ناگفته‌های حدادی از روزهای تمرین بدون مربی

مهر: ستاره دوومیدانی ایران در نشست خبری اختصاصی‌اش از مشکلات، دغدغه‌ها، روزهای تمرین بدون مربی، برنامه‌های تمرین خود تا المپیک لندن و اینکه اگر مسئولان کمک کنند می تواند ضمن رسیدن به رکورد 70 متر مدال المپیک را بگیرد و ... گفت. احسان حدادی قهرمان پرتاب دیسک ایران و آسیا و دارنده اولین نشان تاریخی دوومیدانی کشورمان در مسابقات قهرمانی جهان ظهر امروز شنبه در نشست خبری با حمایت اسپانسرش در جمع خبرنگاران حاضر و به پرسش‌های آنها پاسخ داد. حدادی در این نشست خبری اظهار داشت: همه می دانند هر ورزشکاری که می خواهد خود را برای المپیک آماده کند نیاز به مربی دارد. تقریبا بهمن ماه سال گذشته بود به دلیلی که متوجه آن نشدم اردوی تدارکاتی‌ام در آفریقای جنوبی لغو شد. مربی من برنامه‌های تمریناتم را تا المپیک لندن به فدراسیون و مسئولان کمیته ملی المپیک ارائه داده بود و این اردو جزو برنامه‌های اصلی او بود. با لغو این اردو مربی‌ام ایران را ترک کرد. وی ادامه داد: "کیم" عنوان کرده بود که با این روند قول کسب مدال را در المپیک نمی دهم. به این ترتیب از آن تاریخ تا به امروز من بدون مربی شده‌ام. مدتی با ماساژورم تمرین کردم و الان چند ماهی است خودم تمرین می کنم. من در این مدت از فدراسیون و کمیته ملی المپیک درخواست استخدام مربی کردم اما ترتیب اثری نداند. دارنده مدال طلای آسیا خاطرنشان کرد: هرچند این مسئله وظیفه من نبود اما خودم با مربی‌ام صبحت کرده و خواهش کردم تا باز هم هدایت من را برعهده بگیرد. وی قبول کرد تا با مبلغ 9 هزار دلار در ماه به ایران بیاید، البته مسئولان فدراسیون این مبلغ را قبول نکرده و عنوان کردند که اگر قرار باشد به مربی شما این مبلغ را بدهیم باید برای دیگر ورزشکاران چه کنیم؟! حدادی در مورد وضعیت مربی‌اش گفت: ورزشکاری که برای المپیک آماده می شود شرایطی متفاوت با ورزشکارانی دارد که می خواهند مدال آسیایی بگیرند. اما مسئولان فدراسیون دوومیدانی عنوان کردند که همه ورزشکاران از نظر ما شرایط یکسانی دارند و تنها شاید شما کمی بالاتر از بقیه باشید، در حالیکه ورزش حرفه‌ای مربی حرفه‌ای، ماساژور حرفه‌ای و امکانات حرفه‌ای می خواهد! وی در مورد اردوهای تدارکاتی‌اش در این مدت گفت: اردوی خوبی را پیش از مسابقات قهرمانی جهان در روسیه داشتم. توانستم اولین مدال دوومیدانی تاریخ ایران را در کره جنوبی بگیرم. ما تا به امروز کسی را نداشتیم که این مدال را گرفته باشد که حالا حدادی دومین نفر آن باشد! دارنده مدال برنز پرتاب دیسک جهان با بیان اینکه از این پس هدفش کسب مدال در بازی‌های المپیک لندن است، گفت: قبل از اردوی روسیه کمیته ملی المپیک شرایط مربی‌ام را قبول کرد و به همین واسطه قرارداد او را با خودم به روسیه بردم و تحویلش دادم. وی در پاسخ به پرسش خبرنگاران که هزینه اردوهای برگزار شده در خارج را چه کسی پرداخت کرده است، گفت: مقدار کمی از هزینه‌های اردو داده شد اما مابقی هزینه‌ها را خودم پرداخت کرده‌ام و قرار هست به من پرداخت شود. فکر می کنم در بین ورزشکاران تنها ورزشکاری باشم که از خودم برای اردوهای خارجی هزینه می کنم! حدادی در ادامه به برنامه‌های تدارکاتی‌اش تا بازی‌های المپیک لندن اشاره کرد و گفت: از 20 روز دیگر اردوهایم در تهران شروع می شود. اردوی یک ماهه در تهران، یک ماهه درکیش و اردوهای خارجی در آفریقا، اسپانیا، ایتالیا، کمپ روسیه از دیگر برنامه‌‎هایم هستند، البته طبق برنامه مربی‌ام قرار است یک ماه مانده به المپیک در لندن اردو آماده سازی خود را برپا کنم. این خواست مربی‌ام بوده که اردوهایم در اروپا برگزار شود. برای اینکه قبل از پکن در تهران تمرین می کردم اما همه به سراغم می آمدند و همین مسئله باعث شده بود تا تمرکزم را در تمرینات از دست بدهم. "طبق گفته مسئولین ورزشکارانی که سهمیه المپیک می گیرند برنامه‌های خود را زیر نظر کمیته ملی المپیک انجام می دهند با این حساب دیگر با فدراسیون کار نمی کنند آیا شما هم این روزها با کمیته ملی المپیک کار می کنید؟"، وی در پاسخ به این پرسش گفت: پنج ماه پیش نزد افشارزاده رفتم و قرار شد تمام برنامه‌هایم زیر نظر کمیته ملی المپیک باشد. به هر حال در این شرایط شاید فدراسیون در برخی مواقع نتواند آن حمایت مورد نظر را از ورزشکار داشته باشد. مثلا در بحث ویزا و روادید. من به عنوان ورزشکار خودم تمام کارهای سفرم را انجام می دهم. خودم می روم ویزا می گیرم. خودم باید فاکتورهای اردوهایم را جمع کنم. خودم پیگیر دریافت آنها باشم. فکر می کنم این موضوع فقط در دوومیدانی باشد! هیچ جای دنیا یک فوتبالیست این کار را می کند؟ وی در مورد اینکه " پاسخ افشارزاده در قبال درخواست‌های حدادی چه بوده است؟"، بیان کرد: افشارزاده به من گفته که فقط برای المپیک تمرکز کنم. من امکانات اضافی نمی خواهم اگر "هرتینگ" آلمانی در حال حاضر 68 متر می اندازد کار زیادی انجام نداده است. من اگر بیشتر تمرین می کردم می توانستم در دایگو بیشتر از 66 متر دیسک را بیاندازم. حدادی در ادامه در پاسخ سئوالات خبرنگاران در مورد برنامه‌هایش برای المپیک، گفت: هنوز توفیق پیدا نکرده‌ام وزیر ورزش و جوانان را ببینم. یکسری بی مهری ها در این مدت شده است که به ایشان بگویم. فکر می کنم باید منتظر باشم تا آنها از من برای دیدن وزیر دعوت کنند. همه جا همین طور است ورزشکار قهرمان را دعوت می کنند، تقدیر شده، نیازهایش را می پرسند، این وظیفه من نیست که بروم مطمئنا اگر دعوت کنند می روم. وی با لحن طنزی ادامه داد: شاید چون مدال من در مسابقات جهانی دوومیدانی به رنگ برنز بوده این طور برخورد می شود. من قول می دهم در آینده مدال طلای مسابقات دوومیدانی جهان را بگیرم. ملی پوش دوومیدانی کشورمان با بیان اینکه من هم امیدوارم در آینده از من حمایت بیشتری شود، تصریح کرد: امیدوارم و از مسئولان و وزیر محترم ورزش هم می خواهم که به من امکانات بدهند. 10 ماه تا المپیک لندن فرصت باقی است و فرصت کمی تا آغاز این رقابت‌‎ها داریم. اگر بدقولی‌ها نباشد و همه دست به دست هم بدهیم، دوومیدانی می تواند برای اولین بار در المپیک مدال بگیرد. وی ادامه داد: شاید سه سال پیش با یک اشتباه یا بهتر بگویم بدشانسی مدال المپیک را نگرفتم اما این المپیک نوبت من است. همه آنهایی که باید مدال می گرفتند، گرفته‌اند و حالا نوبت من است.در این راه همه باید به من کمک کنند. نباید سلیقه‌ای نسبت به رشته‌های مختلف ورزشی برخورد کنیم. یکی را بیشتر بهاء داده و دیگری را کمتر بهاء دهیم. یا اینکه از رشته‌ای خوش‌مان بیاید از دیگری نه. متاسفانه این مسئله در دوومیدانی هم هست. وی با بیان اینکه من حرف حق را می زنم اگر مشکلی باشد انتقاد می کنم نباشد تشکر می کنم، اظهار داشت: سرپرست فدراسیون دوی 400 متر را دوست دارد و به آن توجه می کند در حالیکه این رشته در آسیا مدال هم ندارد. به نظرم وی دوست دارد به ورزشکاران کمک کند، در دوومیدانی حرفه ای است اما برای حرفه‌ای‌تر شدن باید برنامه ریزی بهتری داشته باشد. حدادی در پاسخ به پرسش خبرنگاران در مورد مطالب منتشر شده روی سایتش هم گفت: من 8 ساعت قبل از پرواز از روسیه به تهران به فدراسیون دوومیدانی زنگ زدم و اطلاع دادم که ساعت 2 بامداد به تهران می رسم. آنها این مسئله را به آشتیانی اطلاع دادند و وی گفته بود که ما در روزهای آینده برای ورود حدادی به تهران برنامه داریم. من می گویم شاید آن روز فدراسیون روز کاری سختی داشته و نمی توانسته‌اند به فرودگاه بیایند اما من توقع داشتم آنها به استقبالم بیایند. من حتی مدالم را در کوله پشتی‌ام گذاشتم تا اگر رسانه‌ها یا مسئولان آمدند آن را نشان دهم. مطالب روی سایتم را دوستانم می گذارند من هم خودم چندین بار با دیدن آن خبر ناراحت شدم. وی در ادامه در پاسخ به این پرسش رسانه ها که " سایت شما را چه کسی می نویسد و ما به استناد اینکه این مطالب مستند و با تائید شما هست به عنوان یک منبع از آن خبر برمی داریم. اگر این طور نیست رسانه ها اخبار روی سایت شما را استفاده نکنند؟، گفت: این سایت خودم هست. مطالب را خودم نمی گذارم دوستانم می گذارم اما مطالب حرف‌های خودم هست. دارنده مدال برنز جهان در مورد اینکه آیا پس از بازگشت به کشور از وی تقدیر شد یا نه، بیان کرد: هنوز نه! شاید درست نباشد این را بگویم اما روز مسابقات قهرمانی کشور با من تماس گرفتند که آیا حالش را داری از تو تقدیر کنند، من هم گفتم نه! فکر می کنم این طور گفتن اصلا خوب نباشد! وی در مورد اینکه آیا پاداش مدال آوری خود را گرفته‌ای نیز گفت: رحیمی معاون اول رئیس جمهور دوسال گذشته در مجموعه آفتاب انقلاب قول داد که اگر مدال جهان بگیرم 150 میلیون تومان پاداش می دهد. این مسئله انگیزه‌ای شد تا من خوب تمرین کنم و مدال جهانی بگیرم. "برخی از اهالی فدراسیون در پایان مسابقات المپیک چین مربی‌ات را مقصر مصدوم شدن تو می دانستند با این حال باز هم می خواهی کیم به ایران بیاید؟"، وی در پاسخ به این پرسش تصریح کرد: در تمام رشته‌ها ورزشکار حرفه‌ای آسیب می بیند. نمی شود مقصر این مسئله را مربی قلمداد کرد. من آن زمانیکه آسیب دیدم مسئول پزشکی فدراسیون دوومیدانی آقای آشتیانی بود. معتقدند در مورد مصدومیت من بسیار ضعیف عمل کردند. در آن زمان شورایی در فدراسیون پزشکی تشکیل شد. جلسه گذاشتند. جای شما خالی حلیم خوردند و در نهایت با معاینه دستم گفتند که مشکلی نیست و می توانم به المپیک بروم. وی ادامه داد: من بارها گفتم دستم درد می کند. حتی نمی توانم رانندگی کنم. اما هیچ کس گوش نکرد. حتی برخی رسانه‌ها هم می گفتند که این کارهای حدادی نخ نما شده است! در نهایت بعد از المپیک به آلمان رفتم پزشکان آنجا تشخیص دادند که من در دستم دچار پارگی شده‌ام. خوشبختانه جراحی کردم و دستم بهبود یافت. "فدراسیون عنوان کرده که برنامه ریزی کرده تا شما در بهترین شرایط و در نقطه اوج راهی کره جنوبی شوید. این در حالی است که شما رکورد بالای 69 متر دارد اما در دایگو رکورد 66 متر را ثبت کردید. این یعنی اینکه شما در آمادگی نبودید؟" حدادی در پاسخ به این پرسش هم گفت: من در کره جنوبی سه متر پایین تر از رکوردم پرتاب داشتم، آنهم در شرایطی که وضعیت ایده‌آلی نداشتم. نه قبل و نه بعد از آن نتوانستم دیسک را حتی بالای 65 متر بیاندازم. در این مدت تنها برنامه تمرین من در کیش و روسیه بود. در چهار و پنج ماه گذشته خیلی به من سخت گذشت. متاسفانه با ورزشکاری که در بازی‌های آسیایی مدال طلا گرفته این طور برخورد می شود و برای اینکه به تمرین و اردو بروم می گویند باج نمی دهیم یا اینکه ورزشکار سالاری نداریم! "شرایط پرتابگران دیسک جهان نشان می دهد که رکوردها در لندن بالاتر بوده و کار برای کسب مدال سخت تر است. با این حساب آیا فکر می کنی باز هم به مدال برسی. برنامه هایت برای رقابت با این حریفان قدرتمند چیست؟" تنها دارنده مدال جهانی دوومیدانی بیان کرد: رابرت آلمانی امکانات زیادی دارد. کانتر 12 اسپانسر دارد که همه جوره از وی حمایت می کنند. من یک حامی ورزشی داشتم که به خاطر شرایط بوجود آمده دیگر اسپانسرم نشد. ورزشکاری مانند کانتر در آفریقا 10 همراه و متخصص دارد. اما من خودم و مربی‌ام و حداکثر ماساژورم در اردو هستیم. وی تاکید کرد: اگر امکانات آنها در دست من بود قول می دادم در المپیک لندن 70 متر رکورد بزنم. من جلوی 70 هزار تماشاچی در برلین رکورد 69 متر را زدم. اگر قول‌های مسئولان عملی شود قول مدال و رکورد 70 متر را می دهم. تنها مربی، دکتر، ماساژور و امکانات می خواهم. من تمام این قهرمانان را در شهرهای خودشان گرفته‌ام. این رکورد دور از دسترس نیست. من از نظر سنی در بهترین شرایط قرار دارم. از این سن تا 32 سالگی اوج بهترین پرتاب‌ها برای یک پرتابگر دیسک است. "به نظر می آید در مجموع از مدیریت‌های قبلی تا فعلی برنامه‌ریزی، برای حضور ورزشکاران در مسابقات بین المللی و مهم مانند آسیایی و جهانی صورت نگرفته است. به نظر شما که حرفه‌ای‌ترین ورزشکار دوومیدانی ایران هستید این مسئله درست است؟" حدادی در پاسخ به این پرسش گفت: ورزشکاران ما تفکر حرفه‌ای ندارند. بزرگان دوومیدانی اگر می خواهند به مدال برسند دور از شهر خودشان تمرین می کنند. دوومیدانی کاران ما به آفتاب می آیند سه ساعت با هم حرف می زنند، گرم می کنند و در نهایت با یک تمرین مختصر به کار خود خاتمه می دهند. البته در کنار آن باید حمایت هم بشوند. اگر ورزشکاری مانند ربانی سه سال پیش در اردوی روسیه و با حضور مربیان برتر دنیا تمرین می کرد حالا شرایط بهتری داشت. باید ورزشکار از جیب خودش هم هزینه کرده و حرفه‌ای فکر کند، این کارها خیلی سختی نیست. " شما به عنوان ستاره دوومیدانی ایران یک دهه در این رشته فعال بوده‌اید. به نظر شما وضعیت فعلی فدراسیون نسبت به قبل آشفته‌تر و پرحاشیه‌تر است؟" قهرمان پرتاب دیسک ایران و آسیا بیان کرد: من از زمان کفاشیان در دوومیدانی بودم. در آن زمان برای اولین بار ورزشکاران 16 ساله را به اردوی بلند مدت خارجی فرستادند. الان تمام آن نفرات قهرمانان آسیایی هستند. آن موقع شرایط بهتر بود. امکانات بیشتری به ورزشکاران می دادند. 10 سال پیش ورزشکاران 300 هزار تومان حقوق می گرفتند. دوومیدانی در زمان جلالی هم خوب بود. باید از مدیریت کریمی هم تشکر کنم من بهترین مدال‌ها را در زمان مدیریت وی گرفتم. وی ادامه داد: آشتیانی در حال حاضر سرپرست فدراسیون دوومیدانی است. به نظر من دوست دارد کار کند اما کار کردن نیازمند شرایط و امکاناتی است که باید از جای دیگری تامین شود. به همین خاطر نمی تواند کمک کند. اما می شد شرایط بهتری فراهم کرد. فدراسیون ما مانند فوتبال نیست که بخواهد حاشیه داشته باشد. اما به نظرم در حال حاضر فدراسیون ما بعد از فوتبال پرحاشیه ترین بوده است. شاید هم دوست ندارند این طور باشد اما مرتب شاهد تکذیبه و قول و وعده در این فدراسیون هستیم. حدادی در مورد بخشی از مطالب منعکس شده روی سایتش که دوومیدانی روبه نابودی است، هم گفت: نمی توان این را گفت. ورزشکاران ما با بی مهری روبه‌رو شده‌اند و امکانات کمی دارند. کریمی به ورزشکاران مطرح، خوب می رسید. می گفت مدال بگیرید هر چه می خواهید می دهم اما امروز ... . وی در پاسخ به پرسش خبرنگاران در مورد اینکه آیا بازماندن شما از مسابقات باشگاهی به خاطر ناتوان بودن باشگاه‌ها در پرداخت پیشنهاد شما بوده یا اینکه پیشنهاد 100 میلیونی شما زیاد بوده است، گفت: ورزشکاران ما باید خود را بالا بگیرند که بقیه را هم ببینند. چرا باید یک فوتبالیست درجه سه مبلغ 300 میلیون تومان پول بگیرد. چرا باید ورزشکاری که مدال‌آور آسیاست و می خواهد المپیک برود نه میلیون تومان بگیرد؟ کسی نیست جواب این سوال من را بدهد؟ چرا باید کشتی گیری که در المپیک مدال می گیرد 50 میلیون تومان بگیرد. مگر فوتبال ما توانسته جزو 10 تیم برتر جهان باشد که ورزشکارانش این حد پول می گیرند؟ می خواهم که وزارت ورزش به این رشته بیشتر توجه کرده و نگاه ویژه داشته باشد. وی تاکید کرد: باشگاهی زنگ زده که ما 100 میلیون نمی دهیم، 50 میلیون داریم. من قبول نکردم چون می خواهم ارزش دوومیدانی بالا برود و شان ورزشکار حفظ شود. اگر دوومیدانی کاران خارجی مبلغ کمی می گیرند به جایش اسپانسرهای شخصی دارند. در ایران چنین رسمی نیست، البته ما این را رسم کردیم شاید "مد" شود و اسپانسرها از ورزشکاران به صورت شخصی هم حمایت کنند. چرا نباید در دوومیدانی اینطور باشد دوومیدانی که بلیط آن سه میلیون تومان فروخته می شود مگر بلیط فوتبال این حد می ارزد. دوومیدانی پربیننده ترین مسابقه المپیک است. حدادی در پاسخ به پرسش دیگری که شاید به نظر می آید مسائل بوجود آمده به خاطر این باشد که با شخص شما مشکل دارند، گفت: من با کسی مشکلی ندارم اگر آنها مشکل دارند مشکل خودشان است. در زمانیکه درخواست اردوی آفریقا را دادم هزینه آن برای 45 روز برای سه نفر 19 میلیون تومان می شد اما هزینه اردوی کیش برای دو نفر 35 میلیون تومان شد. من امکانات بیشتری نمی خواهم شاید لغو اردوی آفریقا تسویه حساب شخصی باشد که این مشکلات پیش نیاید. وی تاکید کرد: من پدری دارم که مثل شیر بالای سر من است و از من حمایت می کند مانند قبل. سال‌های قبل هم اگر فدراسیون نمی خواست من را به اردویی بفرستد خودم هزینه می کردم. من به توصیه مربی‌ام تمرین، تمرین و تمرین می کنم. تجربه دارم و نسبت به المپیک پکن خوب تمرین می کنم و همه را می شناسم. تنها از مسئولین خواهش می کنم، از هر نهادی که از ورزش حمایت می کند که در این 10 ماه باقیمانده تا المپیک بگذارند من راحت تمرین کنم. امکانات بهتری برای تمرین می خواهم تنها همین. من درخواست زیادی از مسئولان ندارم.