توصیه کلیدی «حاج قاسم» به من و شما
جریان انقلابی سالهاست "محفلی" و "گعده ای" شده است و "ذوقی" رفتار می کند. یعنی چی؟ یعنی عمده فعالیتش در نسبت با رفقا و هم فکرانش تعریف می شود تا مردم. این آسیب جدی، از جریان انقلابی یک "گعده سیاسی" ساخته است. انقلابی ما خواسته و ناخواسته جایی ورود می کند که بیشتر "حظ گفتمانی" ببرد، نه اینکه باری از روی زمین انقلاب بردارد.
سرویس سیاسی فردا؛ محسن مهدیان: لابه لای توصیه های اخیر حاج قاسم سلیمانی، یک جمله کلیدی وجود داشت که برای من وشما است؛ درس آموز و آموختنی.
تعبیر حاج قاسم چنین بود: "سینه سپاه برای مردم سپرست. برای ما بالا و پائین شهر فرقی نمی کند"
از این جمله چه برداشتی داریم؟ اینکه سپاه وظیفه امنیت مردم را برعهده دارد و طبیعتا نباید بین مردم فرق بگذارد؟ چون پای امنیت وسط است همه مردم یکی اند؟ امنیت را چه چیز تعریف می کنیم؟ فقط مقابله با هجمه های نظامی؟
جمله دیگر حاج قاسم پاسخ به این سوالات است؛ وقتی "تضعیف ارزش" ها را هم "هجمه" می بیند و می گوید: "اینجا رابطه حزب اللهی با حزب اللهی موضوعیت ندارد و بلکه رابطه حزب اللهی با غیرحزب اللهی اهمیت دارد."
این جمله حاج قاسم سرفصل دهها جلسه آسیب شناسی است.
سوال اساسی اینست که رابطه انقلابی ترها با مردم به چه نحوی است؟
جریان انقلابی سالهاست "محفلی" و "گعده ای" شده است و "ذوقی" رفتار می کند. یعنی چی؟ یعنی عمده فعالیتش در نسبت با رفقا و هم فکرانش تعریف می شود تا مردم. این آسیب جدی، از جریان انقلابی یک "گعده سیاسی" ساخته است. انقلابی ما خواسته و ناخواسته جایی ورود می کند که بیشتر "حظ گفتمانی" ببرد، نه اینکه باری از روی زمین انقلاب بردارد.
نتیجه این آسیب جدی چیست؟ نتیجه اش "محفلی زیستن" است؛ "زندگی" اش را جدا می کند و"شهرک" می سازد. "سینما و جشنواره" اش را جدا می کند و وارد "رقابت" نمی شود. پارک و رستورانش نیز. مدرسه و کلاس زبانش هم و قس علی هذا.
البته این محافل اگر برای "برهم افزایی" و انجام ماموریت های مهمتر در میان مردم باشد، توصیه می شود. ولی اگر قرار بر محفلی زیستن و جدا شدن از متن مردم باشد، همین می شود که قدرت "هم زبانی" و "همدلی ش" را از دست می دهد.
اثر سیاسی این محفلی زیستن چیست؟
1. اولین اثرش این است که قدرت و زندگی اش را از مردم نمی بیند. رای بیاورد و نیاورد، سرکار است. مردم اقبال کنند یا نکنند، فیلمش را می سازد. مخاطب بخرد یا نخرد، نشریه اش منتشر و سایتش بروز می شود.
2. اما اثر دوم مهمترست. اثر دوم اینست که قدرت و توان ترجمه ارزش های انقلاب به زبان طبقات مختلف اجتماعی را از دست می دهد. "آتش به اختیار" را متوجه می شود اما از "کار فرهنگی تمیز" عبور می کند. "دادزدن" را دوست دارد اما "آتش بس" در امور فرعی را بر نمی تابد.
راهبرد اصلی جریان انقلاب، تبدیل و ترجمه ارزش های انقلاب به زبان مردم است. اما زیست سیاسی محفلی، باعث "ندیدن دیگران" می شود. ندیدن هم در بلند مدت منجر به "عدم شناخت" می شود؛ لذا "بدفهمی مردم" را "دشمنی" تلقی می کند و گارد تهاجمی می گیرد.
در نهایت هم به این نتیجه می رسد، کار انقلاب را بدون مردم جلو ببرد. هرچند رهبری هست و اجازه نمی دهد و تذکر می دهد که؛ "صندوق رای فصل الخطاب است و اولویت انقلاب مشارکت حداکثریست. پس بروید با مردم کار کنید."
دیدگاه تان را بنویسید