نامه قرائتی به فعالان امور فرهنگی

فارس: حجت‌الاسلام قرائتی در نامه‌ای که در جوار حرم مطهر امام رضا(ع) نوشته، آورده است: هر کس مدعی کار فرهنگی است باید نماز را در رأس امور فرهنگی قرار دهد. با کمال تأسف هزاران منطقه، بی‌مسجد و هزاران مسجد، دربسته و هزاران مسجد، بی‌روحانی است. حجت‌الاسلام محسن قرائتی رئیس ستاد اقامه نماز کشور خطاب به نهادهای فرهنگی نامه‌ای به شرح ذیل نوشته است: بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین اللهم صل علی محمد و آل محمد در شب تولد امام رضا علیه السلام در جوار مرقد شریفش به فکر افتادم نامه‌ای به عزیزانی که در قالب هیئت‌های مذهبی، اتحادیه انجمن‌های اسلامی، جوانان هلال احمر و عاشقان خدمت و کسانی که زیر پرچم شجره مبارکه صالحین و کانون های فرهنگی هنری مساجد و بسیج مدارس و دانشگاه ها و همه افرادی که در فضای دینی و فرهنگی و برنامه سازان صدا و سیما و ... هستند، بنویسم. عزیزان امروز در سایه نظام جمهوری اسلامی به نام فرهنگ و دین تلاش های زیادی می‌شود ولی گاهی همراه با هزینه‌های سنگین و گاهی کارهای غیر ضروری یا کوتاه‌مدت یا برای افراد خاص در حالی که سزاوار است در میان انبوه کارها به سراغ لازم‌ترین، ارزان‌ترین، پایدارترین و مفیدترین برویم. برای سنجش این نوع کارها به سراغ گفتار خداوند و اولیای خدا می‌رویم. خداوند برای نماز خط و تکلیف ویژه باز کرده و می‌فرماید: ما به انبیاء وحی کردیم که کارهای خیر انجام دهند و نماز را به پا دارند و با اینکه نماز کار خیر است آن را جداگانه آورده است. «وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ (انبیا،73)» نماز سفارش خداوند به همه انبیاست. نماز رمز قبولی سایر کارهاست. حضرت ابراهیم علیه السلام به خاطر نماز زن و فرزند خود را در سخت‌ترین منطقه مسکن داد و امام حسین علیه السلام برای دو رکعت نماز سی تیر به جان خرید. نماز تشکر از خداست که عقل تشکر را لازم می‌داند. نماز رابطه میان خالق و مخلوق است. هر کس مدعی کار فرهنگی است باید نماز را در رأس امور فرهنگی قرار دهد. با کمال تاسف به این ستون دین توجه لازم نشده است. دلیل ما وجود هزاران منطقه بی‌مسجد و هزاران مسجد دربسته و هزاران مسجد بی‌روحانی است. شما در هر کجای شهرها تصمیم به خرید سیگار، نوشابه و بیسکوییت بگیرید با چند متر راه رفتن آن را پیدا می کنید در حالی که برای پیدا کردن مسجد باید چند کیلومتر راه برویم. حوزه های علمیه باید تربیت امام جماعت و مدیریت مسجد و آموزش راه های دعوت به نماز را برای طلاب درس رسمی قرار دهند. هیئت های مذهبی که در محرم و صفر حماسه می آفرینند در ایام دیگر جلسات تعلیم و تفسیر قرآن را برای داوطلبان از افراد هیئت تدارک کنند. گروه های سرود و تواشیح در راس کار خود اذان را قرار دهند و این افراد مورد تشکر و تفقد اوقاف و صدا و سیما قرار گیرند. اتحادیه انجمن های اسلامی که نوجوانان فعال مدارسند بخش مهم تلاش خود را در اقامه نماز و نشر جزوات مفید نماز و مسابقات نماز و دعوت به نماز قرار دهند. شجره مبارکه صالحین بدانند دعوت نسل نو به نماز از مبارک ترین شجره های طیبه است و اگر جامعه با نماز شد از فحشا و منکر دور می شود همان گونه که هر کس لباس سفید پوشید از نشستن روی زمین آلوده دوری می کند. امور تربیتی مدارس بدانند که تمام آرزوهای بجای آنان در اقامه نماز نسل نو است. از نماز می آموزیم پشت سر عادل و عالم بایستیم، در کنار هم باشیم، توجه ما به قبله و خدا باشد، پاک باشیم، خالص باشیم، در صحنه حاضر شویم. برای امام جماعت انتخاب احسن داشته باشیم، ادب داشته باشیم. مبدا و معاد را فراموش نکنیم. در قالب خمس و زکات به فقرا کمک کنیم که اگر کمک نکنیم نماز یا قبول نیست. از نماز می آموزیم که جز نزد خدا نزد دیگری سرخم نکنیم. فقط او را بزرگ بدانیم نه اسیر قدرت ها فقط او را عبادت کنیم (ایاک نعبد) و فقط از او کمک بگیریم نه دیگران (ایاک نستعین) از نماز می آموزیم که شرط قبولی نماز پذیرفتن حکومت و ولایت معصوم است. از نماز می فهمیم که لقمه ما باید پاک و حلال باشد زیرا نماز با لقمه حرام مثل خانه ساختن روی شن است. از اذان نماز می آموزیم باید جرات فریاد داشته باشیم و صدها نکته تربیتی دیگر که همه آن ها به نوعی در نماز مطرح است و یک نماز کامل یک دوره تربیت کامل است که آرزوی تمام مسئولین آموزش و پرورش و مدیران و معلمان و مربیان است. هدف این نامه آن است که تمام مسئولین توجه و امکانات خود را صرف اقامه نماز کنند. نمازی با حضور قلب و قرائت صحیح، نمازی آگاهانه، عاشقانه، خاشعانه، خالصانه و این به گفته قرآن اولین وظیفه حکومت است که فرمود: الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ (حج، 41)