کلان شهرها خالی از سکنه می‌شوند؟
آلودگی آب دریا موجب بروز بیماری‌های پوستی در صیادان می‌شود و سلامت آن‌ها را به خطر می‌اندازد.
ایسنا: یک کارشناس حوزه آب هشدار داد: اجرای پروژه‌های بزرگ شیرینسازی و انتقال آب از خلیج فارس، دریای عمان و خزر (مازندران) به مشهد، فارس، سمنان و بخش‌هایی از فلات مرکزی نه‌تن‌ها به خالی از سکنه شدن بخش عمدهای از جمعیت کشور می‌انجامد بلکه اجرای این پروژه‌ها با جذب منابع مالی هنگفت، از اجرای راهکار‌های مدیریت مصرف آب شهری (کاهش هدررفت، نصب تجهیزات کاهنده، جداسازی آب شرب از بهداشت و فضای سبز، تعرفه ها، جریمه ها، آموزش و فرهنگ سازی) نیز جلوگیری می کند و یک فرصت ارزشمند را در حوزه مدیریت آب شهری می‌سوزاند. داریوش مختاری در گفتگو با ایسنا، اظهار کرد: جذب اعتبارات بخش آب برای اجرای پروژه‌های انتقال آب از یک سو موجب فراموشی و نادیده گرفتن راهکار‌های حوزه مدیریت مصرف آب شهری و روستایی می‌شود و از سوی دیگر، امکان تامین اعتبار برای پروژه‌های مدیریت مصرف آب را به طور تقریبی از بین می‌برد. وی ادامه داد: از این سوی شاید اجرای این پروژه‌ها برای مناطق ساحلی جنوب کشور به ویژه استان بوشهر و هرمزگان، با یک بررسی دقیق و تحلیل منفعت-هزینه سنجیده، اجتناب ناپذیر باشد. اگر چه چنین اقدامی نیز میباید پس از اعمال
مدیریت مصرف آب شهری و روستایی که برای هر استان دست کم چند هزار میلیارد تومان اعتبار اجرایی نیاز دارد، مورد بررسی قرار بگیرد. مساله این است که در یک تحلیل منفعت-هزینه، اعمال مدیریت مصرف برای پایدارسازی تامین آب شهری، آسانترین، ارزانترین، منطقیترین و دست یافتنی ترین راهکار است. وی تاکید کرد: اجرای پروژه‌های انتقال آب، موجب یک غفلت در مدیریت زمان می شود؛ مبادا خط انتقال آب شیرین به یک قدمی شهر‌های مشهد، یزد، شیراز یا سمنان برسد و، اما این شهرها به دنبال کم آبی شدید در موقعیت رشد یک باره بیماری های واگیردار همانند وبا، سالک و ... قرار بگیرند و تخلیه آن‌ها آغاز شود. همین گونه است که از هم اکنون میتوان گفت: زمان کافی برای اجرای درست و اولویت بندی شده پروژه‌های شیرین سازی و انتقال آب فراهم نیست و به احتمال زیاد اجرای این پروژه‌ها باعث هدررفت منابع بودجه عمرانی کشور شود. وی با تاکید به اینکه چنانچه مبنای عمل، عقلانیت، دانش محوری و مدیریت مبتنی بر دانایی باشد، مطالعات اجرای چنین پروژههایی دست کم هفت سال زمان نیاز دارد، عنوان کرد: پرسش این است که چگونه و با کدام مبانی تحلیل منفعت-هزینه، بحث
انتقال آب از دریای عمان به مشهد که فقط یک سال مطالعات تعیین خط پروژه آن انجام گرفته است، با اعتباری بیش از ۱۵ هزار میلیارد تومان در دستور کار قرار گرفته است؟ یا اینکه بر پایه کدام مطالعات زیستمحیطی، فنی، اجتماعی و اقتصادی، پروژه شیرین سازی و انتقال آب از خلیج فارس-دریای عمان به استان فارس برای مسیری حدود ۶۰۰ کیلومتر و با اعتباری بیش از ۲۴۰۰ میلیارد تومان با هزینه تمام شده هر مترمکعب آب برابر با ۱۹۵۰۰ تومان در دستور کار قرار گرفته است؟ اگر استقرار صنایع فولاد در فلات مرکزی از ابتدا تصمیم بسیار اشتباهی بوده است، اکنون باید با اشتباهات فزاینده، دوباره راه غیر کارشناسی و غیر عملی را برای تامین آب این صنایع برگزید؟ به گفته وی، باید توجه داشت تسریع در نابودی بقایای حیات وحش کشور از طریق هموارکردن مسیر‌های شکار برای شکارچیان به سبب احداث جاده دسترسی خطوط انتقال آب در مناطق شکار ممنوع یا حفاظت شده محیط زیست و سایر مناطق ناهموار رشته کوههای زاگرس و البرز و همینطور امکان نابودی زیستبوم دریای مازندران، خلیج فارس و دریای عمان به سبب بر جا گذاشتن سه تُن نمک به ازای هر متر مکعب آب نمکزدایی شده (معادل حدود
یک تن آب) و تسریع در نابودی جنگلهای شمال و تجارت احتمالی چوب بقایای جنگلهای شمال کشور، از پیامد‌های به شدت نگران کننده اجرای پروژه های شیرینسازی و انتقال آب از دریاست.
دیدگاه تان را بنویسید