سرویس اجتماعی فردا؛ میثم مظفر: شهر تهران به دلیل پایتخت بودن از دوران گذشته، مقصد بسیاری از مهاجرین و مسافرین داخلی و خارجی میباشد که سکونت آنها دراین شهر و تقابل " پاره فرهنگهای مختلف " موجب بروز و افزایش آسیبهای اجتماعی گردیده است. از منظر علمی، آسیبهای اجتماعی به گونههای مختلف و متعددی طبقه بندی شده و در حدود ۱۱۰ آسیب اجتماعی شمارش شده است. دراین فهرست، صرفا برخی از آن موارد امروز در شهر تهران شناخته شده و شاخص بوده که مهمترین آنها عبارتند از:؛ اعتیاد، طلاق، انحرافات اخلاقی (خودفروشی -همجنسگرایی و ...)، کودکان خیابانی و کار، حاشیه نشینی، تکدی گری، دختران فراری، خودکشی، فقر، بیکاری و ...
بدیهی است رکن و اساس هرگونه برنامه ریزی و سیاستگذاری، داشتن اطلاعات و آمار دقیق و صحیح بوده و بدون آن هرپیش بینی و اقدامی دچار انحراف، تناقص و هدررفت منابع است. در ۳۸ سال گذشته، ۲۲ سازمان و نهاد وظیفه برنامه ریزی و فعالیت در زمینههای پیشگیری، کنترل و مقابله با آسیبهای اجتماعی را داشته اند و سالیانه میلیاردها تومان بودجه کشور را مصرف مینمایند. لیکن بدون نگاه سیاسی و محکوم کردن این و آن و واگذاری قصورها و ناکامیها به این جناح و آن گروه سیاسی، باید صادقانه بیان نمود که نتیجه کار و حرکت این سازمان ها، عوارض و مناظر تاسف آوری است که امروز در خیابانها و اماکن مختلف شهر در حوزه آسیبهای اجتماعی مشاهده میکنیم! در نیت و صداقت اکثریت دست اندرکاران این عرصه شکی نیست.
پس نقص کار کجاست؟ آیا امروز مرکز رصد جامع و قرارگاه هماهنگی و تقسیم کار معین در عرصههای مذکور در شهر تهران وجود دارد؟ آیا مرکز و آمار واحد مستندی، در زمینه آسیبهای اجتماعی وجود دارد؟
برفرض مثال اگر امروز شما از سازمانهای مسئول و مرتبط، تعداد معتادان را جویا شوید بطور قطع و یقین، ارقام و اعدادی که دراین مقوله خواهید شنید تفاوتهای تعجب برانگیزی را خواهد داشت. در مورد سایر ناهنجاریهای اجتماعی نیز وضع از این تاسف بارتر است. فقدان بانک اطلاعات آسیبهای اجتماعی و تحلیل توزیع جغرافیایی، جنسیت، سن و ... باعث گردیده هرکس از ظن خود در این عرصه اظهار نظر کند و یا اقدامی را دنبال نماید و لذا اعداد و علتها متفاوت و گوناگون بیان میشود.
پرواضح است که شورای شهر، همانگونه که میخواهد در زمینه نیازهای عمرانی شهر، فضای سبز، معماری و شهرسازی، حمل و نقل، خدمات شهری و ... به ایفای وظیفه سیاست گذاری و برنامه ریزی شهری بپردازد، باید در زمینه آسیبهای اجتماعی شهر تهران دارای آمار و تحلیل صحیح بوده و در کنار توسعه فضاهای کالبدی شهر، نسبت به این مقوله بسیار مهم و اساسی، سیاست گذاری و برنامه ریزی نماید.
شورای شهر میتواند از بعد برنامه ریزی شهری، بعنوان محور اصلی، سازمانهای مربوطه را به میدان آورده و باتمرکز امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و انسجام سیاست گذاریها، تقسیم کار و سازماندهی متولیان مربوطه، نقش قرارگاهی و وحدت فرماندهی را ایجاد نماید و مرهمی بر زخمهای شهروندان عزیز و خانوادههای آسیب دیده تهرانی باشد.
دیدگاه تان را بنویسید