کنترل گوشی‌های هوشمند، ورود به زندگی شخصی افراد

آی تی رسان: بی پرده باید بگوییم که امروزه گوشی‌های هوشمند زندگی ما را کنترل می‌کنند. آن‌ها راجع به هر چیزی که بخواهیم به ما اطلاعات می‌دهند. اما داده‌هایی که ما در گوشی‌های هوشمند خود می‌بینیم و دریافت می‌کنیم، فقط بخش کوچکی از اطلاعاتی است که تولید می‌کنند. آن‌ها با ردیابی و نظارت بر رفتار و فعالیت‌های ما، یک پروفایل دیجیتال از اطلاعات محرمانه زندگی شخصی ما ایجاد می‌کنند.

این پروفایل‌ها فقط یک گزارش از فعالیت‌های ما نیستند. پروفایل‌های دیجیتالی که ایجاد می‌کنند بین شرکت‌ها رد و بدل می‌شوند و برای نتیجه گیری و تصمیم گیری روی فرصت‌هایی که در ما و زندگی ما تأثیر می‌گذارد، استفاده می‌شود. علاوه بر این، جمع آوری این اطلاعات معمولا بدون آگاهی، رضایت و کنترل ما اتفاق می‌افتد. متد‌های جدید و پیچیده‌ای که در گوشی‌های هوشمند ساخته شده اند، کنترل و نظارت رفتار ما را برای آن‌ها راحت می‌کند. مقدار زیادی از اطلاعات از گوشی‌های هوشمند ما جمع آوری می‌گردد، چه زمانی که به طور فعال از آن استفاده می‌کنیم و چه زمانی که در حال اجرا در پس زمینه است. این اطلاعات می‌تواند شامل مکان ما، تاریخچه جستجو در اینترنت، ارتباطات، فعالیت‌های رسانه‌های اجتماعی، امور مالی و داده‌های بیومتریک مانند اثر انگشت یا ویژگی‌های صورت باشد. همچنین می‌تواند شامل زمان ارسال و گیرنده یک پیام متنی باشد. هر نوع اطلاعاتی می‌تواند منافع و الویت ها، دیدگاه ها، سرگرمی‌ها و تعاملات اجتماعی شما را نشان دهد. به عنوان مثال، در یک مطالعه صورت گرفته توسط MIT نشان داده شد که چگونه اطلاعات ایمیل می‌تواند برای نقشه برداری از زندگی ما، نشان دادن شبکه‌های حرفه‌ای و شخصی ما استفاده شود. این داده‌ها می‌توانند برای ارزیابی اطلاعات شخصی از جمله دین و اعتقادات، دیدگاه‌های سیاسی، ارتباطات اجتماعی یا وضعیت سلامت فرد استفاده شوند. برای مثال، ممکن است شرایط سلامتی ما فقط با یک سری از تماس‌های تلفنی آشکار گردد. انواع این اطلاعات می‌تواند با یکپارچه سازی و لینک شدن به یکدیگر یک پروفایل جامع از ما بسازد. این کار را شرکت‌هایی که اطلاعات را خرید و فروش می‌کنند (دلال‌های اطلاعات) انجام می‌دهند. آن‌ها میلیارد‌ها عنصر اطلاعاتی در مورد مردم را برای نتیجه گیری در مورد آن‌ها جمع آوری و ترکیب می‌کنند. این نتیجه گیری ممکن است به نظر بی خطر باشد، اما می‌تواند اطلاعات حساس مانند قومیت، سطح درآمد، سطح تحصیلات، وضعیت تاهل، و ترکیب خانواده ما را نشان دهد. یک مطالعه اخیر نشان داده است که هفتاد درصد اپ‌های گوشی‌های هوشمند اطلاعات را با شرکت‌های ردیابی شخص ثالث مانند Google Analytics به اشتراک می‌گذارند. می‌توان داده‌های برنامه‌های متعدد در یک گوشی هوشمند را باهم ترکیب کرد تا تصویر دقیق‌تر از ما ساخته شود حتی اگر مجوز برای اپ‌های فردی به طور جداگانه اعطا شده باشد. پس گوشی‌های هوشمند می‌توانند به دستگاه‌های نظارت تبدیل گردند. در نتیجه ایجاد و ادغام ردپا‌های دیجیتالی، اطلاعات عمیقی در مورد زندگی ما فراهم می‌کند. آشکارترین دلیل برای شرکت‌هایی که این اطلاعات را جمع آوری می‌کنند ارائه تبلیغات هدفمند و خدمات شخصی است. اما تبلیغات هدفمند بر مبنای اطلاعات گوشی‌های هوشمند می‌تواند اثرات واقعی بر معیشت و رفاه داشته باشند. به عنوان مثال، افرادی که در معرض مشکلات مالی قرار دارند ممکن است برای تبلیغات پرداخت وام مورد هدف قرار گیرند. آن‌ها ممکن است از این وام‌ها برای پرداخت هزینه‌های غیرمنتظره مانند قبض‌های پزشکی، تعمیر و نگهداری ماشین یا… استفاده کنند، اما اگر برای هزینه‌های تکراری زندگی مانند قبض اجاره و خرج روزمره زندگی به آن تکیه کنند. پس از آن با بدهی‌های هنگفت مربوط به این وام‌ها به دام می‌افتند و با توجه به هزینه بالای اعتباری، برای بازپرداخت وام باید بیشتر تلاش کنند. تبلیغات هدفمند همچنین می‌تواند شرکت‌ها را به تبعیض علیه مردم سوق دهد و آن‌ها را از یک فرصت برابر برای دسترسی به حقوق اساسی بشر، مانند مسکن و اشتغال، منع کند. البته نژاد کاربران به صراحت در مشخصات پروفایل فیس بوک آن‌ها گنجانده نشده است، اما "قومیت" آن‌ها را می‌توان براساس صفحاتی که دنبال می‌کنند یا با آن‌ها مشغول به کار هستند، فهمید. از اطلاعات رسانه‌های اجتماعی نیز ممکن است برای محاسبه اعتبار مالی استفاده شود، گرچه ممکن است خیلی واضح و مفهوم نباشد. ولی شاخص‌هایی مانند سطح پیشرفت در یک زبان کاربر در رسانه‌های اجتماعی و تاریخ بازپرداخت قرض‌های دوستانشان می‌توانند برای بررسی اعتبار استفاده شوند. این می‌تواند تأثیر مستقیمی بر هزینه‌ها و نرخ بهره‌های وام، توانایی خرید یک خانه و حتی فرصت‌های کاری داشته باشد. خطرات مشابهی نیز از طریق اپ‌های پرداخت و خرید که روی اسمارت فون‌ها نصب می‌شود، وجود دارد. در چین، دولت برنامه‌های خود را برای ترکیب اطلاعات در مورد هزینه‌های شخصی با پرونده‌های رسمی، مانند بازپرداخت مالیات و جرائم رانندگی اعلام کرده است. این ابتکار عمل که توسط دولت و شرکت‌ها صورت گرفته است، در مرحله آزمایشی قرار دارد. هنگامی که به طور کامل عملیاتی شود، یک نمره اعتبار اجتماعی به هر شهروند داده می‌شود که میزان اعتماد آن‌ها را تعیین می‌کند. سپس این رأی‌ها می‌توانند جهت جریمه یا پاداش‌هایی مانند امتیازات در برنامه‌های وام یا محدودیت‌های پیشرفت شغلی مورد استفاده قرار گیرد. در پایان باید متذکر شویم، مواردی که در مطلب امروز ذکر کردیم فرضی نیست و همه این‌ها در حال حاضر وجود دارد و شامل همه کسانی می‌شود که صاحب یک اسمارت فون هستند. امروزه گوشی‌های هوشمند به طور موثر مانند دستگاه‌های نظارتی عمل می‌کنند و هر کسی که از آن‌ها استفاده می‌کند، در معرض این خطرات قرار می‌گیرد. علاوه بر این، پیش بینی و شناسایی طیف وسیعی از روش‌های جمع آوری و استفاده از اطلاعات گوشی هوشمند و نشان دادن مقیاس کامل تاثیر آن‌ها غیرممکن است.