آقای بازیگر: تا تله‌فیلم‌ها بودند، مشکل بیکاری نداشتیم

جوان آنلاین: یک بازیگر تلویزیون و سینما که بیشتر با کار‌های دفاع مقدس مشهور است از وضعیت کاری هنرمندان گلایه دارد و می‌گوید خود من چند سال است که تقریبا بیکارشده ام. وی توجه به تله فیلم‌ها را از سوی مدیران تلویزیون برای رونق گرفتن اوضاع و احوال کاری بازیگران بسیار مفید می‌داند. اصغر نقی زاده می‌گوید خاطره بازی و نشان دادن فیلم‌های گذشته خوب است، اما برای جوان‌ها باید کار‌های تازه تری پخش شود و آی فیلم می‌تواند خودش در این راه پیشقدم شود.

آقای نقی زاده الان مشغول کارهستید؟

من واقعیتش از سال ۹۲ به بعد بیکار شدم تنها چند وقت پیش نقش کوتاهی در فیلم «زندانی ها» ساخته مسعود ده نمکی داشتم. کلا بیش از ۵ سال از عمرم بدون اینکه استفاده‌ای ببرم از دست رفت. مردم هم توی کوچه و خیابان می‌بینند می‌گویند آقای نقی زاده چقدر پیر شدید! غافل از اینکه برخی شبکه‌ها فیلم‌های قدیمی ما را بازپخش می‌کنند که برخی از آن‌ها بیش از ۱۰ سال از ساخت آن‌ها گذشته است. آن‌ها فکر می‌کنند من باید همان بازیگر نقش خوش رکاب باشم. ولی با گذشت روزگار ما پیر شدیم و فیلم جنگی هم ساخته نمی‌شود یا اگر هم اتفاقی بسازند شاید دیگر سن ما جوابگو نیست.

ولی با وجود اینکه سریال‌ها و فیلم‌های مختلفی بازی کرده اید، ولی همه شما را با فیلم‌های دفاع مقدسی و ژانر جنگ می‌شناسند. درست است بخش عمده فیلم‌هایی که بازی کرده‌ام در چند دهه اخیر جنگی بوده است الان که متاسفانه این موضوع فراموش شده و فیلم جنگی ساخته نمی‌شود در حالی که امریکا و اروپا با وجود اینکه ده‌ها سال از جنگ فاصله گرفته‌اند، ولی همچنان فیلم می‌سازند و به این موضوع توجه دارند. اما همان تعداد فیلم هم که کارکردم از بس تلویزیون و برخی شبکه‌ها به کرات پخش کرده‌اند که مردم را فراری داده‌اند. به نظرم ژانر دفاع مقدس و جنگ هنوز جای کار دارد و باید مورد توجه فیلمساز‌ها باشد.

به نظر می‌رسد قریب به اتفاق بازیگر‌ها از شرایط کاری خود راضی نیستند یا کم کار شده اند یا بیکار! یک زمانی تله فیلم‌ها رونق زیادی داشتند و باعث شده بود بازیگر‌های زیادی مشغول به کار شوند به خصوص از زمان رفتن آقای ضرغامی از صدا و سیما این موضوع به بوته فراموشی سپرده شد. با تعداد محدود فیلم‌هایی که ساخته می‌شوند همه که نمی‌توانند در سینما و تلویزیون باشند لااقل این آب باریکه را برای بعضی‌ها می‌گذاشتید. همه که نمی‌توانند بنز بخرند اجازه بدهیم برخی هم پراید سوار شوند وقتی پراید را جمع می‌کنید مگر می‌توان بنز سوار شد؟!

تا وقتی تله فیلم‌ها بودند هنرمندان مشکل بیکاری نداشتند

پس به نظر شما تله فیلم‌ها می‌تواند حداقل بیکاری را در بین بازیگران کم کند؟ صددرصد تاثیر گذار است. اگر تله فیلم بد بود چرا حالا هر شب همان تله فیلم‌های قدیمی پخش می‌شود؟ متاسفانه به جز خود بیکاری که دامن همه به خصوص پیشکسوت‌ها و باتجربه‌ها را گرفته است. برخی تهیه کننده‌ها هم در حق بازیگر‌ها اجحاف زیادی داشته‌اند و پولشان را پرداخت نمی‌کنند. معمولا تهیه کننده‌ها قسط اول را می‌دهند و مابقی به، اما و اگر کشیده می‌شود. دست بازیگر به کجا بند است و یقه کی را بگیرد. الان هم باب شده که توی قرداد قید می‌کنند که به شرط اینکه صدا و سیما پول را پرداخت کند ما هم به شما پول می‌دهیم.

به نظر فرهنگی بازنشسته هم هستید؟ بله به لطف خدا با حقوق آموزش و پرورش زندگی می‌کنم هرچند زیاد نیست، ولی یاد گرفتیم که باشرایط بسازیم الان خیلی از همکار‌های ما به اجبار کار‌های دیگر قبول می‌کنند یا رفتند سمت و سوی مجری گری یا رفتند روی بنر و تابلو‌های تبلیغات شهری و ...

با کارگردان‌های زیادی کار کردید می‌توانید به ویژگی اصلی برخی از آن‌ها اشاره کنید؟ اگر بخواهم ویژگی بارز برخی کارگردان‌ها را بگویم. کمال تبریزی را آدم خونسرد می‌شناسم که رفتاری بسیار انسانی و منطقی دارد. حاتمی کیا فیلمساز حسی است. حمید نعمت الله روی جزئیات وسواس دارد و صحنه هایش معمولا شلوغ و کارش به مستند نزدیکتر است سر کار وضعیت سفید با دوسه دوربین روزی چند دقیقه می‌گرفتیم.

از وضعیت سفید نام بردید خیلی برای مردم نوستالژی بود و قریب به اتفاق مردم این کار را دوست داشتند. چرا الان سریال‌های پر مخاطب نداریم یا به ندرت داریم؟ در فیلمسازی هروقت روی به فرهنگ خودی آوردیم موفق بودیم و مردم استقبال کردندهر موقع هم رفتیم سراغ تقلید مثل برخی فیلم‌های پلیسی، شکست خوردیم و مردم پس زدند، چون خارجی‌ها بهترش را ساختند در مورد موسیقی هم همینطور است در بخش‌های فرهنگی دیگر هم این موضوع صدق می‌کند. سریال «زیرتیغ» ساخته آقای هنرمند با چه استقبالی مواجه شد، چون از جنس خود مردم بود. اخراجی‌ها هم چیز خاصی نداشت، ولی، چون شبیه زندگی مردم بود با آن ارتباط برقرار کردند. ما چهل سال است نتوانستیم ماشین بسازیم همان فرش هم که برای خود ما بود امثال چینی‌ها از ما گرفتند.

با آقای حاتمی کیا زیاد کارکردید باهم خیلی هنوز در ارتباط هستید؟ نه اینطور هم نیست من از سال ۶۸ تا ۷۶ با ایشان همکاری داشتم و دیگر با حاتمی کیا کارنکردم تا سال ۸۹ و فیلم سینمایی گزارش یک جشن. اما همچنان رفاقت داریم.

با وجود اینکه چندین سال است کار نمی‌کنید، ولی به واسطه پخش فیلم‌ها و سریال‌ها مردم شما را می‌شناسند؟

تا وقتی تله فیلم‌ها بودند هنرمندان مشکل بیکاری نداشتند به اعتقاد من بازیگری چند دوره ۱۰ ساله دارد. دوره اول تلاش کردن برای دیده شدن است که بازیگر سعی می‌کند که توانایی‌های خودش را نشان بدهد تا پیشنهاد‌های کاری داشته باشد. دهه دوم زمانی است که اوضاع خوب است و کماکان به او پیشنهاد بازی می‌شود. اما دهه سوم دیگر بازیگر هم از چشم می‌افتد و هم از تب و تاب. احتمال دارد برای یک نقش دو روز کار داشته باشد یک سال بیکار باشد. بعد از این دهه به او می‌گویند استاد نقی زاده که فقط یک عصا و یک قیچی به دستش می‌دهند. چند وقت پیش محلات رفته بودیم. در یکی ازاین خانه معلم‌ها مستقرشده بودیم یک بنده خدایی آمد گفت: ما که شما را نمی‌شناسیم، ولی یک عده بیرون منتظر شما هستند که می‌خواهند با شما عکس بگیرند. حالا نه به این بنده خدا که ما را نمی‌شناخت نه به دوستانی که حمله کردند برای عکس گرفتن. یک بار یک نفره. بعد دونفره. بعد عکس گروهی و دسته جمعی غافل از اینکه ما مسافر و خسته‌ایم. به هرحال از زمانی که این دوربین و موبایل‌ها آمدند آرامش از زندگی همه گرفته شد. ولی باز خدا را شاکرم که مردم همیشه نسبت به بنده محبت دارند احتمال دارد یک عده هم از شما خوششان نیاید.

اهل فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی هستید؟ نه اصلاً علاقه‌ای به فضای مجازی ندارم. قدیم می‌گفتند زن‌های کوچه نشین عروس شیطان هستند حکایت فضای مجازی است که هرروز دروغ گفته می‌شود به آن بال و پر می‌دهند. به همدیگرتوهین می‌کنند، یک عده را دزد می‌کنند یک عده را محکوم می‌کنند و... بیشتر فضایی شده برای تخریب کردن یکدیگر و انتقام گرفتن. هرچند می‌تواند مفید هم باشد، ولی در جامعه ما کارکرد و بار منفی اش به جنبه مثبتش می‌چربد. حتی آن خبرنگار یا فردی که می‌آیِد ویک متهم را محکوم می‌کند فردای قیامت باید جوابگو باشد. باید حق الناس را در نظر گرفت.