محبت به اولیاء خدا/ گفتاری از امام موسی صدر درباب ماه رمضان/ گزیده تفسیر جزء25/ کلیپ صوتی از حاج محمود کریمی

سرویس فرهنگی «فردا» : ماه رمضان، تجلی رحمت الهی است تا جایی که نشان «شهر الله» بر آن جلوه می‌کند. این ماه زمانی است برای غوطه‌ور شدن در دریای مغفرت پرورگار و زمانی است برای تحقق وعده دیدار خدا. باید بکوشیم تا در این ضیافت الهی، از کسب معرفت بازنمانیم و همت خویش را بر جاری ساختن توفیقات بیشتر سازیم. برای غنیمت شمردن لحظه لحظه چنین اوقات مبارکی و رقم زدن فردایی نیکوتر برای خود، هر روز در قالب چند بخش به استقبال این روزهای پرنشاط می‌رویم. همراهمان باشید.

:: دعای روز اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ محبّاً لأوْلیائِكَ ومُعادیاً لأعْدائِكَ مُسْتَنّاً بِسُنّةِ خاتَمِ انْبیائِكَ یا عاصِمَ قُلوبِ النّبییّن. خدایا قرار بده مرا در این روز دوستدار اولیاءات و دشمن دشمنانت و پیرو راه و روش خاتم پیغمبرانت؛ اى نگهدار دل‌هاى پیامبران. :: کلام روز امام موسی صدر: در این ماه، درهای بهشت گشوده و درهای آتش بسته بود و شیاطین در زنجیر بودند و رسول خدا(ص) ما را از این فرصت‌ها آگاه کرده بود. ما در این ماه، چه فهمیده باشیم و چه نفهمیده باشیم، در جوار رحمت خدا بودیم و اجابت دعایمان نزدیک بود و برآورده شدن خواسته‌ها و نیازهایمان تنها منوط به همت و ارادة خودمان بود. از خداوند می‌خواهیم که از این ماه بهره برده و به نتایج آن رسیده باشیم. اگر از آن بهره برده باشیم، اندوهی نداریم و از این ماه توشه‌ای برای سال آینده برداشته‌ایم و چقدر به این توشه نیازمندیم. ما با بی‌نیازی جستن از نیازها توشه برگرفتیم و در برابر شهوت‌ها ایستادیم و در عین حال عادت کردیم که در برابر سختی‌ها و مشکلات آینده استوار باشیم. بی‌گمان ما باید زندگی سخت و طولانی خود را با همت و اراده بپیماییم و عزت و افتخار و شکوهی به ما داده نمی‌شود جز با تلاش و زحمت و مجاهدت. اگر توانستیم در برابر شهوت‌ها و وسوسه‌ها و در برابر سختی‌ها و مشکلات استوار بایستیم، بدان معناست که توانسته‌ایم از این ماه مبارک برای زندگی خود و برای سختی‌های آینده توشه برداریم. بنابراین ماه رمضان ماه بخشش و توبه، ماه دعا و توسل و ماه تعالی روحی است و چنان‌که پیامبر(ص) در خطبة خود فرموده است، ماه یادآوری گرسنگی و تشنگی روز قیامت است؛ همچنان‌که ماه احساس دردهای دوستان و برادرانمان است؛ ماه درک گرسنگی و تشنگی و ناتوانی آن‌ها در رسیدن به خواسته‌هایشان است. از سویی ماه رمضان ماه جهاد نیز هست، زیرا در این ماه، دو واقعة بزرگ در تاریخ امت ما رخ داده است: یکی جنگ بدر (روز فرقان) که نخستین واقعة جدی و اثرگذار در تاریخ اسلام بود و دیگری فتح مکه که بزرگ‌ترین رخداد در تاریخ پیروزی‌های مسلمانان است؛ واقعه‌ای که باعث شد مردم به دست رسول خدا گروه گروه وارد دین خدا شوند. پس فراموش نکنیم که ما در این ماه قرار داریم و باید در آن به تعالی روحی و محبت و رحمت و مهرورزی برسیم. همچنین در این ماه باید فروتنی و در عین حال قدرت و صلابت را در برابر دشمنان خدا بیاموزیم. ما در دعاهای این ماه از خدا می‌خواهیم که نام ما را در زمرة سعادتمندان قرار دهد و روح ما را با شهیدان محشور کند. ما در این ماه آماده می‌شویم تا هر کس را که به ما مهر می‌ورزد، دوست بداریم و با هر که با ما همکاری می‌کند، همکاری کنیم؛ آماده می‌شویم تا با کسانی که نسبت به ما ستم می‌کنند و دشمنی می‌ورزند، بجنگیم و جهاد کنیم و درشتی کنیم. این ماه فرصتی بود برای آماده شدن، برای رویارویی با زندگی تا بتوانیم مثل کسانی که در کنار پیامبر(ص) ایمان آوردند، «أَشِدَّاء عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاء بَیْنَهُمْ» باشیم. :: تفسیر روز آیه 40 از سوره مبارکه شوری: جَزَاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِّثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلىَ اللَّهِ إِنَّهُ لَا یحُِبُّ الظَّالِمِینَ. پاداش بدى کار بدی است مانند همان؛ ولى هر كه بگذرد و [میان خود و طرف مقابلش را] اصلاح نماید؛ پاداشش بر عهده خداست؛ یقیناً خدا ستمكاران را دوست ندارد. این آیه حكم کسی را بیان می کند که ظلمی در حق او شده است بر اساس این آیه چنین كسى مى‏تواند در مقابل ستمگر رفتارى چون رفتار او داشته باشد و چنین تلافى و انتقامى دیگر ظلم نخواهد بود. همانگونه که در متن آیه ملاحظه می شود خداوند متعال آن کاری که برای تلافی صورت می گیرد با اینکه مجوز آن را هم صادر کرده است اما آن را «سیئة؛ کاری بد و ناپسند» می نامد که سوال برانگیز است. در پاسخ به این سوال گفته اند: از این رو هر دو عمل را سیئه و بد خوانده چون با هر كس چنین رفتار شود ناراحتش مى‏كند، ظالم با آن کار مظلوم را ناراحت کرد و مظلوم هم با انتقام و تکرار آن کار ظالم را رنجاند، پس در آیه شریفه حقیقت معناى كلمه رعایت شده است. همانطور که این بزرگان فرموده اند مجوز انجام عملی آن از بد و آزار دهنده بودن به خوب و گوارا بودن تبدیل نمی کند. کار بد، بد است. چیزی که در این آیه بین آن دو فرق گذاشته این است که اگر ابتدایی و بدون مجوز باشد حرام است و عذاب و عقاب دارد و اگر با مجوز شرعی باشد حلال است و چون حرام نیست عقابی هم ندارد. باید توجه داشت که این تلافی با مجوز ، «واجب نیست»؛ بلکه فقط «حلال است» و شاید برای همین نکته بود که بلافاصله فرمود: «فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلىَ اللهِ؛ هر كس عفو و اصلاح كند اجر و پاداش او بر خداست‏» :: نوای روز