اصول‌گرای «روحانی» دوست و «اصلاح‌طلب» پسند

محمد مهاجری روزنامه نگار حامی دولت روحانی در نامه ای به سردار جعفری از او خواسته تا درباره فایل صوتی منتشر شده روشنگری نماید. او در این نامه البته تا توانسته به محمد باقر قالیباف مانند همیشه طعنه زده و تلاش کرده که هدف اصلی خود را که ایجاد دودستگی در جبهه انقلاب بوده را در شکلی جدید دنبال کند. رویکردی که از سوی تجدیدنظرطلبانی چون کانال امتداد هم دنبال می شد که حکایت از عصبانیت حامیان دولت روحانی از شکست پروژه شان در جهت دهی به فایل صوتی دارد. درباره این نامه اما اشاره به چند نکته لازم است.

1/ آقای مهاجری از سردار جعفری خواسته که جمعی از اهالی رسانه که مستقل هستند و از کسی دستور نمی گیرند و... را به جلسه ای دعوت تا از حقیقت مطلع شوند. سوال این است که اگر قرار به دعوت چنین افرادی به جلسه باشد آیا فردی را که در طول سالیان گذشته بیشترین حمایت ها را از دولت روحانی داشته و در قالب مصاحبه و توییت و یادداشت از این دولت ناکارآمد دفاع کرده را هم باید به عنوان فرد رسانه ای مستقل به این جلسه دعوت کرد؟ آیا فردی که در طول همین مدت کوتاه بیشترین انتقادها از مجلس و دولت اصول گرا را داشته و در مقابل دولت روحانی قلم حمایت برداشته را می توان مصداق روزنامه نگار مستقل دانست؟ فردی که در کلمات و سخنش قصد و غرض و جهت وجود دارد می تواند به چنین جلسه ای دعوت شود؟ خود اقای مهاجری می توانند به این سوال پاسخ دهند.

2/ اگر ایشان به دنبال شنیدن حقیقت از زبان سردار جعفری و افراد دیگر هستند به نظر یادداشت آقای شریعتمداری یا گزارش خبرگزاری فارس می تواند از شبهات ایشان کم کند ولی سابقه ایشان نشان داده که هدف ، تخریب قالیباف است و باقی بهانه. پس بهتر است ایشان به تخریب خود ادامه دهند بدون اینکه راهی به حقیقت داشته باشند. چرا که در سابقه ایشان چنان حمایت از جناب لاریجانی و ظریف و روحانی وجود دارد که اجازه نمی دهد او را فردی بدون نظر و غرض برای داوری بدانیم. البته چنان که شواهد توییتی نشان می دهد حمایت ایشان از سعید محمد هم نباید در نظر و نگاه شان به موضوع 

بی تاثیر باشد چرا که هر از چندی حمایت از ایشان هم در دستور کار مدعی اصول گرایی قرار گرفته؛ چه زمانی که قالیباف را مانع وزارت راه او دانست و چه زمانی که او را گزینه این وزارتخانه معرفی کرد.

3/ از فردی با چنین استقلال و اصول گرایی و شهامت پرسیدن دو سوال شاید بد نباشد. اول اینکه چرا با این میزان اعتقاد به اصول گرایی اصیل و راستین که در طعنه زدن به دیگران نمود می یابد، پس از فرمایش رهبر انقلاب که دولت روحانی را مایه عبرت دانستند، سکوت کردند و به دولت مورد 

علاقه شان چیزی نگفتند تا شان اصولگرایی شان درگیر منافع سیاسی نشود؟ اما در عوض این سکوت بلافاصله از یک دیدار معمولی بین رییس جمهور سابق با رهبری سخن گفتند و تفسیر ساختند. این اصول بازی است یا اصول گرایی؟ سکوت ایشان بعد از واکنش رهبر انقلاب به مصاحبه ظریف با لیلاز هم ایضا. و سوال بعد اینکه آیا پیش بینی اشتباه و با غرض و یا اطلاع نادرست موجب عذرخواهی گوینده نمی شود؟ چرا که ایشان اعلام کردند که سخن قالیباف مبنی بر موافقت شورای عالی امنیت ملی با مصوبه هسته ای مجلس نادرست بود حال آنکه این شورا با صدور بیانیه ای از این مصوبه حمایت و بر هماهنگی بین مجلس و شورا تاکید کرد. البته برای فردی که پیش از این گفته بود؛ محال است قالیباف در 1400 نامزد نشود ، سخن و پیش بینی غلط چندان هزینه ندارد چون فقط اصلاح طلبان او را به عنوان یک اصول گرا به رسمیت می شناسند.

پی‌نوشت: شاید بازتاب نامه ایشان در رسانه های ضد انقلاب و منافقین تلنگری باشد تا در مسیر خود تردید کنند.