کشتار آمریکایی در قلب اروپا/ بیش از ۱۲۰۰ بمب افکن و ۳۹۰۰ تن بمب برای یک شهر!/ سکوت غربی در برابر جنایتی واقعی درسدن در برابر هوچیگری برای هولکاست +گزارش تصویری

هشدار: این گزارش حاوی تصاویر دلخراش است

سرویس بین‌الملل فردا: در جنگ جهانی دوم، شهر زیبای درسدن که مرکز ایالت زاکسن آلمان بود مورد تهاجم نیروهای آمریکا و انگلیس قرار گرفت. در این بمباران که هولوکاست بمبی لقب گرفته است شهر درسدن به کلی ویران شد. افزون بر درسدن، حملاتی نیز به شهرهای هامبورگ و وسل انجام شد که به مراتب از شدت کمتری برخوردار بود. در ادامه با این واقعه تلخ بیشتر آشنا می‌شویم.

بمباران درسدن در 15 فوریه 1945

حمله ۱۲۴۹ بمب‌افکن به شهر زیبای آلمان

از ۱۳ تا ۱۵ فوریه ۱۹۴۵ (۲۴ تا ۲۶ بهمن ۱۳۲۳)، ۷۲۲ بمب افکن نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا و ۵۲۷ بمب افکن نیروهای هوایی ایالات متحده در چهار حمله، بیش از ۳٫۹۰۰ تن بمب انفجاری قوی و بمب‌های آتش‌زا (بمب‌های بشکه‌ای و فسفری) را بر این شهر فرو ریختند.

ارتش‌های آمریکا و انگلیس در بمباران درسدن از روش Carpet Bombing یا بمباران منطقه‌ای بهره گرفتند که در این روش، چندین بمب افکن منطقه مورد نظر را با بمب‌هایشان فرش می‌کنند. بمباران منطقه ای معمولاً فاقد دقت مناسبی است و باعث کشتار غیر نظامیان در سطحی وسیع می گردد و معمولاً هدف از این نوع بمباران ایجاد رعب و وحشت در بین غیر نظامیان و آسیب رسانی گسترده به امکانات و ساختمان های غیرنظامی می باشد. آمریکا در بنمباران شهرهای ژاپن نیز از همین روش بهره گرفت.

ویرانی ۱۲۰۰۰ خانه در طوفانی از آتش

بر اثر این بمباران‌ها طوفانی از آتش به پا خاست و ۶.۵ کیلومتر مربع از این شهر را که به دلیل وجود کلیساها و بناهای تاریخی به «فلورانس بر کرانۀ الب» معروف بود ویران نمود. تعداد خانه‌های ویران شده در این حملات ۱۲۰۰۰ عدد عنوان شده است. همچنین به دنبال این حملات، دو حمله دیگر در ۲ مارس با هدف تخریب مرکز هدایت راه‌آهن و یک حمله با هدف تخریب مناطق صنعتی صورت گرفت.

در آن هنگام، دلیل بمباران این شهر صنعتی، وجود کارخانه های تولید سلاح و تجهیزات نظامی برای ارتش آلمان عنوان شد. به گفتۀ فرماندهی نیروهای متفقین، ۱۱۰ کارخانه در این شهر وجود داشته که ۵۰ هزار کارگر در آنها اقدام به ساخت تجهیزات نظامی و پشتیبانی برای ارتش آلمان می کرده اند.

بر خلاف این ادعا، پژوهشگران متعدد این گونه استدلال کرده‌اند که زیرساختهای مخابراتی، پلها و مناطق وسیع صنعتی خارج از شهر هیچ‌یک به طور کامل هدف قرار نگرفتند. این طور استدلال شده که درسدن یک مرکز مهم تاریخی و فرهنگی و بدون اهمیت نظامی یا با اهمیت نظامی کم بود، و حملات بمباران مناطق بدون هیچ فرقی بین نظامی بودن یا نبودن آنها و بی هیچ تناسبی با اهداف نظامی بود.

آمار متفقین: ۲۵ هزار کشته، آمار آلمانی ها : ۲۵۰ تا ۵۰۰ هزار نفر

نیروهای متفقین تعداد کشته شدگان در این حملات را بین ۲۲٬۷۰۰ تا ۲۵٬۰۰۰ نفر اعلام نمودند که با آمارهای اعلام شده از سوی مقامات آلمانی اختلافی اساسی دارد. در مارس ۱۹۴۵ دولت آلمان تعداد کشته شدگان را حدود ۲۵۰ هزار نفر اعلام کرد و در یک بررسی دیگر این تعداد ۵۰۰ هزار نفر اعلام شده است. آنها معتقدند آمار اعلام شده از سوی متفقین مربوط به اجساد شناسایی شده است در حالی که اجساد بسیاری از قربانیان بر اثر بمب های آتش زا سوخته و قابل شناسایی نبود.

کرت وانگان، یک نویسنده آمریکایی که در زمان جنگ خبرنگار بوده و از نزدیک شاهد این بمباران ها بوده، تعداد کشته شدگان را در کتاب سلاخ‌خانه شماره پنج ۱۳۴۰۰۰ نفر عنوان کرده است. وی در زمان بمباران این شهر بعنوان اسیر جنگی در شهر درسدن بسر می برده و از این بمباران ها جان سالم بدر برده است.

خفگی ناشی از کمبود اکسیژن

بمباران‌ها حداقل ۱۲ هزار خانه را ویران کرد و هزاران نفر از کسانی که در پناه گاه‌ها بودند هم کشته شدند. نکته مهم این بود که هزاران نفر از قربانیان نه بر اثر ترکش بمب‌ها، که بر اثر خفگی مردند. آن چنان روی درسدن بمب ریخته می‌شد که بمب‌ها اکسیژن شهر را مصرف کرده بودند و در همان چند دقیقه‌ای که طول کشید تا باد اکسیژن تازه بیاورد، همه خفه شدند.

«مارگارت فریر» از بازماندگان بمباران، این لحظات را توصیف می‌کند: «ناگهان در سمت چپم زنی را دیدم که تا به امروز در ذهنم است و هرگز فراموشش نخواهم کرد. او در حالی که نوزادی را در آغوش داشت و می دوید ناگهان به زمین افتاد و نوزادش به درون شعله های آتش افتاد. درست رو به رویم مردمی را دیدم که فریاد می زدند و با دستانشان تقلا می‌کردند و یکی پس از دیگری بر زمین می‌افتادند. امروز می دانم که این مردم بی نوا قربانی کمبود اکسیژن شدند»

سکوت آمریکا و انگلیس در مورد جنایتی وحشتناک تر از هولوکاست

گرچه در این سال‌ها آمریکا به بهانه هولوکاست از اسرائیل حمایت کرده است اما در مورد جنایاتی که در آلمان مرتکب شده ترجیح داده سکوت کند. حتی تا سال 1958 در دانشنامه بریتانیکا هیچ ارجاعی به بمباران درسدن در مدخل این شهر نشده بود.

«گرگوری استنتون»، دبیرکل سابق سازمان دیده بان نسل کشی با انتقاد از عدم مسوولیت پذیری کشورهای عامل این قتل عام، می گوید: «هولوکاست فاجعۀ غیرانسانی و وحشتناکی است. این مساله جنایت جنگی شناخته می شود اما در مورد بمباران درسدن که هزاران نفر غیرنظامی را از بین برد، حرفی زده نمی شود. قتل عام مردم در شهر درسدن هم یک جنایت جنگی است.»

در ادامه تصاویر ثبت شده از این جنایات را می بینید.

مردم در حال جمع‌آوری اجساد قربانیان از زیر آوارها

ویرانه‌های درسدن پس از حملات هوایی 13 و 14 فوریه 1945

پیکر زغال شدهٔ یک زن در پناهگاه حملات هوایی

اجساد یک خانواده آلمانی پس از بمباران‌های 1945