شعر: سقوط هواپیما؛ هفتاد آرزو که دود شد
عصر ایران: تقدیم به اشکهای بی شمار و بغضهای گرفتهی همهی شبهای سقوط عادی شدهی هواپیماها...
هفتاد ... یک لحظه بود هفتاد آرزو که دود شد هفتاد کلاس و درس و "فردا چه درست کنم برای ناهار" هفتاد پیامک "وقتی نشست بی خبر نذار" هفتاد برنامهی ِ سفر ِ مشهد الرضا برای عید هفتاد صدای زنگ در خانه و "آخ! یخ زدم! باز کن! منم" هفتاد ساک پر از خستگی و مهر و هدایا که پاره شد هفتاد "آه"، "آخ"، "خدایا مرا ببخش" هفتاد زخم که دیگر دوا نداشت... اینجا وقتی تو ای وزیر و وکیل و رییس فلان و حضرت اجل دیشب در خواب ناز متن سخنرانی آتشین و تکبیر به خواب میدیدی هفتاد آتش به هفت هزار نیستان فتاده است صبحت بخیر نسکافه، شیر؟ تلخ یا با کمی شکر؟ سارا شریعتی
دیدگاه تان را بنویسید