خداوند این افراد را از ۷۳ نوع گرفتاری می رهاند

قدس آنلاین: اسلام به عنوان دینی اجتماعی تاکیدی خاص بر توجه به مشکلات یکدیگر و تلاش برای رفع آنها دارد، از این رو در روایات نیز تاکیدات مکرری نسبت به گشایش کار مومنان شده است. امام صادق (ع) فرمودند: «براى گام برداشتن مرد در راه حاجت برادر مؤمنش، ده حسنه برايش نوشته شود و ده گناه از او محو شود و ده درجه برايش بالا رود، و جز اين نميدانم كه فرمودند: «و آن برابر آزاد كردن ده بنده و بهتر از اعتكاف يك ماه در مسجد الحرام است.» حضرت ابو الحسن (ع) مي فرمود: «همانا از براى خدا در زمين بندگانى است كه براى حوائج مردم كوشش مي كنند، اينها روز قيامت در امانند، و هر كه به مؤمنى شادى رساند، خدا روز قيامت دلش را شاد سازد.» علاوه بر این، امام باقر (ع) می فرمایند: «هر كس در راه حاجت برادر مسلمانش گام بردارد، خدا او را در زير سايه 75 هزار فرشته قرار دهد و هر گامى بردارد، خدا برايش يك حسنه نويسد و گناهى از او بزدايد و درجه‏ئى بالا برد، و چون او از برآوردن حاجت برادرش فارغ شود، خداى عز و جل بدان جهت برايش پاداش حج و عمره‏گزار نويسد.» و از امام صادق (ع) است که فرمودند: «مؤمنى نيست كه در راه حاجت برادر مؤمنش گام بردارد، جز آنكه خداى عز و جل برايش در هر قدمى حسنه‏ئى نويسد و گناهى فرو ريزد و درجه‏ئى بالا برد و سپس ده حسنه بيفزايد و در ده حاجت او را شفيع گرداند.» ایشان همچنین می فرمایند: «هر كه براى خدا در راه حاجت برادر مسلمانش كوشش كند، خداى عز و جل برايش هزار هزار حسنه نويسد كه بدان سبب خويشان و همسايگان و برادران و آشنايانش آمرزيده شوند، و اگر كسى در دنيا به او احسانى كرده باشد، روز قيامت به او گويند: به آتش درآى و هر كس را بيابى كه در دنيا به تو احسانى كرده، به اذن خدا خارجش كن، مگر اينكه ناصبى (دشمن ائمه عليه السّلام) باشد.» و نیز امام صادق (ع) فرموده اند: «خداى عز و جل فرمايد: «مخلوق عيال منند (زيرا ضامن روزى ايشانم) و محبوبترين شان نزد من كسى است كه نسبت به آنها مهربانتر و در راه حوائجشان كوشاتر باشد.» ابى عماره گويد: هر گاه حماد بن ابى حنيفه مرا ملاقات مي كرد، مي گفت حديث را برايم تكرار كن، من هم بازگو مي كردم و مي گفتم: براى ما روايت شده كه: هر گاه عابدى در بنى اسرائيل به نهايت درجه عبادت مي رسيد، براى حوائج مردم گام برمي داشت و در راه صلاح آنها خود را به رنج مي انداخت.» علاوه بر این در روایات بر گشایش گرفتارى مؤمنان توصیه و برای این مهم آثار و برکات فراوانی تصریح شده است.‏ چنان که امام صادق (ع) فرمودند: «هر كه از برادر مؤمن گرفتار تشنه كام خود هنگام بى‏تابيش فريادرسى كند و او را از گرفتارى نجات دهد و براى رسيدن به حاجتش او را يارى كند، خداى عز و جل بسبب آن عمل 72 رحمت از جانب خود برايش نويسد، كه يكى از آنها را به زودى (در دنيا) به او دهد و به سبب آن امر زندگيش‏ را اصلاح كند و 71 رحمت ديگر را براى هراس و ترس هاى روز قيامتش ذخيره كند.» و از رسول خدا (ص) است که فرمودند: «كسى كه مؤمنى را يارى كند خداى عز و جل 73 گرفتارى از او بردارد كه يكى در دنيا باشد و هفتاد و دوى ديگر هنگام گرفتاري هاى بزرگ.» و فرمودند: «هنگامى كه مردم به خود مشغولند (يعنى روز قيامت كه هر كس گرفتار اعمال خود است.)» علاوه بر این، امام صادق (ع) فرمودند: «كسى كه مؤمنى را از گرفتارى نجات دهد، خدا او را از گرفتاري هاى آخرت نجات بخشد و از گورش با دل خنك شده و مسرور درآيد، و هر كه مؤمن گرسنه‏اى را سير كند، خدا او را از ميوه‏هاى بهشت خوراند و هر كه شربتى به او آشاماند، خدايش از شربت بهشتى مهر شده آشاماند.» و از امام رضا (ع) است که فرمودند: «هر كس به مؤمنى گشايشى دهد، خدا روز قيامت دلش را گشايش دهد.» و نیز امام صادق (ع) فرموده اند: «هر كس گرفتارى مؤمنى را كه در سختى افتاده رفع كند خدا حوائج دنيا و آخرتش را آسان كند، و هر كه عيب مؤمنى را كه از آن مي ترسد بپوشاند، خدا 70 عيب دنيوى و اخروى او را بپوشاند.» آنگاه فرمودند: «تا زمانى كه مؤمن در راه كمك برادرش باشد، خدا در راه كمك به اوست. از موعظه سود بريد و در كار خير رغبت كنيد.» منبع: أصول الكافي، ترجمه مصطفوى، ج‏ 3، ص: 287