اروپا و رونویسی از امریکا در تحریم ایران

روز پنج شنبه گذشته شورای اتحادیه اروپا با ادعای حمایت نظامی ایران از سوریه و جنگ روسیه در اوکراین فهرست جدیدی از تحریم‌های این اتحادیه علیه ایران را اعلام کرد و مدعی شد که این تدابیر جدید مکمل سه بسته تحریمی پیشین اتحادیه اروپا علیه اشخاص و نهاد‌های دخیل در برنامه پهپادی ایران است.

ریشه اصلی نحوه تقابل برخی کشور‌های اروپایی با ایران اگرچه به زیرساخت‌های فکری و تقابل اندیشه لیبرالیستی با تفکر نظام دینی وخوی سلطه گرانه اروپایی‌ها باز می‌گردد، اما ویژگی‌های اروپای امروز وضعف وناتوانی آن در مواجهه با مسائل جهانی و شکست در جنگ اوکراین آن‌ها را به تبعیت کورکورانه ازبرنامه‌های امریکایی‌ها در مواجهه با مسائل جهانی وادار کرده است. این سرسپردگی در سال‌های اخیر تا به آن حد است که در روند مذکرات هسته‌ای به رغم اینکه سه کشور اصلی اتحادیه اروپا یعنی انگلیس، فرانسه وآلمان نیمی از اعضای گروه ۱+۵ را تشکیل می‌دادند، بعد از خروج امریکا از برجام حاضر به انجام تعهدات خود نسبت به ایران نشده ودر سال‌های اخیر به عنوان یک پیاده نظام در راستای پیشبرد برنامه‌های امریکا در جهان عمل کرده‌اند. اقدام اتحادیه اروپا علیه ایران متأثر از چند مسئله اساسی است:

الف: روند مذاکرات هسته‌ای واکتبر ۲۰۲۳ تاریخ انقضای محدودیت‌های مربوط به موشک‌های بالستیک ایران: اکتبر ۲۰۲۳ (مهرماه ۱۴۰۲) زمانی است که ۸ سال پیش در قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد به عنوان تاریخ انقضای محدودیت‌های مربوط به موشک‌های بالستیک ایران تعیین گردید. این قطعنامه پس از تأیید مفاد برجام، از طرفین می‌خواهد تا بر اجرای کامل آن پایبند باشند. موضوعی که با خروج زود هنگام امریکا از برجام در ادامه روند خود با چالش جدی مواجه شد. به رغم اینکه روند توافق برجام آن‌طور که در قطعنامه ۲۲۳۱ تعیین شده بود به پیش نرفت با این حال تاریخ اعلام شده برای پایان بخشیدن به محدودیت‌های برنامه موشکی ایران تروئیکای اروپایی را به شدت نگران ساخته است چرا که می‌تواند مبنایی قانونی برای ایران در جهت گسترش برنامه موشکی فوق پیشرفته‌اش فراهم آورد، خاصه اینکه این تاریخ (اکتبر ۲۰۲۳) به کشور‌های مختلف دنیا این اجازه را می‌دهد تا همکاری خود با ایران را در زمینه موشکی و تسلیحاتی گسترش دهند و طبیعتاً این موضوعی نیست که به مذاق جهان غرب خوش بیاید. اما این نگرانی برای اروپایی‌ها آنجایی دو چندان می‌شود که پس از ماه اکتبر احیاناً ایران بخواهد موشک‌هایش را در ویترین فروش تسلیحات قرار دهد، موشک‌هایی متنوع و فوق پیشرفته که می‌تواند مشتریان زیادی را به خصوص در منطقه به خود جذب نماید و فصل جدیدی را در فروش تسلیحات نظامی آغاز کند.

 ب: ناکامی در جنگ اوکراین: امریکا واروپا به رغم جنگ دوساله در اوکراین وهزینه کرد صد‌ها میلیارد دلار در جنگ علیه روسیه نه تنها تاکنون به رغم کشتار هزاران نفر در این جنگ دستاوردی نداشته اند، بلکه گسیل آخرین تسلیحات تولیدی کارخانجات غربی به اوکراین وطراحی عملیات ضدحمله آن‌ها برای باز پس‌گیری سرزمین‌های اشغال شده به شکست انجامیده است. «جیک سالیوان» مشاور امنیت ملی امریکا در آستانه این ضدحمله اعلام کرده بود: اتفاقاتی که هم‌اکنون در میدان نبرد رخ می‌دهند، تأثیر بسزایی بر روند مذاکرات خواهند گذاشت. واشنگتن قصد دارد به کی‌یف کمک کند تا در حد امکان در میدان نبرد پیشرفتی داشته باشد و در نهایت بتواند مطلوب‌ترین موقعیت را در میز مذاکرات صلح آینده به‌دست آورد. این در حالی است که «جوزف بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در همان زمان اذعان کرد که اگر حمایت تسلیحاتی غرب از اوکراین متوقف شود، جنگ پایان خواهد یافت! پس از شکست در این ضد حمله، بایدن در آخرین ترفند امریکا برای خروج از این بحران، با ارسال بمب‌های خوشه‌ای به اوکراین که بیش از ۱۰۰ کشور دنیا استفاده از آن را ممنوع کرده‌اند، موافقت کرد. مشاور امنیت ملی امریکا در این زمینه می‌گوید: اوکراین را در مقابل جنگ روسیه تنها نخواهیم گذاشت. ما خطر بمب‌های خوشه‌ای برای غیرنظامیان را درک می‌کنیم. در این عرصه نیز تحریم ایران به اتهام کمک به سوریه در مقابله با تروریست‌ها ویا روسیه در جنگ اوکراین، معنایی جز فرافکنی نسبت به شکست در اوکراین ندارد.

ج: دامن زدن به اغتشاشات داخلی: در جریان اغتشاشات سال ۱۴۰۱ اروپایی‌ها در کنار امریکا با تمام توان به حمایت از اغتشاشگران برخاستند؛ سران فرانسه، انگلیس، آلمان و... تمام ملاحظات دیپلماتیک را کنار گذاشته وسخن از انقلاب در ایران به میان آورده وبا ضد انقلابیون عکس یادگاری گرفتند و حتی دیپلمات‌هایشان را به عنوان یک نیروی عملیاتی در کف خیابان‌ها برای کمک به اغتشاشگران وارد صحنه کردند که البته طرفی نبستند و از مردم ایران شکست خوردند. اکنون تروئیکای اروپا احساس می‌کند پس از سال‌ها تلاش و صرف هزینه‌ای بسیار نه تنها نتوانسته از قدرت ایران بکاهد، بلکه روزبه‌روز بر توانایی‌های نظامی ایران افزوده شده، از گروه‌های مقاومت حمایت می‌کند، قدرت‌های شرقی را در کنار خود نگه داشته، روابطش را با امریکای جنوبی و آفریقا تقویت کرده وراهبرد غرب در انزوای ایران را به حاشیه رانده و در حال گسترش مراودات با سایر کشور‌های منطقه است، علاوه بر این ناآرامی‌های داخلی را مهار و در حال تلاش برای افزایش تولید و مهار تورم است و این به هیچ‌وجه برای اروپا مطلوب نیست. از این رو به نظر می‌آید مهم‌ترین هدف اروپایی‌ها از این تحریم دامن زدن به اغتشاشات با اهداف زیر است:

۱- با هدف‌گیری نقاط قوت دفاعی ونفوذ منطقه‌ای ایران با همکاری برخی رسانه‌های داخلی به دوقطبی پهپاد-معیشت یا معیشت –مقاومت در داخل دامن بزنند، خطی که برخی رسانه‌های وابسته به اصلاحات از هم اکنون آغاز کرده‌اند.

۲- بار دگر به جو هراس از تحریم‌ها در میان فعالان اقتصادی و مردم عادی دامن‌زده وشرایط اقتصادی را که با اهتمام دولتمردان با رشد تولید وحرکت به سمت ثبات اقتصادی آغاز شده، مختل کنند.

۳- با بهره‌گیری از شبکه‌های رسانه‌ای ومجازی وتحریک معاندان، اغتشاشات گذشته را در داخل شعله ور کرده تا بتوانند به اهداف خود در به زانو در آوردن نظام و جبران شکست سال گذشته از مردم ایران دست یابند.

منبع: روزنامه جوان