سرویس سیاسی فردا: در جنوب آسیا و محدوده خلیج بنگال جنایت جنگی و خشونت و نسل کشی علیه اقلیت مسلمان روهینگیا در شدیدترین شکل ممکن درحال وقوع است؛ با این وجود اگرچه گاه و بیگاه رسانههای بینالمللی خبر محدودی را از این جنایت منتشر میکنند؛ اما اراده قدرتهای جهانی و بازیگران منطقه و حتی سازمان ملل بر حلوفصل این بحران نیست. از سوی دیگر مواضع سیاسی بعضی دولتها از جمله در جهان اسلام بیشتر به یک ژست دیپلماتیک شبیه بوده تا تلاش جدی و همه جانبه برای جلوگیری از نسلکشی مسلمانان در میانمار کشوری که رهبرش جایزه صلح نوبل را از دستان غربیها دریافت کرده است.
اینجا بخوانید: چرا رهبر میانمار برنده صلح نوبل شد؟ +عکس
در همین رابطه محمد عبدالهی، کارشناس مسائل سیاسی نوشت: «سکوت ۲ - ۳ ساله وزارتخارجه در برابر جنایات عربستان سعودی در یمن و واکنش منفعلانه و بیانیهای در قبال کشتار مسلمانان بی دفاع میانمار، صحنه آزمایش نیست، صحنه برملا شدن سیاست انزواطلبانه و خواب آلودگی دستگاه عریض و طویل خارجه است. اینکه برخی از وزارت خارجه دولت روحانی، توقع «عمل» برای دفاع از انسانیت (اسلامیت که هیچ) دارند، به نظر حقیر نوعی زیاده خواهی است. نه اینکه وزارتخارجه ظریف طور! بلد باشد غیر از «حرف» و «نامه» و «بیانیه» و «کاغذپاره» کاری بکند، خیر. اصل این است که این مجموعه نه اعتقادی به دیپلماسی فعال دارد و نه توان و تخصصش را. نه میتوانند و نه میخواهند. این همه ماجراست. اوج توان و تخصص تیم روشنفکرمابان وزارتخارجه، همان برجام بود که نه تنها هستهای را تعطیل کرد، تحریمها را هم تکرار کرد که دستاویز حقوقی برای محدودسازی نظامی کشور هم ایجاد کرد.
نکته دیگر وضع رقت بار وزارتخارجه ام القرای جهان اسلام! در واکنش به رویدادهای مهم جهان، منحصر به امروز و دیروز نیست. سالهاست که از عصر هاشمی تاکنون، سفارتخانهها و کنسولهای ما در دیگر کشورها، تنها کریدور صدور ویزا شده اند و در جهانی که اسلام وهابی سعودی و اسلام سکولار ترکیه ای، در حال صدور اندیشه و تفکر خود در گوشه گوشه جهان هستند، در کنار صدور ایدئولوژی لیبرالیسم، خبری از تکان خوردن خوش نشینان وزارتخارجهای ما نیست. در حالیکه عربستان و ترکیه صدها مسجد و مرکز تبلیغی در کشورهای دیگر تاسیس کرده اند، در برخی کشورها حتی یک مسجد یا مرکز فرهنگی نزدیک به جمهوری اسلامی ساخته نشده است. آنها همین که در اروپا و این کشور و آن کشور، سفیر و کاردار هستند خود، کار است دیگر؟!
اگر سپاه قدس نبود، هیچ اثری از سیاست خارجی فعال ایران در جهان نبود. کما اینکه بارها تلاش کردند، مانع همین تحرک و عملکرد مثبت شوند و نتوانستند.»
بهرغم بیانیههای نمایشی دولتها، برخورد و عملکرد منفعالانه آنان مهر تأیید بر نسلکشی در میانمار است.
اینجا بخوانید: اگر قتلعام در میانمار نسل کشی نیست، اسمش چیست؟
از سوی دیگر به رغم تاکید رهبر معظم انقلاب در دیدار رئیس و مسئولان قوه قضائیه بر لزوم پیگیری وضعیت مسلمانان میانمار از جایگاه حقوقی، اما جای بسی سوال و گلایه است که چرا در این مدت از جانب قوه قضاییه هیچ اقدام موثری، در چارچوب مسایل حقوقی برای رسیدگی ویژه به موضوع میانمار صورت نگرفته است.
دیدگاه تان را بنویسید