مساحت کمربند سبز تهران چند هکتار است

شهر نوشت: علی محمدمختاری با بیان اینکه تا قبل از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی تنها 3 پارک جنگلی سرخه حصار، چیتگر و لویزان با مجموع مساحتی حدود 2 هزار و 900 هکتار به عنوان کمربند سبز شهر تهران شناخته می شد، گفت: طی سه دهه اخیر، مساحت كمربند سبز شهر تهران از 2 هزار و 900 هکتار به 39 هزار و 132 هکتار تا کنون رسیده است، به عبارت دیگر تنها در طرح توسعه کمربند سبز بیش از 10 برابر افزایش داشته ایم. مدیرعامل سازمان بوستان ها و فضای سبز شهر تهران با اشاره به اینکه در بخش درون شهری تعداد بوستان ها تا قبل از انقلاب اسلامی 75 بوستان بود، تصریح کرد: هم اکنون این تعداد به بیش از 2 هزار و 211 بوستان رسیده و سرانه فضای سبز از یک مترمربع به 16.49 مترمربع افزایش یافته است. وی درخصوص مساحت 39 هزار و 132 هکتار کمربند سبز پیرامون شهر تهران در بخش برون شهری خاطر نشان کرد: در بخش فضای سبز درون شهری شامل بوستان ها، رفیوژها، میدان ها، لچکی ها، حواشی بزرگراه ها و درختان معابر نیز به مساحت 14 هزارهکتار دست یافته ایم و مجموع مساحت فضای سبز درون شهری و برون شهری به بیش از 53 هزارهکتار رسیده است. مختاری با تاکید بر اینکه حفظ و صیانت از حریم شهر تهران خصوصاً در دامنه جنوبی البرز یکی از مهم‎ترین کارکردهای طرح توسعه کمربند سبز پیرامون شهر تهران محسوب می‎شود، ادامه داد: این طرح عملاً امکان تعارض و دست‎اندازی به اراضی ملی و بالای خط تراز هزار و 800 متر را از سودجویان گرفته است .ضمناً طرح مذکور با اهدافی همچون کاهش اثرات آلودگی هوای شهر تهران و همچنین ایجاد فضای تفرجی جهت شهروندان محترم به اجرا در آمده است. مدیرعامل سازمان بوستان ها و فضای سبز شهر تهران با بیان اینکه این سازمان براساس احکام برنامه پنج ساله دوم شهرداری تهران سالانه توسعه 1000 هکتار جنگل کاری را در دستور کار خود قرار داده است، ادامه داد: در برنامه سال جاری نیز توسعه کمربند سبز شهر تهران در پروژه های جنگل کاری استحکامات، خاتم الانبیاء، البرز مرکزی، غدیر، حاشیه رودخانه کن، تلو (فاز 2)، مجتمع پردازش آرادکوه و طرح توسعه شمال غرب پارک جنگلی کوهسار در اراضی حاشیه مناطق 1، 4، 5، 20 و 21 با مجموع مساحت 1000 هکتار به انجام رسیده است. وی با اشاره به گونه‎های گیاهی مورد استفاده در این پروژه ها اظهار کرد: درختان داغداغان، توت نرک، زبان گنجشک، ارغوان، اقاقیا، زالزالک، سرو نقره ای، زیتون، گردو، بادام، کاج سیاه، بادامک، آلبالوی وحشی، تنگرس، گردو، بلوط، پسته، سرو نقره ای هستند که همگی گیاهان بومی و یا سازگار با شرایط آب و هوایی منطقه بوده و جهت آبیاری نهال‎های کاشته شده از روش آبیاری تحت فشار استفاده می‎شود که این روش استفاده بهینه از منابع آبی و همچنین کاهش هزینه آبیاری از طریق حذف تانکر آبیاری را به ‎دنبال داشته است.