سرویس فرهنگی فردا، احسان سالمی: جشنواره فیلم سلامت یکی از جشنوارههایی بود که سال گذشته با حمایت وزارت بهداشت کار خود را آغاز کرد. جشنوارهای خلق الساعه که از همان ابتدا نیز مشخص نبود که دلیل راهاندازی آن چیست و اساسا مگر سالی چند فیلم و یا سریال در حوزه سلامت تولید میشود که این جشنواره بخواهد پس از پشت سرگذاشتن دوره اول خود- که شامل همه فیلمهای تولید شده در این زمینه در چند سال اخیر میشد- به نمایش آثار تولید شده در این زمینه و تقدیر از آنها بپردازد.
اما این جشنواره نیز همانند اغلب جشنوارههای ریز و درشتی که همه ساله با بودجه بیتالمال و با صدها استدلال ریز و درشت درباره لزوم راهاندازی چنین جشنوارهای برپا میشوند، سال پیش در چنین روزهایی کار خود را آغاز کرد تا اولین دوره آن با دبیر ابراهیم داروغهزاده برگزار شود.
سرمایههایی که نتوانست تنور جشنواره را گرم کند
دوره اول این جشنواره در حالی با سرمایهگذاری وزارت بهداشت بر آن کار خود را آغاز کرد که حضور سینماگرانی سرشناسی چون سید رضا میرکریمی، فرشته طائرپور، فریدون جیرانی، علی معلم و... در بخش داوری این جشنواره و البته تلاش برگزارکنندگان آن برای حضور هر چه بیشتر و پررنگتر چهرههای سرشناس و پرطرفدار و حتی تعیین برنامههایی همچون تقدیر از رامبد جوان، همه و همه نشان دهنده سرمایه چشمگیری بود که برگزارکنندگان این جشنواره برای بیشتر دیده شدن این رویداد درنظر گرفته بودند.
هر چند که با توجه به وظایف ذاتی وزارت بهداشت در زمینه فرهنگسازی در حوزه سلامت و بهداشت، صرف چنین هزینههایی چندان غیرمعقول به نظر نمیرسد ولی بدون شک این سرمایه باید متناسب با میزان بازدهی و اثرگذاری هر رویداد فرهنگی مورد استفاده قرار بگیرد.
جشنوارهای که عمرش به دو ساله هم نرسید!
شاید همین بازدهی کم بوده که باعث شد تا برگزارکنندگان جشنواره فیلم سلامت ترجیح بدهند در دومین دوره برگزاری این جشنواره به جای سرمایهگذاری روی جشنوارهای کممخاطب با سالنهای خالی نمایش، به برگزاری یک مراسم اختتامیه و تقدیر از برگزیدگان بسنده کنند!
این خبر را سایتهای سینمایی امروز منتشر کردند. خبری که در آن به عدم برگزاری این جشنواره در سال جاری به دلیل استقبال سرد هنرمندان و رسانهها از آن و همچنین مشغله دبیر جشنواره که در قامت معاون نظارت و ارزشیابی نیز فعالیت میکند، اشاره شده است. خبری که با فرض صحت به نظر میرسد بیشتر به واسطه همان موضوع اول به وقوع پیوسته است؛ چرا که اگر مشکل مشغله ابراهیم داروغهزاده بوده که خوب بدون شک در کشوری که هر هفته در آن جشنوارهای جدید پا به عرصه وجود میگذارد، پیدا کردن یک دبیر جدید برای پذیرفتن برگزاری جشنوارهای یک ساله و کمسابقه همچون جشنواره «سلامت» کار سختی نیست.
پایان بریز و بپاشهای وزارت بهداشت در سینما
در صورت صحت این خبر میتوان اصلیترین دلیل این تصمیم را تغییر سیاستهای مدیران فرهنگی وزارت بهداشت در پایان یک دوره چهارساله دانست. سیاستی که به آنها میگوید به جای سرمایهگذاری بر پروژههای پرخرجی و کمبازده همچون برگزاری جشنواره فیلم که هزینههای سنگینی دارد و جز عکس یادگاری مدیران با بازیگران در مراسم اختتامیه، اصولا تاثیری هم در جامعه ندارد؛ به سراغ سرمایهگذاری بر تولید محصولات فرهنگی از جمله فیلم و سریال بروند.
حداقل فایده این کار آن است که اولا سرمایه صرف شده برای این کار کمتر از برگزاری جشنوارههاست و نکته دوم هم اینکه خروجی این سرمایهگذاری بیشتر در پیش چشم مخاطب قرار دارد؛ در نتیجه هم پتاسیل بیشتری برای فرهنگسازی دارد و هم وجه تبلیغی بهتری برای نشان دادن فعالیتهای مرتبط با این وزارتخانه دارد.
در این شرایط حتی اگر این خروجی، تولید سریال ضعیفی همچون «پرستاران» باشد که از ابتدا تا انتهای آن رپورتاژ آگهی وزارت بهداشت محسوب میشود و یا تولید فیلم سینمایی همچون «فصل نرگس» که همه اعتبارش را از حضور پسر عارف _ آقازاده دارنده ژن خوب!_ بگیرد نیز با توجه به پتانسیل بیشتر اکران عمومی در سینماها و یا نمایش در تلویزیون، میتوان بیشتر از یک جشنواره سینمایی پرطمطراق که در آن چهرههایی مطرح هم حضور دارند؛ بر روی آن حساب کرد.
به نظر میرسد با ادامه همین روند و البته ادامه فعالیت تیم فعلی وزارت بهداشت در دولت دوازدهم، سرمایهگذاری وزارت بهداشت در حوزه تولید آثار فرهنگی از جمله فیلم و سریال بیشتر از گذشته نیز خواهد شد.
دیدگاه تان را بنویسید