جعفريان: ده‌نمکی بی‌تقوایی کرد

آويني فيلم: محمدحسين جعفريان شاعر دفاع مقدس كه هر از گاه يادداشتهايي را هم براي يكي دو روزنامه مي نويسد به تازگي با مطرح كردن بحث ساختگي تقابل «اخراجيها3» و «جدايي نادر از سيمين» اين مساله را بيان كرده كه چه كسي گفته «اخراجيها3» پيام انقلاب است و «جدايي...» پيام دشمن؟! متن كامل يادداشت جعفريان در اين باره را به نقل از قدس مي خوانيد: كدام تقابل؟ در جريان برگزاري يكي از جشنواره هاي سينمايي در هفته گذشته، پيامكي روي تلفنم آمد كه: «تقابل اخراجي ها و جدايي نادر از سيمين» و چه و چه كه آتشم زد. گويا ديگر بايد سكوتم را بشكنم و من هم نقاب از چهره يك حاجي گرينوف عرصه هنر اين ملك بردارم! يكي از مخرب ترين اتفاقات بازار توليدات ادب و هنر اين آب و خاك، تقابل صرف سياسي با آنهاست. بيشتر بدين معنا كه معلوم نيست با كدام عقل و منطق يكي مي آيد خود و اثرش را مي گذارد به عنوان مدافع و مانيفست مردم و انقلاب و آمالشان و بعد هم مدعي نقش رستم در تهاجمات فرهنگي مي شود. آنگاه همه مملكت از رسانه ها تا مسؤولان مملكتي را موظف مي داند چون او و كارش، يعني نماينده هنرمندان و هنر انقلابند (!) شب و روز بايد به ايشان رانت و امتياز بدهند. حكايت تقابل «اخراجيها» و «جدايي...» خوب، انقلاب و مردم هم كم دشمن ندارند، حتي در حوزه ادب و هنر. اين جور مواقع اگر دشمني هم وجود نداشته باشد، اين جماعت با هزار دوز و كلك، يك دشمن مقابل خود مي تراشند و از اين راه، همه مملكت را از صدر تا ذيل مي دوشند. هر كس هم بگويد گوشه چشمت ابروست، او را به براندازي و مخالفت با خون شهدا و... متهم مي كنند. تا جايي كه مربوط به برخي از اين نمايندگان تحميلي و زبل خانهاي دنياي ادب و هنر است، خب از اين آدمها الي ماشاء ا... داريم. اما معلوم نيست با اين همه ريسمان سياه و سفيد از گذشته تا حال، چرا باز هم مسؤولان ما در دام چنين گروكشيهاي رياكارانه و متقلبانه اي مي افتند. باري حكايت تقابل دو فيلم «اخراجي هاي 3» و «جدايي نادر از سيمين» يكي از اين قصه هاست. چرا در اين دام گرفتار آمديد؟ خوب! آنها كه از اين سياه بازي جيبشان پر مي شد كه هيچ، اما معلوم نيست برخي رسانه ها و مراكز و چهره هاي دلسوز چرا در اين دام گرفتار آمدند؟ شما را به خدا ببينيد چقدر اين انقلاب و آرمانهايش مظلومند كه «اخراجي هاي 3» و كارگردانش مي شوند آينه و سمبل تبلور آن و «جدايي نادر از سيمين» هم مي شود دشمنش. بعد هم به اين بهانه مي افتند به جان هم و هي جيب مردم را در سالنهاي سينما خالي مي كنند. بي تقوايي كارگردان اثر جالب است كه شعر اصلي اخراجي هاي 3 هم سروده خود من است. يعني همان شعري كه اسكلت فيلم بر آن نهاده شده و در پايان هم با صداي بهنام صفوي روي تيتراژ پاياني خوانده مي شود. اما در بي تقوايي كارگرداني كه اثر جاودانه اش بناست مدافع ارزشهاي انقلاب و جانبازان و حقوق پايمال شده آنان باشد، همين بس كه ايشان براي مهم جلوه دادن خودش و كارش براحتي درباره آن دروغ مي گويد.من تازه مي بينم كه ايشان سال گذشته و در آغاز توليد فيلمش، گفته محمدحسين جعفريان و خليل جوادي براي اخراجي هاي 3 شعر سروده اند. شريفي نيا گفت شما يك شعر آورده اي و ميخواهي فيلمش كني حال آنكه اين مثنوي نزديك بيست سال پيش از اين سروده شده و همان سالها بارها و بارها چاپ شده است. اين دست و پاكردن اعتباري براي خود با آبروي ديگران است. هر چند به قول خود ايشان و دوستانش كه نقل مي كنند آقاي شريفي نيا در آغاز كار گفته اند: شما يك شعر آورده اي و مي خواهي آن را به فيلم بدل كني ! بسياري از منتقدان هم اينجا و آنجا نوشتند نخ تسبيح تصاوير پخش و پلان اين فيلم همان شعر است و باز هرچند فروش و دخل ايشان چند ميلياردي بود و دستمزد بازيگران متعهدش چند صد ميليوني، اما ايشان نه ريالي به بنده داده و نه هرگز سعي كرد قراردادي بابت اين سوء استفاده ببندد. چرا حق دوستت را نميدهي؟ بايد از او پرسيد با آن شعارها كه در فيلمت داده اي پس چرا حق يك دوست قديمي شاعر و جانبازت را اين جوري بالا مي كشي؟ شما را به خدا هر كه از راه مي رسد را نماينده هنر انقلاب ندانيد، اين انقلاب شأن دارد. فريب حاج «صالح»هاي اين عرصه را نخوريد! ان شاء ا... ايشان پاسخ اين نوشته را مي دهد تا بهانه اي باشد براي نقل بقيه رازها.