هر جانداری بوی بهشت را می شنود جز این گروه!

قدس آنلاین: حفظ حرمت و احترام به پدر و مادر و پرهیز از آزردگی آنها در اسلام بسیار مورد تاکید و سفارش است تا جایی که حتی خداوند در قرآن بعد از امر به اطاعت از خود، اطاعت از پدر و مادر را به انسان امر می کند. از این رو، در آموزه های روایی بسیار بر رعایت حق والدین و جلوگیری از کارهایی که باعث عقوق آنها شود، تاکید شده است. امام صادق (ع) فرمودند: «كمترين آزار (به پدر و مادر) گفتن اُف (به آنها) است، و اگر خداى عز و جل چيزى را آسان‏تر و خوارتر از آن مي دانست از آن نهى مي فرمود.» اشاره است به گفتار خداى تعالى كه در سوره مبارکه اسراء آيه 23 می فرمايد: «فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ ...؛ پس به آن دو (يعنى به پدر و مادر) اُف مگو و نهيب نزن بر ايشان»، و اُف كلمه‏اى است كه در كراهت و ضجر استعمال شود: يعنى گوينده آن بواسطه بدى حال و كراهت از چيزى آن را بر زبان جارى كند. رسول خدا (ص) فرموده اند: «(با پدر و مادر) نيكو رفتار باش و در بهشت جايگزين شو و اگر عاق و جفاكارى با آتش (دوزخ) بساز.» يعقوب بن شعيب گويد: حضرت صادق (ع) فرمودند: «چون روز قيامت شود، پرده از پرده‏هاى بهشت را كنار زنند، پس هر جاندارى بوى آن را از مسافت پانصد سال راه بشنود، جز يك دسته»، عرض كردم: آنها كيانند؟ فرمودند: «عاق والدين خود.» همچنین، رسول خدا (ص) فرموده اند: «بالاى نيكى هر نيكوكارى نيكى است تا آنكه انسان در راه خدا كشته شود، و چون در راه خدا كشته شد ديگر بالاى آن نيكى (و عملى بهتر) نيست، و بالاى هر آزردنى آزردنى است، تا آنكه كسى يكى از پدر و مادر خود را بكشد، و چون چنين كرد بالاتر از آن آزردنى نيست.» و از حضرت صادق (ع) است که می فرمایند: «هر كس به پدر و مادر خود نظر دشمنى كند در صورتى كه آن دو به او ستم (نيز) كرده باشند، خداوند نمازش را نپذيرد.» يعنى در صورت ستم به او نيز قبول نشود تا چه رسد به اينكه نيكى باو كنند. و حضرت باقر (ع) می فرمایند كه رسول خدا (ص) در ضمن سخنى از سخنان خود فرمودند: «بپرهيزيد از آزردن پدر و مادر، زيرا بوى بهشت از مسافت هزار سال شنيده شود، ولى عاق والدين و قطع‏كننده رحم و پيرمرد زناكار و آنكه جامه‏اش را از روى تكبر و بزرگ منشى (بلند كند كه) بر زمين كشد آن را نشنوند، و جز اين نيست كه كبرياء و بزرگى از آن پروردگار جهانيان است.» امام صادق (ع) نیز می فرمایند: «اگر خداوند چيزى را (در آزردن پدر و مادر) كمتر از أف مي دانست از آن نهى مي كرد، و آن كمترين مراتب آزردن است، و از جمله آزردن است كه كسى به پدر و مادر خود خيره نگاه كند.» ایشان همچنین فرموده اند: «كمترين آزردن پدر و مادر گفتن أف است، و اگر خداوند چيزى را آسانتر از آن مي دانست از آن نهى مي فرمود.» علاوه بر این، حضرت باقر (ع) فرموده اند: «پدرم به مردى نگاه كرد كه پسرش به همراه او بود و آن پسر به شأنه پدرش تكيه كرده بود، پدرم با آن پسر از بدى آن كارش سخن نگفت تا از دنيا رفت.» برگرفته از اصول کافی