آقای سخنگو

گروه سیاست سایت فردا – دولت روحانی هفته آخر را سپری می‌کند و وقت خداحافظی رسیده است. برای همین هم علی ربیعی، سخنگوی دولت امروز آخرین یادداشت خود در این جایگاه را برای روزنامه دولتی ایران نوشت. به بهانه این خداحافظی اما نگاهی داریم به او، سابقه و عملکردش.

علی ربیعی کارش را پیش از انقلاب شروع کرد اما نه در مناسب سیاسی و مدیریتی‌. آن وقت‌ها تکنسین کارخانه ارج و قرقره پرستو بود. در هیاهوی انقلاب بود که سپاهی شد و بعد هم «برادر عباد» این را البته مایه افتخار می‌داند. او هیچ وقت سابقه امنیتی خود که بهانه انتقادات اصلاح‌طلبان به وی بود را انکار نکرده است؛ از جلسه اخذ رای اعتماد گرفته تا مصاحبه‌ها.

در سوابق امنیتی ربیعی اما آنچه بیش از همه خودنمایی می‌کند حضور در پرونده پیگیری علل وقوع قتل‌های زنجیره‌ای است که زیر نظر کمیته تحقیق سه نفره علی یونسی ،رئیس وقت سازمان قضایی نیرو‌های مسلح، برادر عباد یا همان علی ربیعی و سرمدی به مشاورت سعید حجاریان و خسرو تهرانی آغاز به کار کرد بود. از همان ابتدا نقش گسترده ربیعی در آن کمیته به چشم می‌آمد. 

ربیعی البته با دولت خاتمی و در ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی هم بوده است. منتها گفته میشود که حضور وی به عنوان مشاور خاتمی در دولت‌های هفتم و هشتم تلاشی از سوی رئیس دولت اصلاحات بوده تا بگوید که با تیم امنیتی روحانی ارتباط خوبی دارد. عضویت در ستاد انتخاباتی موسوی هم از او چهره محبوبی برای اصلاح طلبان نساخت زیرا بعد از اتفاقات 88 خیلی زود به نتیجه تمکین و سکوت کرد. 

در دوران احمدی‌نژاد خبری از ربیعی نبود اما سکان کار که به دست روحانی افتاد با توجه به آن پیشینه امنیتی و دوستی دیرینه دوباره قرعه به نامش افتاد. اول وزیر بود اما مجلس اصلاح‌طلب با او نساخت. آنقدر که جدای از سوال‌ها و کارت زردها، دو بار استیضاح شد. یک بار را از سر گذراند اما در مرداد 97 دیگر رفتنی شد. همان جلسه استیضاحی که از قضا ربیعی قبل از آنکه فرا برسد، به حاشیه کشیده بود. او به روند استیضاح انتقاد داشت و در نامه‌ای خطاب به لاریجانی که آن موقع رئیس مجلس بود، این را نوشته بود. او معتقد بود که «اعلام زمان وصول استیضاح، در حالی صورت گرفت که از اینجانب هیچ‌گونه دعوتی برای حضور در کمیسیون تخصصی به منظور ارائه توضیح و پاسخ به سؤالات نمایندگان محترم به عمل نیامده است». 

به هرحال ربیعی در آن چهارشنبه به مجلس رفت و مجبور شد که وزارت کار را ترک کند. در همان جلسه بود که گفت: « اگر به ۵ نماینده مجلس باج داده و افراد منتسب به ایشان را قرار می‌دادم، حتماً استیضاح نمی‌شدم فکر می‌کردم اگر وزیر شوم آسمان را به زمین می‌دوزم، اما وارد ساختار غلط که شدم فهمیدم باید ۲۰ درصد کار کنم ۸۰ درصد توطئه خنثی کنم».

این تنها حاشیه آن جلسه نبود و ربیعی مدعی شد که «یکی از همین نمایندگان استیضاح‌کننده به دفتر من آمد و گفت که یا فلان شخص را در جایی منصوب می‌کنید و ۵۰۰ میلیون تومان به حساب او می‌ریزید یا اینکه شما را استیضاح می‌کنیم» علی لاریجانی هم از این اظهارات او گلایه کرد و با تاکید بر اینکه «اگر نماینده‌ای پولی برای خود و اطرافیانش درخواست کرده است حتماً باید اسمش بیان شود» گفت: « اینکه نماینده‌ای برای منطقه و حوزه انتخابی خود درخواست بودجه کند و یا اینکه برای یک سمت مشخص یک فردی را معرفی کند متعارف است، اما درخواست پول و مواردی از این قبیل اصلاً صحیح نیست و اگر نماینده‌ای چنین کاری کرده است باید اسم او معرفی شود تا در هیأت نظارت بر رفتار نمایندگان مورد بررسی قرار گیرد»

بعد از همه این حواشی، مجلس به ماندن ربیعی رای نداد اما حسن روحانی هم اجازه نداد که خانه‌نشین شود و بعدتر او را سخنگوی دولت کرد. حالا هم با اتمام دولت، به همراه سایر همکاران روحانی ناگزیر به خداحافظی است.