نازنین بیاتی چطور یک بازیگر شد؟ +عکس

سرویس فرهنگی فردا: نازنین بیاتی متولد ۱۵ دی ماه است. این بازیگر دانش‌آموخته رشته تئاتر از دانشگاه آزاد اسلامی است. در اولین حضور سینمایی اش در فیلم دربند درخشید و نامزد سیمرغ بلورین از سی و یکمین جشنواره فیلم فجر و در رأی‌گیری از نویسندگان و منتقدان به عنوان بهترین بازیگر جشنواره سی و یکم فیلم فجر انتخاب شد. در ادامه بخشی از گفتگوی با نازنین بیاتی را می خوانید:

مثل اغلب خانم ها، به تان برنمی خورد بپرسم چند سالتان است؟ نه! متولد ۶۸ هستم. قبل از «دربند» به بازیگری علاقه داشتید؟ مسلما کسی که تئاتر می‌خواند با بازیگری ناآشنا نیست، ولی من گرایشی که در دانشگاه انتخاب کردم، طراحی صحنه بود. در چهار ترم اول هر کسی مبانی را پاس می‌کند و آشنایی داشتم به بازیگری … ولی این آشنایی آنقدر نبود که علاقمند جدی بازیگری باشید. خیلی نه. خودم علاقه ام به طراحی بود. کنار کار طراحی، بازی تئاتر را هم دوست داشتم و انجام می‌دادم، ولی خیلی کم. چی شد سر از بازیگری درآوردید؟ آن هم با کارگردانی مثل پرویز شهبازی که کم کار می‌کند و کارهای مهمی می‌سازد. قبلا فیلم «نفس عمیق» را دیده بودم و آن فیلم را خیلی دوست داشتم. ممثل خیلی از خانم‌های دیگری که قبل از من خبر شده بودند، از طریق یکی از دوستانم فهمیدم که آقای شهبازی برای بازی تست می‌گیرند، من هم رفتم دفترشان و تست دادم. چقدر این تست دادن‌ها طول کشید تا فهمیدید که برای نقش یک انتخاب شده اید؟ دقیقا یک ماه رفت و آمد من طول کشید. دو روز قبل از آنکه کار کلید بخورد، به من گفتند که برای نقش اول تایید شده ای. در این آمدن و رفتن‌ها چه تست هایی می‌گرفتند؟ بازی می‌کردید یا نه؟ واقعا جوری نبود که احساس کنم وقتی آقای شهبازی با من صحبت می‌کنند، دارند از من بازی می‌گیرند یا نه. خیلی رفتار عادی داشتند. بعضی وقت‌ها بود که تست دوربین داشتیم با خانم آهنگرانی یا آقای علوی. تست گریم و تست لباس همداشتیم، ولی چیزی بیشتر از این نبود. درباره اینکه چگونه حس بگیرید، صحبتی نمی‌کردند یا آموزشی نمیداد؟ اصلا. شگرد‌ها و تکنیک‌های خود کارگردانی بود که من نمی‌توانم درباره اش توضیح بدهم که چگونه بازی می‌خواستند از من بگیرند. کلاس خاص بازیگری هم نرفته بودید. نه. بعد با این تفاسیر، کار خیلی خیلی سختی بوده! نمی‌ترسیدید که روبروی تیمی حرفه‌ای و بازیگرانی که کار کرده اند، بازی کنید؟ خیلی سخت بود، ولی خب از آنجا که با خانم آهنگرانی در یک فرصت کوتاه، مثل یک دوست صمیمی شدیم، توی کار بی نهایت به من کمک کردند. اصلا حس نمی‌کردم که خانم آهنگرانی این همه تجربه دارند و من بار اولم است که جلوی ودوربین می‌ایستم. خیلی کمکم می‌کرد که بتوانم بهتر بازی کنم. همه عوامل فیلم راهنمای خوبی بودند برای من؛ آقای بهمنش، خانم عرفی نژاد و خیلی‌ها که باید همه عوامل گروه را نام ببرم.