بهترین دانشگاههای آسیا معرفی شدند

مهر: دکتر جعفر مهراد در تشریح تازه ترين رتبه بندی دانشگاه ها توسط موسسه تايمز گفت: قاره آسيا از نظر آموزش عالی، منطقه ای است که در مقايسه با غرب که رياضت های اقتصادی را تجربه می کند هر روز شاهد شکوفايي و پيدايش کشورهای نوظهور علمی مانند چين، کره جنوبی، ترکيه، تايوان، ايران و سنگاپور است که به طور قابل توجهی موقعيت رتبه بندی بين المللی و منطقه ای خود را ارتقا بخشيده، درحاليکه بعضی از موسسات ايالات متحده و انگلستان تحت فشارهای مالی و رياضت های اقتصادی جايگاه اوليه خود را در جدول رتبه بندی جهانی از دست داده اند. وی افزود: در تازه ترين رتبه بندی تايمز از دانشگاه های قاره آسيا که 22 فروردين 1392 منتشر شده ژاپن جايگاه ممتازی در رتبه بندی سال 2013 ميلادی دارد، دانشگاه توکيو در مقام نخست و دانشگاه کيوتو جزو 10 دانشگاه برتر قاره آسيا است. بر روی هم، ژاپن دارای 5 دانشگاه تراز اول در بين 20 دانشگاه،11 دانشگاه تراز اول در بين 50 دانشگاه، و 22 دانشگاه در بين 100 دانشگاه برتر قاره آسيا است. با وجود اين، ژاپن قدرتمند ترين دانشگاه های تحقيقاتی در آسيا را دارد و علت آن اين است که کشور ژاپن در حدود 25 سال پيش و در فاصله سال های 1970 تا 1990 نسبت به ساير کشورهای اين منطقه سرمايه گذاری بيشتری بر روی آموزش عالی و تحقيقات علمی به عمل آورده که بسياری از برندگان جوايز نوبل آن مربوط به اين دوره های طلايي است. سرپرست ISC ادامه داد: گرچه در رتبه بندی بين المللی سال 2013-2012 ده دانشگاه برتر تنها مربوط به دو کشور آمريکا و انگلستان می باشد، اما جدول آسيا بسيار متنوع و شامل 5 کشور است. دانشگاه ملی سنگاپور در رتبه دوم، دانشگاه هنگ کنگ در رتبه سوم و دانشگاه علوم و فناوری هنگ کنگ در رتبه نهم قرار دارند. مهراد با اشاره به اينکه در جمهوری خلق چين، دانشگاه پکن مقام چهارم و دانشگاه شينگهوا مقام ششم را بدست آورده است، افزود: رتبه های باقی مانده مربوط به موسساتی از کره جنوبی، دانشگاه علوم و فناوری در پوهانگ (رتبه پنجم)، دانشگاه ملی سئول (رتبه هشتم)، و موسسه علوم و فناوری پيشرفته (رتبه دهم) است. وی ادامه داد: در بين 100 دانشگاه برتر آسيا، ژاپن دارای 22 دانشگاه، تايوان 17 دانشگاه، چين 15 دانشگاه و جمهوری کره 14 دانشگاه ممتاز دارد. در مجموع، در بين 100 دانشگاه تراز اول قاره آسيا، 15 کشور حضور دارند. سرپرست ISC افزود: در منطقه خاورميانه، ترکيه، ايران و عربستان سعودی کشورهايي هستند که بيشترين دانشگاه را در بين 100 دانشگاه ممتاز قاره آسيا به خود اخصاص داده اند براین اساس در ترکيه، دانشگاه فنی خاور ميانه دارای (رتبه 22)، دانشگاه بيلکنت (رتبه 28)، دانشگاه کوُچ (رتبه 31) و دانشگاه های بوغازچی و فنی استانبول (رتبه های 37 و 38) را به خود اختصاص داده اند. مهراد ادامه داد: برای نخستين بار است که از جمهوری اسلامی ايران در جدول رتبه بندی تايمز و در بين 100 دانشگاه ممتاز قاره آسيا، علاوه بر دانشگاه صنعتی شريف که در رتبه بندی کلی (يعنی بين المللی تايمز) هميشه جايگاه برتری داشته، در سال 2013 نام دو دانشگاه ديگر نيز به چشم می خورد به نحوی که دانشگاه صنعتی شريف با رتبه 42 و دانشگاه علوم پزشکی تهران با رتبه 62 و دانشگاه صنعتی اصفهان با رتبه 95 در این فهرست قرار دارند. وی گفت: از ساير کشورهای خاور ميانه به غير از عربستان سعودی ، نام های جديدی در رتبه بندی تايمز مشاهده می شود که می توان به عربستان سعودی با دانشگاه ملک عبدالعزيز دارای رتبه 49، دانشگاه نفت و معادن ملک فهد با رتبه 62 (مشترکاً با دانشگاه علوم پزشکی تهران)، دانشگاه ملک سعود با رتبه 77 اشاره کرد؛ همچنین امارات متحده عربی و لبنان نيز هرکدام دارای يک دانشگاه در رتبه بندی سال 2013 ميلادی تايمز در قاره آسيا هستند به نحوی که دانشگاه امارات متحده عربی (رتبه 86) و دانشگاه آمريکايي بيروت (رتبه 87) را از آن خود کرده اند. سرپرست پايگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) با اشاره به اينکه در بحث رتبه بندی و معروفيت دانشگاه ها، نگاه بين المللی بدون شک يکی از اولويت های قابل توجه است، تصريح کرد: در سال های اخير، بين المللی کردن دانشگاه ها در مالزی مورد توجه است و اين کشور توانسته تعداد بيشتری از دانشجويان ساير کشورها را جذب کند. بر این اساس، اکنون و برای نخستین بار دانشگاه کبانگاسان در مالزی موفق شده است تا با کسب رتبه 87( مشترکا با دانشگاه آمریکایی بیروت) جایگاه خود را در نظام رتبه بندی تایمز تثبیت کند. مهراد خاطرنشان کرد: در بحث با جمهوری اسلامی ایران این نکته قابل توجه است که آموزش عالی و تحقیقات علمی در ایران از سال 1370 به بعد به سرعت رشد پیدا کرده است و در نتیجه، به تدریج با فراهم سازی زمینه ها از جهات مختلف، حضور ایران و دانشگاه های آن در عرصه های بین المللی از تولید علم گرفته تا رتبه بندی قابل مشاهده است. با وجود این، هنوز به سیاست های موثر دیگری نیز احتیاج می باشد تا جمهوری اسلامی ایران بتواند راه های ترقی در آموزش عالی و تحقیقات علمی را طی کند. بودجه از عوامل موثر است و چنانچه سرمایه گذاری در آموزش عالی به صورت هدفمند انجام پذیرد، ارتقا و کیفیت دست یافتنی خواهد بود. وی ادامه داد: اگر مطرح شدن نام ایران و تعدادی از دانشگاه های آن را به خاطر سیاست موثر وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بدانیم، اکنون لازم است هم دولت و هم مجلس شورای اسلامی توجه کنند که کاهش بودجه در آموزش عالی و تحقیقات علمی به توسعه پایدار منجر نخواهد شد. سهم تحقیقات از تولید ناخالص داخلی لازم است افزایش یابد. این مهم نه تنها که محدود است، بلکه خلاقیت در آموزش عالی را تضعیف می کند. یکپارچه سازی آموزش و پژوهش، سیستم های کنترل کیفیت مانند اجرای دقیق ارزیابی های آموزشی و پژوهشی و استفاده از نتایج رتبه بندی ISC، با اعمال استاندارد های علمی و استقبال نسبی موسسات آموزش عالی، اعم از دولتی یا خصوصی، از مولفه های دیگری است که به ارتقای کیفیت در آموزش عالی کمک خواهد کرد. سرپرست پايگاه استنادی علوم جهان اسلام خاطر نشان کرد: در یکی دو سال اخیر و اخباری که اخیرا از تعدادی از دانشگاه های کشور شنیده می شود، جذب دانشجویان بین المللی و به عبارت دیگر بین المللی کردن برنامه های آموزش عالی از اقدامات آموزش عالی کشور است. در صورت استمرار این برنامه، می توان انتظار داشت که تعداد دانشجویان خارجی به سرعت افزایش یابد. در قرن 21، موسسات آموزش عالی بدون بین المللی شدن آموزش و پژوهش نمی توانند در سطح جامعه جهانی ظاهر شوند. به گفته وی تا کنون، پشتیبانی وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری نسبت به جذب دانشجویان خارجی به سرعت و به طور بی سابقه ای افزایش یافته است. گرچه تصویر کلی مالی خوشبینانه نیست، اما وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری می کوشد و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به بهترین وجه از دانشگاه ها و در تلاش جهت بین المللی شدن آموزش عالی پشتیبانی کند.