اگر با خبر بودی که مسلمان نبودی!

خبرگزاری تسنیم: حسین شریعتمداری طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت: علامه بزرگوار سید محمدمهدی بحر‌العلوم از عالمان برجسته شیعه در قرن ۱۲ هجری است. درباره رسیدگی آن مرحوم به فقیران و همراهی با تهیدستان حکایت‌های فراوانی نقل شده است. ایشان نیمه‌های شب کوله‌باری از غذا و پول رایج آن دوران عراق را به دوش می‌کشید و با استفاده از تاریکی شب، در کوچه پس کوچه‌های نجف‌اشرف به در خانه فقیران و تنگدستان می‌رفت و بی‌آنکه کسی متوجه او شود، مقداری غذا و پول بر در خانه می‌گذاشت و دق‌الباب می‌کرد و سپس قبل از اینکه فقیر ساکن خانه به دَم در مراجعه کند و او را بشناسد، آنجا را ترک می‌کرد.

مرحوم سید‌جواد عاملی که عالمی برجسته و از شاگردان علامه بود نقل می‌کند، شبی استاد در حالی که سراسیمه و بی‌تاب بود مرا فراخوانده و عتاب کرد که آقا سید، این چه حالتی است؟! از خدا شرم نمی‌کنی؟!

علت سرزنش استاد را پرسیدم. گفت یکی از همسایگان تو مردی فقیر و تنگدست است. او هر شب خرمای ارزان‌قیمتی از بقال محل به نسیه می‌گیرد تا اهل و عیال خود را سیر کند و امشب بقال محل به علت فراوانی بدهکاریش از دادن خرما خود‌داری کرده است و همسایه‌ات بی‌شام مانده است. سید‌جواد عاملی می‌گوید عذر تقصیر آوردم و به استاد عرض کردم که از ماجرا خبر نداشتم. علامه به ملامت می‌گوید؛ می‌دانم که خبر نداشتی و همین بی‌خبری جرمی است که مرتکب شده‌ای. اگر خبر داشتی و بی‌اعتنایی کرده بودی که مسلمان نبودی، کافر بودی! علامه بحر‌العلوم سپس سینی بزرگ غذایی را که آماده کرده بود با مبلغی پول به او می‌دهد و سفارش می‌کند به همسایه‌ات بگو امشب تصمیم گرفته‌ام شام را با هم صرف کنیم و...

کاش مرحوم علامه بحرالعلوم حاضر بود و می‌دید وچه می‌دانیم شاید آن بزرگوار حاضر است و می‌بیند و دست به دعای مردم ایران برداشته است که از نخستین روز‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا‌کنون در مسیری که مولای متقیان حضرت امیر علیه‌السلام ترسیم فرموده بود، خوش به نشان آمده‌اند و در همبستگی و همدلی با خلق خدا چه حماسه‌های بی‌نظیری خلق کرده‌اند و چگونه در روز‌های بَد حادثه نه فقط به کمک این و آن شتافته، بلکه سقف ظلمت زده «من و مایی» حاکم بر دنیای کنونی را شکافته و طرحی ماندگار از ایثار و فداکاری در انداخته‌اند. ابتلای مردم به ویروس منحوس کرونا، تازه‌ترین حلقه مثال‌زدنی از این سلسله است. کادر درمانی خطر ابتلا را به جان می‌خرد و در خدمت به بیماران سر از پا نمی‌شناسد، هیچ‌کس در این میدان بیکار نمی‌ماند، کمک‌رسانی به محرومان، ضد‌عفونی داوطلبانه اماکن عمومی و کوچه و خیابان، تغییر کاربری بسیاری از مراکز کسب و کار و حتی خانه‌های مسکونی و مساجد و امامزاده‌ها به تولید ملزومات مورد نیاز پزشکی، چشم‌پوشی از اجاره مغازه‌ها از سوی بسیاری از مالکان، حضور انبوه مردم عادی از زن و مرد و حتی کودکان در عرصه خدمت‌رسانی به مردمان، شرکت خالصانه هیئت‌داران، دانشجویان، دانش‌آ‌موزان، بسیجیان و مخصوصاً طلاب علوم دینی و ائمه جمعه و جماعات در همه عرصه‌های مورد نیاز و به ویژه در بیمارستان‌ها و پذیرش ریسک ابتلا برای همکاری با کادر‌های درمان و خدمت‌رسانی به بیماران و مبتلایان و...

خدای مهربان بر درجات امام راحل ما -رضوان‌الله تعالی علیه- بیفزاید که می‌فرمود: «من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر، بهتر از ملت حجاز در عهد رسول‌الله (ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمومنین و حسین بن علی (صلوات‌الله و سلامه علیهما) می‌باشند».