روزنامه شرق: «برنی سندرز»، رقیب درون‌حزبی «هیلاری کلینتون» نامزد نهایی حزب دموکرات آمریکا، در انتخابات ریاست‌جمهوری چگونه به اینجا رسید و چرا با وجود شکست در رقابت‌های درون‌حزبی، کماکان می‌تواند در جنگ نهایی دموکرات‌ها در برابر جمهوری‌خواهان اثربخش باشد؟ او در پنج‌ماه رقابت دراماتیکش با هیلاری کلینتون، به چه دستاوردهایی رسید که هنوز توجه رسانه‌ها را از دست نداده و سخنرانی‌هایش به خبر فوری تبدیل می‌شوند؟ و سرانجام آیا «انقلاب سیاسی» که سندرز وعده داده بود، شکست خورده است یا اینکه تلاش‌های تبلیغاتی او در ادامه کارزار انتخاباتی دموکرات‌ها می‌تواند بخشی از این انقلاب باشد؟
پاسخ‌های این سؤالات نه‌فقط در شعارهای عدالت‌محور برنی سندرز، بلکه در عملکرد مالی کمپین او و ادبیات سیاسی منحصربه‌فردش قابل ردگیری‌اند. برنی سندرز با یادآوری میزان تأثیر پول بر سیاست در آمریکا، هم‌زمان با طرح خواسته‌های چپ‌گرایانه برای افزایش حمایت‌های مالی دولت از شهروندان، موفق شد پای گروه‌های تازه‌ای را به مبارزات انتخاباتی باز کند و این گروه هواداران هستند که عملا موجب شده‌اند تا بودونبود سندرز در ادامه این انتخابات اهمیت پیدا کند.
مسئله انتقاد از نقش پول در سیاست در آمریکا، موضوعی نیست که با برنی سندرز شروع شده باشد. طرح‌های بی‌شمار کنگره و اصلاحات بسیاری که در دهه‌های اخیر یکی پس از دیگری تصویب شده‌اند (و البته محدودیت‌هایی که گاه این طرح‌ها برقرار کرده‌اند)، نشان می‌دهد مسئله پول در مبارزات انتخاباتی، دغدغه‌ای جدی برای سیاست‌مداران آمریکایی است. در کنار این مسئله، استدلال نامزدهایی مانند هیلاری کلینتون هم در پیچیده‌کردن اوضاع بی‌تأثیر نیست. کلینتون و گروهی از سیاست‌مداران رده‌بالای حزب دموکرات می‌گویند تا روزی که قوانین بازی تغییر نکرده‌اند، باید به همین قواعد تن داد تا در رقابت پیروز شد.
به‌همین‌دلیل هم حزب دموکرات برای کمک‌گرفتن از سرمایه‌داران ابایی ندارد و درعمل، کمپین نامزدی مانند هیلاری کلینتون به یکی از اصلی‌ترین کمپین‌ها تبدیل شده که از کمک‌های بدون محدودیت، به شکل غیرمستقیم بهره می‌برد. در مقابل برنی سندرز نه‌فقط از کمک‌های بدون محدودیت استفاده نکرد، بلکه موفق شد در جمع‌آوری کمک‌های مردمی برای تبلیغات سیاسی، پول‌دارترین کمپین این انتخابات را راه بیندازد.
فصل انتخاباتی سال ۲۰۱۶ برای انتخاب چهل و پنجمین رئیس‌جمهوری آمریکا برای دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات، شروعی کاملا متفاوت داشت. در میان جمهوری‌خواهان بعد از یک رقابت شلوغ و پرخبر، یک چهره غیرحزبی نامزد شد که شاید به‌سختی بتوان او را یک سیاست‌مدار حرفه‌ای نامید. اما در حزب دموکرات، رقابت خیلی زود به یک دوگانه نفس‌گیر تبدیل شد که در آن هم کلینتون و هم سندرز، هر دو به موفقیت‌های درخور توجهی دست یافتند. در پایان این رقابت اگرچه هیلاری کلینتون عنوان نامزدی را به دست آورد، اما واقعیت این است که تمرکز بر پیروزی او به تصویر کاملی از این رقابت منجر نخواهد شد. همان‌طور که در سال ۲۰۰۸، پیروزی نهایی باراک اوباما در انتخابات بدون حمایت همه‌جانبه کلینتون دشوارتر بود، در سال ۲۰۱۶ نیز، نامزد حزب یعنی هیلاری کلینتون بدون حمایت همه‌جانبه سندرز، راه ناهمواری را برای رسیدن به کاخ سفید در پیش خواهد داشت.
دیدگاه تان را بنویسید