برخی به‌خاطر یک خرده نمک، شده‌اند طنزپرداز!
یک طنزپرداز با بیان این‌که شعر طنز یک تخصص است گفت: افراد زیادی که تخصص طنز ندارند وارد این حوزه شده‌اند، افرادی که به خاطر خرده‌نمکی که دارند، اسم‌شان شده شاعر طنزپرداز و وقتی کتاب چاپ می‌کنند ضعف شعرشان مشخص می‌شود.
خبرگزاری ایسنا: نسیم عرب‌امیری - شاعر طنزپرداز -درباره تأثیر شب‌های شعر بر طنز، با بیان این‌که نفس شکل‌گیری این برنامه‌ها خوب است گفت: ابوالفضل زرویی نصرآباد اولین شب‌های شعر طنز را در حوزه هنری با عنوان «حلقه رندان» پایه‌گذاری کرد که این مسئله باعث شد افراد زیادی جذب این حوزه شوند. او اظهار کرد: شعرهای طنزی که در «توفیق»، «نسیم شمال» و حتی «گل‌آقا» منتشر می‌شد به موضاعات کلیشه‌ای مانند تورم و گرانی می‌پرداخت و هرکسی که فکر می‌کرد توانایی‌ای در نثر ندارد، کلام خود را موزون می‌کرد که از آن استقبال هم می‌شد. اما اتفاقاتی که بعد از برگزاری این شب‌های شعر پیش آمد و نشان‌دهنده قدرت شاعران بود، باعث شد طنز از موضاعات کلیشه‌ای درآید و به موضوعات اساسی‌تر بپردازد. اگر شعر طنز ۲۰ سال اخیر را با صد سال گذشته مقایسه کنید می‌بینید خیلی پیشرفت کرده‌ایم. عرب‌امیری با اشاره به گسترش شب‌های شعر طنز افزود: اتفاقی که الان رخ می‌دهد به نظر من آسیب‌زاست. تمام فرهنگسراها شب شعر طنز برگزار می‌کنند که این مسئله باعث شده افرادی که حتی اصول شعر را نمی‌دانند و فکر می‌کنند بانمک هستند جذب شعر طنز شوند. خیلی‌ها صلاحیت عنوان شاعر
طنز را ندارند و اصول شعرشان درست نیست. این‌ها از تبعات برگزاری شب‌های شعر طنز است. او در ادامه با بیان این‌که این جلسات باعث می‌شود هم مخاطب و هم شاعر گول بخورند، اظهار کرد: در این جلسات برخی از شاعران با لحن خود، ضعف شعرشان را درست می‌کنند، اما زمانی که شعر در قالب کتاب منتشر می‌شود و مخاطب شعرها را با دقت بیش‌تری می‌خواند متوجه می‌شود که فریب خورده است. از طرف دیگر شاعر زمانی که با تشویق مخاطب خود مواجه می‌شود دنبال چیزی می‌رود که مخاطب بیش‌تر برای آن دست می‌زند و خودش را همسطح مخاطب می‌کند. مثلا می‌بیند هرچه صریح‌تر و عریان‌تر بگوید مخاطب بیش‌تری دارد و بیش‌تر برایش دست می‌زنند. صرفا به این دلیل مدت‌هاست که کمتر در این برنامه‌ها شرکت می‌کنم. این طنزپرداز خاطرنشان کرد: طنز نوعی رندانه‌گویی است و هرچیزی را نباید به عنوان طنز مطرح کرد. شعری که صریح و عریان باشد و مشخص باشد که نویسنده چه می‌خواهد بگوید واقعا طنز نیست. نمی‌گویم چیز بدی است، شاید هجو و هزل یا فکاهه خوبی باشد، اما طنز نیست. اگر نام برنامه شب شعر طنز باشد نباید هجو و هزل در آن خوانده شود. عرب‌امیری درباره جشنواره‌های طنز نیز گفت: بستگی دارد
که این جشنواره‌ها توسط چه کسی و یا چه ارگانی برگزار شود. مثلا دبیر برخی جشنواره‌ها کارهایش ایراد وزنی دارد اما جشنوارهایی هستند که دبیران آن‌ها آدم‌های معتبری هستند. برای مثال جشنواره‌ای که حوزه هنری برگزار می‌کند جشنواره خوبی است. این جشنواره صرفا افراد مستعد در حوزه طنز را معرفی می‌کند و بعد از آن اتفاق خاصی نمی‌افتد و نمی‌دانم برای چه منظور این همه افراد مستعد را معرفی می‌کنیم؟ قبلا در حوزه هنری به شوخی می‌گفتند کشف خنثی! او همچنین درباره تأثیر فضای مجازی بر طنز، با بیان این‌که فضای مجازی یک موج کاذب درست کرده و نمی‌توان جلو آن را گرفت گفت: فضای مجازی شوخ‌طبعی را ترویج داده است و افراد شوخ‌طبع به صورت ناشناس طنز تولید می‌کنند. همان‌هایی که درباره شب شعر طنز گفتم در اینجا هم صدق می‌کند. فرد مقهور تعداد لایک‌ها می‌شود. مثلا طنزی نوشته درباره شماره کفش رئیس‌جمهور سابق و بیش از دو میلیون لایک خورده. شخص فکر می‌کند طنز یعنی این! و همین شخص کتاب منتشر می‌کند و می‌بیند مخاطب ندارد. عرب‌امیری ادامه داد: این فضا طنزنویسانی را به وجود آورده که صرفا طنزنویس اینترنتی‌اند و کارهای‌شان روی کاغذ ارزش ندارد و در
مطبوعات به سختی قابل پذیرش است، اما این‌ها شده‌اند طنزنویس؛ چون تعداد لایک‌های‌شان بیش‌تر از فرد پیشکسوتی است که طنز را به صورت ادبی و حرفه‌ای دنبال می‌کند. طنزنویس مجازی در حد همان مجازی باقی می‌ماند و چیزی بیش از آن ندارد زیرا پشتوانه ادبی ندارد و طنز را صرفا نوشتن تیتر بانمک می‌داند. این طنزنویس سپس در ارزیابی طنزهای تلویزیونی، با بیان این‌که طنز را باید از کمدی مجزا کنیم گفت: کمدی آن چیزی است که به تصویر درمی‌آید. چیزهایی که در صدا و سیما می‌بینیم سطح بسیار نازل از کمدی است. در چند سال اخیر طنز خوبی ندیده‌ام. البته یک مشکل هم به خط قرمزهای تلویزیون برمی‌گردد. کسانی که فیلم‌نامه‌نویس هستند و به دنبال کار می‌آیند که طنز بنویسند خیلی نزدیک خط قرمزها نمی‌شوند در صورتی که می‌توان نزدیک‌شان شد. او با بیان این‌که تلویزیون به دنبال افراد متخصص در زمینه طنز نمی‌رود افزود: تلویزیون به طنزنویسان اعتماد نمی‌کند یا سخت اعتماد می‌کند. همین آدم‌هایی که چهره شدند کارشان را از جایی شروع کرده‌اند. به نظر من صدا و سیما باید به طنزپردازان اعتماد ویژه‌ای بکند اما فضای تلویزیون از حضور افراد متخصص در حوزه فیلم‌نامه کمدی
خالی است. این طنزپرداز با تأکید بر این‌که صدا و سیما به لحاظ طنز ضعیف است اظهار کرد: صدا و سیما باید در این حوزه از افراد مستعد استفاده کند تا از این وضع مخصوصا ریزش مخاطب دربیایید. او افزود: کارهایی مانند «خندوانه» که مخاطب‌هایی دارد، طنز نیست و حتی کمدی ضعیفی است. مخاطب هیچ برنامه‌ای ندارد که ببیند و سراغ «خندوانه» می‌رود. شاید اگر چیز بهتری جلویش بگذاریم دیگر «خندوانه» نبیند. نسیم عرب‌امیری با اشاره به کتاب‌هایش «داشت عباس قلی خان پسری» و «کی گفته بخت کچلا بلنده؟» که توسط انتشارات سپیده‌باوران و مروارید منتشر شده‌اند گفت: به تازگی کتاب‌هایی را منتشر کرده‌ام. «کجایی که یادت به‌خیر» که فکر می‌کنم بهترین طنزهای اخیرم است توسط انتشارات نیستان و کتاب «نامه به دزد» توسط انتشارات قدیانی منتشر شده است. همچنین در نگارش فیلم‌نامه‌ای کمدی به نام «شکلاتی» همکاری داشته‌ام که سال دیگر در جشنواره فیلم کودک به نمایش درمی‌آید.
دیدگاه تان را بنویسید