تجربه جالب داوری بازیگر «تنگه ابوقریب» از جشنواره‌ها

خبرگزاری میزان: بازیگر فیلم "تنگه ابوقریب" گفت: بحث جشنواره و قضاوت در جشنواره‌ها ۹۹ درصد سلیقه است. من تجربه داوری در جشنواره‌های تئاتر را داشته ام. به طور قاطع می‌گویم اگر چهار داور جایشان عوض شود شک نکنید که تمامی برگزیدگان عوض خواهند شد. حمیدرضا آذرنگ بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که امسال با فیلم "تنگه ابوقریب" در جشنواره فیلم فجر حاضر شده بود درخصوص حضور خود در این گفت: تاثیراتی که جنگ در جهان داشته همواره موحش و دردناک بوده و خواهد بود. امروز در جهان همچنان جنگ قربانیان فراوانی را می‌گیرد و از نظر من مسئولین فرهنگی ما باید در نشان دادن تصویری درست از زمان دفاع مقدس بیش از پیش کوشا باشند. وی در همین راستا ادامه داد: حضور من در این فیلم از نگاه اول به خاطر فیلمنامه و بعد از آن ساختار و گروه حرفه‌ای بود که در کنار یکدیگر به تولید اثری همچون تنگه ابوقریب منجر شد. بازیگر فیلم "قاتل اهلی" درباره احتمال برداشت فیلم "سرو زیر آب" از نمایشنامه‌ای نوشته خودش افزود: من در ابتدا فیلمنامه "سرو زیر آب" را خواندم و باشه آهنگر که از دوستان صمیمی و عزیز من است برای بازی در این فیلم به من پیشنهاد داد که به خاطر همزمانی با یک نمایش نتوانستم آن را بپذیرم. در مورد اینکه شاید این فیلم برگرفته از نمایش "خنکای ختم و خاطره" باشد به نظرم این ایده درست نیست، چون ممکن است در هر جای جهان دو نفر به اتفاقی مشترک فکر کنند و من اینکه بگویند داستان فیلم سرو زیر آب بر اساس نمایشنامه من ساخته شده را رد می‌کنم. وی درباره دیده نشدن خود در سال‌های حضور خود در جشنواره فیلم فجر تاکید کرد: بحث جشنواره و قضاوت در جشنواره‌ها ۹۹ درصد سلیقه است. من تجربه داوری در جشنواره‌های تئاتر را داشته ام. به طور قاطع می‌گویم اگر چهار داور جایشان عوض شود شک نکنید که تمامی برگزیدگان عوض خواهند شد و این نشان می‌دهد که انتخاب‌ها تا چه حد سلیقه‌ای است. بازیگر سریال "جاده قدیم" شخصیت سازی هنوز در سینمای ایران تعریف درستی را نداشته و اثر نظرات داوران به سمت تیپ‌ها می‌رود. شما اگر به تاریخ جشنواره فیلم فجر نگاه کنید اکثر جایزه‌ها به شخصیت‌های خاصی مثل جنایتکار، دیوانه، نویسنده و یا این نقش‌هایی داده شده است. هنوز سینمای ایران فکر می‌کند که انجام کار‌های عجیب و فعل‌های خارق العاده بازیگری است در صورتی که بازیگری بیش از انجام دادن کار، کاری نکردن است و سینمای ایران راه طولانی برای رسیدن به این قضیه دارد.