شعر طنز: ای پراید‌،‌ای خودرویِ رٶیایی ام

ای پراید‌،‌ای خودرویِ رٶیایی ام سرعتت افزونتر از دمپایی ام ای امید و هستی و بود و نبود میسرایم بهرِ تو اینک سرود ای فدایت کلِّ اسکِنهای من همدمِ روز و شبِ تنهایِ من نزدِ ما از درّ و گوهر برتری صف کشیده از برایت مشتری نام تو یعنی که ببری درخروش گرچه در ظاهر بسانِ بچه موش آنزمان کان پیکرت را ساختند با شتابت سویِ ایران تاختند بی امان رفتی میان قلبها با دو ده طرح و مدل بس پر بها سالها باید پس اندازی کنم تا تو را با پولِ آن راضی کنم قیمتت بر پایه ارزِ دلار می شود بنزی شوم با آن سوار نیم قرن از سنِّ تو بگذشته است مهر تو هر روز افزون گشته است واقعا احسنت بر طراحی اَت هیکلِ خوش فرمِ همچون ماهی اَت با کمی تغییرِ فرمِ ظاهری با تظاهر، جیبِ مردم میدری گاه پشتت میکنی بر سانِ هاچ گاه صندوقت شود مانند قارچ چهره‌ات گاهی فریبا میشود نامِ تو آنگاه تیبا میشود گرچه تیبا فرمِ دیگر از تو است قیمتش افزون ز بنز و ولووُ است آنقدر تازانده ایی در شهر ما عاقبت گشتی دچارِ قهرِ ما ملت بیچاره جرأت کرد و گفت نه، به تو اهریمن گردن کلفت بس که بی مهری ز خودرو دیده است آن رگِ غیرت ز جا جنبیده است از گرانی و ز خوف و بیم تو چاره مردم بود تحریم تو بلکه قدری اَرج و قُربت کم شود قیمتت کم، شاسیت محکم شود بس خطا کرد آن وزیر و بانی اَت در حمایت از مرامِ جانی ات کاش میشد پا نهم بر گازِ تو دست بر آن بوقِ پر آوازِ تو با شعار "نه" بر این سوداگران می کنیم تحریم،ماشینِ گران پس اگر بر شعر من مستحضرید نخرید و نخرید و نخرید و نخرید آقا جان نخرید نخرید