دعای امام صادق(ع) برای عصر غیبت

مهر: آیت الله جوادی آملی در یكی از جلسات درس اخلاق خود با اشاره به سؤال زراره از محضر مبارک امام صادق (ع) در مورد وظیفه انسان در عصر غیبت بیان کرد:زراره از وجود مبارک امام صادق(ع) سؤال کرد که وظیفه ما در عصر غیبت چیست؟ فرمود: این دعا را بخوانید: «اَللّهُمَّ عَرِّفْنی‌ نَفْسَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی‌ نَفْسَکَ لَمْ اَعْرِفْ رَسُولَکَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی‌ رَسُولَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی‌ رَسُولَکَ لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَکَ اَللّهُمَّ عَرِّفْنی‌ حُجَّتَکَ فَاِنَّکَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی‌ حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دینی» وی در تفسیر و توضیح این دعا به ولایت داشتن امام پرداخته و ابراز داشت: این دعایی عالمانه است. این بر خلاف ادعیه دیگر است که انسان در عصر غیبت می‌خواند، این دعایی محقّقانه است و انسان را آگاه می‌کند که فرق بین غدیر و سقیفه چیست؟ این برهان مسئله را اقامه می‌کند و می‌گوید: امام ولایت دارد، نه وکالت. امام بر مردم ولایت و خلافت دارد و «خلیفةالرسول» است و رسول، «خلیفةالله» است، انسان تا «مستخلف‌عنه» را نشناسد، خلیفه را نمی‌شناسد. چگونه ممکن است، کسی پیغمبر را بشناسد، در حالی که «الله» را نمی‌شناسد؟ پیغمبر «خلیفةالله» است و اگر «مستخلف‌عنه» شناخته نشود، خلیفه شناخته نمی‌شود، امام که امام سَقَفی نیست بلکه امام غدیری است؛ لذا انسان اگررسول الله را نشناسد امام را نمی‌شناسد. این دعای چند سطری می‌بینید، چه بارهای سنگین علمی به همراه دارد. این دعا درس باسواد شدن به ما می‌دهد، همه ادعیه این‌طور نیست. ---------------------------------------------- منبع: جلسه درس اخلاق استاد