دست‌های خالی نجفی در گزارش ۱۰۰ روزه

137 آنلاین: حدودا 100 روز از حکم انتصاب شهردار 66 ساله تهران می گذرد. کارهایی که شهرداری تهران در این 100 روز انجام داد با نقدهایی از جانب موافقان و مخالفان نجفی همراه بود که به برخی از آن ها خواهیم پرداخت.

روزنامه مردم تهران یعنی روزنامه همشهری را می توان اولین قربانی سیاسی کاری در تغییر شهردار تهران دانست. روزنامه همشهری در سال 1371 در دوران آقای کرباسچی به عنوان ارگان رسانه‌ای شهرداری تهران با رویکرد اجتماعی و فرهنگی آغاز به کار کرد و در مدت زمان نسبتا کوتاهی توانست جای خود را در بین مردم تهران و مطبوعات کشور باز کند. روزنامه همشهری با بازتاب دستاوردهای شهرداری تهران و البته انعکاس مشکلات شهری محبوبیت زیادی پیدا کرده و در طی زمان و مخصوصا در 12 سال اخیر هم هیچگاه این روزنامه رفتاری همانند احزاب سیاسی از خود نشان نداد. در این سال ها صاحب بزرگترین چاپخانه کشور شد و گروه مجلات همشهری نیز در کنار آن رشد کرد.

با روی کار آمدن شهردار جدید، گویی روند حاکم بر این روزنامه نیز تغییر کرده است و با سرعت به سوی سیاسی شدن در حرکت است. از نشانه های این رفتار می توان به انتصابات مختلف از جمله انتصاب کسری نوری، روزنامه نگار تندرو اصلاح طلب که سابقه سردبیری روزنامه شهروند و بهار را دارد، به عنوان سرپرست، انتصاب جواد دلیری سردبیر روزنامه اعتماد (به عنوان یکی از تندرو‌ترین روزنامه‌های سیاسی اصلاح طلب) برای شورای سردبیری ، انتصاب ولی خلیلی برای دبیر اجتماعی و انتصاب فاطمه نائینی خبرنگار سیاسی روزنامه شرق نیز اشاره کرد تا به این ترتیب سیاسی‌ترین جابه جایی را در چند سال گذشته بین روزنامه نگاران شاهد باشیم.

برخی از کارشناسان بر این باورند که در پس این تغییرات کرباسچی و همفکران رسانه ای او حضور فعال دارند. گروه مطبوعاتی هم میهن که پس از خروج کرباسچی از مدیریت شهری شکل گرفت، دقیقاً همان مدل توسعه گروه مجلات همشهری را در پیش دارد. با وقوع این تغییرات، خبر تعطیلی ماهنامه‌های «خردنامه»، «پایداری»، «آیه» و «همشهری ماه» نیز به گوش می رسد.

از جمله مصادیق دیگر سیاسی کاری شهرداری تهران در دوره محمدعلی نجفی، نسبت دادن اکثر کارها به شهرداری سابق است که این مسئله نشان می دهد که شهرداری تهران نیز مانند دولت یازدهم و دوازدهم، همه چیز را بر سر مسئولین قبلی خود خالی خواهد کرد. اصلاح طلبان که در دوران مسئولیت قالیباف در شهرداری تهران، جنگ روانی شدیدی بر علیه وی به راه انداخته بودند، بعد از تحویل مسئولیت نیز او را رها نکرده و سخت در پی کوبیدن او هستند. نجفی برای این که بتواند جواب قالیباف که گفته بود: «باید بگویم که تعطیلی خط هفت مترو نیز کار سیاسی است.» را بدهد و خط هفت مترو را با عیب و ایراد معرفی کند، او را دعوت به مناظره رو در رو کرد.

تمام این مسائل نشان از تصفیه حساب های سیاسی و جناحی دارد که می تواند شهرداری را وارد حاشیه های پیچیده ای کند. از جمله نقدهای دیگری که این روزها به نجفی می شود، نقدهایی است که هم حزبی هایش به او دارند. جدی ترین نقد ها در زمینه انتصابات او در شهرداری است.

در این رابطه، روزنامه اصلاح‌طلب آرمان در مطلبی با عنوان « پایتختی با مدیریت مردان!» نوشت: « هیچ زنی در میان ۱۴ مدیر منصوب شده شهرداری تهران به چشم نمی‌خورد و این در حالی است که نجفی در قامت شهردار تهران وعده حضور ۳۰ درصدی زنان در مدیریت شهری را داده بود .» مسئله دوم، استفاده از مدیران زمان قالیباف در تیم جدید شهرداری است. در این خصوص روزنامه آفتاب یزد در مطلبی با عنوان «ارتقای مدیران قالیباف» از این موارد انتقاد کرد و از زبان اعضای شورای پنجم تهران مطرح کرد که نجفی علاقه دارد از خود نیروهای شهرداری تهران استفاده کند و بنا شده که تنها 30 درصد نیروها از خارج از شهرداری جذب شوند.

مسئله دیگر، استفاده از بازنشستگان در مناصب شهرداری در برابر شعار جوان‌گرایی است. بسیاری از اصلاح طلبان انتظار داشتند، با تصاحب شهرداری توسط آن ها، نیروهای جوانشان مسئولیت کلان مدیریت شهری تهران را بر عهده بگیرند اما آنچه در عمل اتفاق افتاد، استفاده از افراد میان سال و بازنشسته در این سمت ها از سوی شهردار تهران بود.

به هرحال اکنون که حدودا 100 روز از مسئولیت نجفی در شهرداری می گذرد، با توجه به قولی که نجفی برای ارائه گزارش عملکرد 100 روزه داده بود و همه منتظر یک برنامه مفصل از سوی وی بودند، شهردار تهران در قالب یک نامه دو صفحه ای به دولت سر و ته همه چیز را گرد کرد. وی در این نامه هیچ دستاوردی نداشت و تنها از برقراری روابط با دولت و حضور خود در هیات دولت تمجدید کرده بود. به نظر می رسد عملکرد ضعیف مدیریت جدید چنان بود که دست های شان برای ارائه گزارشی درخور بسیار خالی بود.