمی كه در ورزش وجود دارد، استقلال فدراسیون فوتبال در انتخابات ریاست این فدراسیون است. آن‌هایی كه بیرون هستند می‌گویند فدراسیون استقلال ندارد و قطعا گزینه وزارت ورزش رای می‌آورد، آن‌هایی هم كه داخل ماجرا هستند می‌گویند ما رای خودمان را می‌دهیم و كاری به گزینه وزارت ورزش نداریم. فكر می‌كنم قبل از این‌كه به دیگران انتقاد كنم، به خودم و امثال خودم انتقاد كنم. سوال من این است كه سیاسیون كی می‌خواهند دست از سر ورزش بردارند؟ اصلا ورزش را ول كنند. سیاسیون این همه كرسی و مسئولیت و پست دارند. دیگر در ورزش نروند دخالت بی‌مورد كنند. در واقع اگر این فدراسیون‌ها و رشته‌های مختلف ورزشی به دست مردم و ورزش‌دوستان و اهالی ورزش سپرده می‌شد حال و روز ورزش ما خیلی بهتر بود. متاسفانه ورزش باید هزینه دعواها و اختلافات ما سیاسیون را بدهد. حالا ما سیاسیون اگر دعوا می‌كنیم سر مسائل كلان است اما ورود این دعواها به ورزش، آفت بزرگ ورزش كشور است. باید به مردم اعتماد کرد. در کل اگر دخالت های سیاسی در ورزش نباشد نمونه های بیشتری مانند تیم تراکتور سازی خواهیم داشت که محبوب مردم و جوانان شهر و دیار خود هستند . از گرفتاری های ورزش ما دولتی بودن و سیاسی بودن آن است. اگر یک همتی بشود و به بدنه ورزشکار و ورزش دوست کشور اعتماد شود و ورزش را به انها بدهند، این دو مشکل حل می شود. علاوه بر ورزشکاران، جمعیت زیادی هستند که ورزش را دوست دارند، باید به انها اعتماد کرد. خصوصی سازی تیم های فوتبال فوتبال پرطرفدار پایتخت، یکی از راههای جلب این اعتماد است. نكته خیلی مهمی را گفتید. چرا در مجلس با وزیر ورزش برخورد نكردید كه افراد سیاسی را در هیات مدیره دو تیم استقلال و پرسپولیس قرار داد؟ شاید این نقدی است كه به ما وارد است. من قبول دارم. باید برای این موضوع یك فكر اساسی كنیم. یك نكته دیگری كه مورد توجه من قرار دارد، مدیریت باشگاه‌های بزرگ كشور توسط دولت است. اگر قرار است دولت یارانه‌ای به این باشگاه‌ها بدهد و كمكی به آن‌ها بكند، خب كمك كند. اما این‌ها چرا باید برای دولت باشند؟ دولت می‌خواهد سود اقتصادی ببرد؟ به نظر من این‌طور نیست چون اگر سودی باشد، برای خود باشگاه است. دولت پول كم دارد؟ دولتی كه در سال 200 هزار میلیارد تومان بودجه دارد، كم پول دارد كه می‌خواهد مثلا این 100 میلیارد تومان را هم داشته باشد؟ یا این‌كه قدرت امپراتوری‌اش كم است كه می‌خواهد این را هم در اختیار داشته باشد؟ البته برخی معتقدند که دولت ها تمایل دارند که از ظرفیت عامه پسندی و ظرفیت پوپولیستی ورزش استفاده سیاسی ببرند. مجلس قطعا در زمینه ورزش ورود جدی خواهد کرد و ارتقای سطح ورزش و مردمی شدن ان را در دستور خواهد داشت.
دیدگاه تان را بنویسید