۱۳ رد پای آمریکایی‌ها در حمایت از حکومت‌های دیکتاتور
بر اساس گزارشات منتشر شده در رسانه‌های مشهور غربی و خصوصاً آمریکایی می‌توان به راحتی رد پای آمریکایی‌ها را در حمایت از حکومت‌های دیکتاتوری برای جنایت یا اقدامات ضد حقوق بشری مشاهده کرد.
خبرگزاری فارس: حکومت‌های غیر مردمی و دیکتاتوری که مملو از نقض آزادی‌های مشروع و حقوق بشری‌اند، هیچ گاه تحت فشار غرب و ایالات متحده آمریکا نبوده‌اند. اما دولت‌های مستقل و آزادی‌خواه که برآمده از انتخابات مردمی‌اند، با فشار‌ها و تهدیدات مختلف و نوعا اقدام برای براندازی مواجه بوده‌اند.
کافی است در کارنامه سیاست خارجی آمریکا در خصوص دولت‌های انقلابی نیکاراگوئه، کوبا، شیلی، اندونزی، جمهوری اسلامی و... تامل شود.
در این رابطه «نوآم چامسکی»، نظریه پرداز مشهور آمریکایی، بیان می‌کند: «دیکتاتور‌های قابل اعتماد آمریکا در کشور‌های سرشار از نفت مانند لیبی بهتر می‌توانند منافع این کشور را در مقایسه با نظامهای دموکراتیک حفظ کنند».
وی در ادامه تاکید می‌کند: «واشنگتن تنها تا جایی از برقراری دموکراسی در کشور‌های متحد خود حمایت می‌کند که مغایر اهداف اقتصادی و استراتژیک آمریکا نباشد. واشنگتن تا زمانی که دیکتاتور‌ها برای آمریکا مفید باشند از آن‌ها حمایت می‌کند».
بر اساس گزارشات منتشر شده در رسانه‌های مشهور غربی و خصوصاً آمریکایی می‌توان به راحتی رد پای آمریکایی‌ها را در حمایت از حکومت‌های دیکتاتوری برای جنایت یا اقدامات ضد حقوق بشری مشاهده کرد؛ البته دیکتاتوری‌هایی که مخالف سیاست‌های آمریکا نباشند.
- شبکه تلویزیونی «الجزیره» انگلیسی، سندی را فاش می‌سازد که «هنری کیسینجر»، وزیر امورخارجه پیشین آمریکا، در اقدام دیکتاتور‌های سابق کشور‌های آمریکای لاتین برای ترور مخالفان سیاسی‌شان، همکاری داشته است.
- «جوان کول» استاد تاریخ دانشگاه میشیگان می‌نویسد: «کمک‌های نظامی آمریکا به الجزایر، باعث افزایش نفوذ ژنرال‌هایی در این کشور شد که قدرت را در دست داشتند و این موضوع باعث گسترش خشونت در این کشور شد.»
- در پی سرکوب قیام مردمی ایران و همزمان با تاسیس ساواک «برژینسکی»، مشاور امنیت ملی آمریکا، به محمد رضا پهلوی می‌گوید: «هراقدامی راکه لازم می‌دانید انجام دهید وکاملاً مطمئن باشید که دولت آمریکا با تمام قوا حمایت خواهد کرد.»
- جوان کول استاد تاریخ دانشگاه میشیگان می‌نویسد: «به رغم اطلاع کامل آمریکا از فساد و وجود یک حکومت استبدادی در تونس، سفارت آمریکا در ژوئیه ۲۰۰۹ (خرداد ۱۳۸۸) در سندی محرمانه اعلام کرد: به رغم ناامیدی از فعالیت‌های دولت تونس، ما نمی‌توانیم حمایت‌ها از تونس را کنار بگذاریم. ما به حمایت دولت تونس برای مقابله با افراطیون ظهور کرده در شبه جزیره عرب نیاز داریم.»
- «بثنیه کامل»، نامزد ریاست جمهوری مصر بعد از سرنگونی حسنی مبارک، در گزارشی با استناد به گزارش منتشره توسط دفتر محاسبات دولت آمریکا می‌نویسد: «مصر از سال ۱۹۷۹ (۱۳۵۸ شمسی) تا سال ۲۰۰۴ (۱۳۸۳ شمسی) میلادی بیش از ۶۰ میلیارد دلار از آمریکا کمک‌های نظامی دریافت کرده است».
تعدادی از دیکتاتور‌های آمریکایی
آفریقا:
۱-گینه استوایی: «تئودور اوبیانگ آنگوئما» در اگوست ۱۹۷۹ (مرداد ۱۳۵۸) در یک کودتای خونین، روی کار آمد. وی در طی ۳۲ سال دیکتاتوری کماکان، از حمایت دولت آمریکا برخوردار است.
۲- چاد: «ادریس دبی»، در دسامبر ۱۹۹۰ (آذر ۱۳۶۹) قدرت را در چاد بدست گرفت. علی رغم نقض حقوق بشر و اقدامات غیر انسانی در این کشور، دولت آمریکا دولت چاد را مورد حمایت خود قرار داده و به آموزش کماندو‌های چاد مشغول است.
۳- تونس: «زین العابدین بن علی» با کمک و حمایت دولت‌های غربی از ۱۹۸۷ (۱۳۶۶ شمسی) تا ۲۰۱۱ (۱۳۹۰ شمسی) بر تونس حکومت کرد، در این مدت طولانی هیچ گونه اعتراض یا فشاری از جانب غرب متوجه این دولت در زمینه‌ی نادیده گرفتن آزدی‌های اساسی و نقض حقوق بشر نبوده است.
۴- مصر: «حسنی مبارک»، دیکتاتور مصر، از سال ۱۹۸۱ (۱۳۶۰ شمسی) تا ۲۰۱۱ (۱۳۹۰ شمسی) بر مصر حکومت کرد که طی انقلاب مردم مصر از قدرت کنار رفت. وجود مبارک برای ثبات منافع آمریکا و اسرائیل در منطقه بسیار حائز اهمیت بوده است؛ لذا بعد از سرنگونی دولت «حسنی مبارک» آمریکا به دنبال به قدرت رساندن بقایای حکومت دست نشانده «مبارک» در مصر است.
۵- لیبی: هر چند «معمر قذافی» در ابتدا رویکردی ضد غربی به خود گرفت، ولی به تدریج به غرب نزدیک شده و مناسبات گسترده‌ای را با کشور‌های غربی و آمریکا ترتیب داد. در پی خیزش اسلامی در کشور‌های منطقه و به‌دنبال آن پایان اعتبار دیکتاتور لیبی، پس از حملات گسترده نیرو‌های ناتو و افشای مکان اختفا وی، در اکتبر ۲۰۱۱ (مهرماه ۱۳۹۰) بطور خفت باری کشته شد.
آسیا:
ایران: خاندان پهلوی طی سالیان ۱۹۴۱-۱۹۷۹ (۱۳۲۰-۱۳۵۷ شمسی) حکومتی غیر مردمی، دیکتاتوری را در ایران به مرحله اجرا گذارد. بگونه‌ای که با نقض ابتدایی‌ترین آزادی‌های سیاسی و مدنی در ایران و خفه نمودن هرگونه صدای مخالف چهره‌ای استبدادی بخود گرفته بود. این رژیم که وابسته‌ترین حکومت منطقه به ایالات متحده آمریکا و به اصطلاح «ژاندارم» منطقه بود، تحت حمایت همه جانبه کاخ سفید تا آخرین لحظات سقوط شاه به جنایات ضد بشری ادامه داد.
تأسیس سازمان جهنمی ساواک که با کمک مستقیم سازمان‌های «سیا» و «موساد» صورت گرفت، نمونه‌ای از حمایت‌های ایالت متحده و رسوایی این کشور در ایران است. عراق: «صدام حسین»، دیکتاتور عراق، که از ۱۹۷۹-۲۰۰۳ (۱۳۵۷-۱۳۸۲ شمسی) بر عراق حکومت کرد، نه تنها هولناک‌ترین جنایات را علیه مردم این کشور مرتکب شد، بلکه با حمایت قدرت‌های بزرگ و در راس آن ایالات متحده آمریکا دو جنگ ویران‌گر را علیه ایران و کویت به راه انداخت. اندونزی: «ژنرال سوهارتو» که بین سال‌های ۱۹۶۶- ۱۹۹۸ (۱۳۴۵-۱۳۷۷ شمسی) حکومت کرد از دیگر دیکتاتور‌های مورد حمایت آمریکا بود که به مدت ۳۰ سال، استبدادی‌ترین حکومت را بر مردم اندونزی تحمیل کرد. یمن: «علی عبدالله صالح» از ژوئیه ۱۹۷۸ (خرداد ۱۳۵۷) رئیس جمهور دیکتاتور یمن می‌باشد. چهار سال پیش قیام مردم یمن باعث برکناری وی شد و به دنبال این اتفاق عربستان سعودی با کمک‌های تسلیحاتی آمریکا برای بازگرداندن بن علی در یمن شروع به حمله به مردم بی دفاع یمن نمود که این تجاوز همچنان ادامه داشته، اما مقاومت یمنی‌ها باعث شده تا این لحظه هزینه‌های سنگین عربستان بی‌نتیجه بماند. عربستان و بحرین: آمریکا علی رغم سرکوب ده‌ها ساله حکومت‌های آل سعود و آل‌خلیفه و نقض آشکار حقوق بشر، همچنان به حمایت از حکومت غیر مردمی این کشور‌ها ادامه می‌دهد. در قیام اخیر مردم بحرین برای آزادی و دموکراسی، آمریکا و اروپا نه تنها کشتار مردم بیگناه بحرین را محکوم نکردند، بلکه با حمایت بیشتر و با کمک سربازان سعودی به سرکوب مردم در این کشور کمک کردند.
وتو‌های آمریکایی علیه کشور‌های منطقه
وتو کلمه‌ای لاتین است که معنی آن «من اعتراض دارم» است. این کلمه بعد از جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل متحد به معنای کنونی آن رایج شد. بر اساس قوانین ناعادلانه سازمان ملل ۵ عضو از ۱۵ عضو شورای امنیت که عضویت دائم این شورا را نیز دارند، از این حق برخوردار شده‌اند که شامل آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه و چین هستند.
امریکا ۷۷ مرتبه از این حق استفاده کرده است که ۴۵ مورد آن بر علیه مسلمانان بوده که از این میان ۳۶ مرتبه برای حمایت از اسرائیل انجام گرفته است. آمریکا با این وتو‌های خود از صدور قطعنامه‌ها و بیانیه‌ها علیه اسرائیل و حتی از سرزنش شدن رژیم صهیونیستی به علت جنایاتش جلوگیری کرده است.
«نمونه‌ای از وتو‌های آمریکا علیه کشور‌های منطقه»
۲۰۱۱/۲/۱۸: قطعنامه محکومیت شهرک‌سازی رژیم صهیونیستی
۲۰۱۰/۱۰/۵: پیش‌نویس قطعنامه‌ای علیه رژیم صهیونیستی برای عقب‌نشینی این رژیم از نوار غزه
۲۰۰۵/۱۰/۲۵: پیش‌نویس قطعنامه محکومیت رژیم صهیونیستی برای ترور شیخ احمد یاسین
۲۰۰۱/۳/۲۷: پیش‌نویس قطعنامه شورای امنیت در حمایت از حقوق فلسطینیان در کرانه باختری و غزه
۵۱۹۹۷/۳/۲۱: پیش‌نویس قطعنامه محکومیت رژیم صهیونیستی به جهت ساخت شهرک‌های یهودی‌نشین در مناطق فلسطینی
۱۹۸۹/۲/۱۷: قطعنامه شورای امنیت برای محکومیت رژیم صهیونیــستی در خصــوص نقــض حـقوق بشر در سرزمین‌های عربی
۱۹۸۸/۱۲/۱۴: قطعنامه شورای امنیت درخصوص محکومیت تجاوزات هوایی و زمینی رژیم صهیونیستی به خاک لبنان
۱۹۸۸/۴/۱۵: قطعامه شورای امنیت در جهت محکومیت اجرای سیاست مشت آهنین برای ممانعت از انتفاضه فلسطینی‌ها
۱۹۸۳/۸/۲: پیش‌نویس قطعنامه محکومیت جنایت‌های رژیم صهیونیستی در اردوگاه‌های فلسطینی صبرا و شتیلا
۱۹۸۲/۶/۸: پیش‌نویس قطعنامه اسپانیا در خصوص محکومیت حمله رژیم صهیونیستی به لبنان
۱۹۸۲/۴/۲۰: پیش‌نویس قطعنامه محکومیت رژیم صهیونیستی در حمله به مسجدالاقصی
۱۹۸۲/۱/۲۰: پیش‌نویس شورای امنیت برای اعمال تحریم‌ها علیه رژیم صهیونیستی و خروج از بلندی‌های جولان
دیدگاه تان را بنویسید