جاسوسان محیط‌زیستی کدام سایت موشکی را دید می‌زدند؟
ابعاد جدید پرونده کشف شبکه جاسوسی تحت پوشش فعالیت‌های زیست‌محیطی نشان می‌دهد آنچه نیروهای اطلاعاتی - امنیتی کشف کرده‌اند یک شبکه بزرگ با پروژه‌های ویژه و بسیار حرفه‌ای بوده است.
روزنامه وطن امروز: ابعاد جدید پرونده کشف شبکه جاسوسی تحت پوشش فعالیت‌های زیست‌محیطی نشان می‌دهد آنچه نیروهای اطلاعاتی - امنیتی کشف کرده‌اند یک شبکه بزرگ با پروژه‌های ویژه و بسیار حرفه‌ای بوده است که شیوه‌های جدید و پوشش‌های مدرن جاسوسی را به کار گرفته بودند. «وطن‌امروز» در شماره ۲۹ بهمن‌ماه در گزارشی با عنوان «چتر سبز جاسوسی» به برخی پوشش‌های نفوذ شبکه جاسوسی کشف شده که برخی اعضای آن عضو یک شرکت خصوصی تحت عنوان موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان بوده‌اند، پرداخت و توضیح داد مناسبات آشکار و غیر آشکار این موسسه با سازمان محیط‌زیست و معصومه ابتکار چگونه بوده است. حالا برخی ابعاد جدید این شبکه که قاعدتا بخش کوچکی از انبوه یافته‌های دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی از این شبکه است، نشان می‌دهد میان افراد دستگیر شده در شبکه جاسوسی کشف شده، علاوه بر افراد ۲ و چندتابعیتی، برخی افراد یهودی نیز حضور داشته‌اند. در میان دستگیرشدگان این پرونده، ۳ جاسوس یهودی نیز حضور دارند. این ۳ نفر از اعضای اصلی و موثر در راه‌اندازی و فعالیت موسسه حیات وحش میراث پارسیان بوده و همچنین سرپل‌های اصلی شبکه جاسوسی تحت لوای این موسسه بوده‌اند.
یکی از این ۳ یهودی که از آن به عنوان شاه‌مهره این شبکه جاسوسی نام برده می‌شود، مراد طاهباز جاسوس سه تابعیتی ایرانی- آمریکایی- انگلیسی است. نام اصلی این عضو یهودی هیات‌مدیره موسسه حیات وحش میراث پارسیان «مراد موشه طاهباز» است. این میلیاردر یکی از سازنده‌های مجتمع‌های تفریحی در سرزمین‌های اشغالی و آمریکاست. پدر این فرد به همراه پدر کاووس سیدامامی، نماینده دوره بیستم مجلس شورای ملی در زمان پهلوی بودند. «قاسم طاهباز» پدر مراد طاهباز از مدیران ارشد موسسه کیهان در دوران پهلوی به مدیریت «مصطفی مصباح‌زاده» سناتور انتصابی و از دوستان نزدیک محمدرضا پهلوی بود. مراد موشه طاهباز در شرایطی که پیش‌تر رسانه‌ها درباره سوابق وی هشدار‌هایی داده بودند، پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی، با انتصاب معصومه ابتکار به ریاست سازمان حفاظت محیط‌زیست، از نفوذ بالایی برخوردار شد و در جلسات مهم سازمان محیط‌زیست بویژه در پروژه حفاظت از یوز آسیایی نیز حضور داشته است. چرا خارتوران؟ پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی در ایران، سال ۲۰۰۱ با همکاری برنامه توسعه سازمان ملل و سازمان حفاظت محیط‌زیست شروع به کار کرد. برای کار
مطالعاتی و حفاظتی در این پروژه، ۵ منطقه حفاظت شده بافق و پناهگاه‌های حیات‌وحش دره انجیر و نایبندان در استان یزد، پارک ملی توران و پارک ملی کویر در استان سمنان انتخاب شد که گمان می‌رفت ۸۰ درصد یوز‌های ایران در آن مناطق پراکنده‌اند. این پروژه سال ۹۲ پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی و انتخاب معصومه ابتکار به عنوان رئیس سازمان محیط‌زیست، به موسسه تازه تاسیس «حیات‌وحش میراث پارسیان ایران» واگذار شد. نفوذ این موسسه در سازمان محیط‌زیست به واسطه انتصاب فرهاد دبیری- یکی از اعضای هیات موسس موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان- به معاونت محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط‌زیست باعث شده بود این موسسه در پژوهش‌ها و استفاده از منابع و داده‌های جمع‌آوری شده، اختیار کامل داشته باشد. اما آنچه در این بین قابل تامل است، انتخاب منطقه خارتوران برای پروژه حفاظت از یوز آسیایی است. در حالی این منطقه برای این پروژه انتخاب شده است که بررسی‌ها نشان از تمرکز یوزپلنگ در پناهگاه حیات وحش نایبندان دارد. اواخر سال ۶۹ با مشاهده یوزپلنگ آسیایی در منطقه نایبندان، پروژه حفاظت از این جاندار وحشی در دستور کار قرار گرفت و چند سال بعد یعنی در سال ۷۵ نیز
اولین فاز حفاظت بین‌المللی یوزپلنگ آسیایی در آنجا کلید خورد. در سال‌های گذشته نیز دوربین‌های این منطقه تصویر بیش از ۱۲۰ یوزپلنگ آسیایی را ثبت کرد تا این منطقه به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های حضور یوزپلنگ آسیایی شناخته شود. این منطقه در شرایطی که وسعتی نزدیک به ۵/۱ میلیون هکتار مربع دارد و بیشترین جمعیت یوز آسیایی را در خود جای داده است، در پروژه‌ای که دولت حسن روحانی در اختیار موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان قرار داد، کنار گذاشته شد و هیچ بودجه‌ای از این پروژه به آن اختصاص پیدا نکرد تا در منطقه‌ای به وسعت ۵/۱ میلیون هکتار، تنها ۸ محیط‌بان برای حفاظت از یوز آسیایی حضور داشته باشند. اما نکته قابل تامل در این‌باره، جمع‌آوری تمام دوربین‌های تله‌ای از این منطقه است. علاوه بر این هیچ بودجه‌ای به این منطقه اختصاص پیدا نکرد تا تمام هزینه‌های مربوط به این پروژه در منطقه خارتوران و توسط موسسه حیات وحش میراث پارسیان مصرف شود. در همان زمان نیز ابهامات زیادی درباره این موسسه و اینکه چرا از بین زیستگاه‌های اصلی یوز آسیایی، منطقه خارتوران برای این پروژه تعریف شده است، وجود داشت، اما پس از دستگیری‌های اخیر و افشای
برخی جزئیات، مشخص شد هدف اصلی موسسه کاووس سیدامامی پرسه زدن حول یک سایت موشکی و جمع‌آوری اطلاعات درباره آن بوده است. مراد موشه طاهباز پیش‌تر در گزارشی با عنوان «چتر سبز جاسوسی» به بررسی پشت‌پرده موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان و هیأت موسس و هیأت‌مدیره این موسسه پرداخت. یکی از اصلی‌ترین چهره‌های این موسسه مراد طاهباز است که در سایت موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان از او که عضو هیات‌مدیره این موسسه است به عنوان «فعال در عرصه‌های محیط‌زیست و میراث فرهنگی» یاد شده است. حالا مشخص شده این فرد که اعترافات بسیار مهم و سنگینی درباره پروژه نفوذ و جاسوسی داشته، «مراد موشه طاهباز» یک یهودی سه‌تابعیتی است. این فرد که گفته می‌شود علاوه بر ایران، تابعیت آمریکایی و انگلیسی نیز دارد، یکی از مهره‌های اصلی پشت صحنه فعالیت‌های پنهان موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان است. طاهباز که نه از مسؤولان ستادی محیط‌زیست است و نه از مدیران استانی، همان کسی است که دهم آبان‌ماه سال ۹۶ پس از اعلام رسمی قطع همکاری سازمان ملل در پروژه «یوز آسیایی»، در بالاترین جلسه کمیته راهبردی یوزپلنگ آسیایی با حضور سرپرست معاونت محیط طبیعی سازمان
حفاظت محیط‌زیست، معاون نماینده مقیم دفتر برنامه عمران سازمان ملل متحد در ایران، ریاست پروژه بین‌المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی، مدیر برنامه‌های محیط‌زیست و توسعه اقتصادی و اجتماعی دفتر ملل‌متحد در ایران و جمعی از مسؤولان ارشد سازمان و مدیران کل ادارات حفاظت محیط‌زیست استان‌ها، در مقر مرکزی سازمان در پارک پردیسان در راس مجلس حضور داشت. پروپاگاندای مراد طاهباز و موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان در این پروژه با حمایت سازمان محیط‌زیست تا جایی وسعت یافت که حتی تصویر یوز آسیایی نیز در جام‌جهانی روی پیراهن تیم‌ملی فوتبال ایران نقش بست. اما مراد طاهباز کیست؟ طاهباز یک تاجر بین‌المللی است. او به‌واسطه یکی دیگر از شرکت‌های ثبت‌شده خود در آمریکا مدیریت ساخت مجموعه توریستی بزرگی در اسرائیل را عهده‌دار است و از شرکای تجاری رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود! آنگونه که مشرق نوشته است، مراد طاهباز در ۳ شرکت «Empire Resorts» ,Inc»، «MT Capital LLC و «Americas Partners LLC» عضو هیات‌مدیره و مدیرعامل بوده است. شرکت امریکاز پارتنرز که طاهباز از شرکای اصلی و در زمانی مدیر آن بود، در سرزمین‌های اشغالی به فعالیت ساخت مجموعه‌های تفریحی
و... مشغول است. جالب اینکه هر سه شریک اصلی طاهباز در این شرکت، یعنی «جو برنستین» (Joe Bernestein)، «رالف برنستاین» و «یوسی ریزن» (Yossi Razon) تابعیت مضاعف آمریکایی- اسرائیلی دارند و این شرکت همکاری نزدیکی با امپراتوری مالی- تجاری صهیونیستی راکفلر دارد. از جمله کار‌های این شرکت، ساخت شعبه اصلی بانک اسرائیلی «hapoalim» در نیویورک است. این شرکت یک شعبه در سرزمین‌های اشغالی و ثبت شده در اسرائیل به نام «Israel by the Sea» دارد که همان طور که گفته شد، سال‌هاست در سرزمین‌های اشغالی مجموعه‌هایی، چون هتل و ویلا‌های لوکس و ساختمان‌های مجلل دیگر می‌سازد. طاهباز علاوه بر ساخت‌وساز در آمریکا و رژیم صهیونیستی، مدیریت توسعه قمارخانه‌های آمریکا را هم در کارنامه فعالیت‌های خود دارد. طاهباز که برخی او را یکی از اصلی‌ترین چهره‌های در صحنه در پروژه یوز ایرانی معرفی می‌کنند، سال ۹۲ به همراه مجموعه‌ای از مدیران همکار سازمان محیط‌زیست در پرونده صیانت از «یوزپلنگ ایرانی»، رئیس برنامه عمران سازمان‌ملل- گری لوئیس- و مجموعه‌ای از مدیران آمریکایی موسسه قوچ‌های وحشی آمریکا و بنیاد میراث ایران در انجمن سلطنتی جغرافیای انگلیس در
گردهمایی ویژه‌ای و در غیاب مسؤولان جمهوری اسلامی ایران درباره مسائل زیست‌محیطی کشور به ارائه طرح و نظریه پرداختند! طاهباز همچنین از علاقه‌مندان شکار است که یکی از مستندات آن، ثبت شکار ۲ رأس مارال، گوزن زرد، تار هیمالیایی و شاموا به نام وی در وبسایت گزارش شکار (Hunting Report) است. او همچنین در سمیناری درباره شکار قوچ در ایران که در هتل- قمارخانه پاریس در لاس‌وگاس برگزار شده بود، تحت عنوان «شهروند سابق ایران» در پنلی شرکت کرده و به همراه رضا گلسرخی و یک شکارفروش بین‌المللی به نام دیوید لیلین، راه‌های شکار در ایران و نیز ارسال شاخ و لاشه شکار به آمریکا را برای حضار آمریکایی شرح داد. مراد طاهباز پس از تعریف پروژه حفاظت از یوز آسیایی و اختیارات گسترده موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان در این پروژه، نفوذ گسترده‌ای در سازمان حفاظت محیط‌زیست پیدا کرد. نخستین‌بار فروردین ۹۴ فردی به نام «سام خسروی‌فرد»، فعال محیط‌زیست و دانشجوی دکترای این رشته که ساکن هلند است، به صورت علنی از روابط موسسه مراد طاهباز با سازمان محیط‌زیست تحت ریاست معصومه ابتکار سخن گفت. خسروی‌فرد با معرفی موسسه «حیات‌وحش میراث پارسیان» و شعبه دیگر آن
در آمریکا، این موسسه را به فروش قوچ لارستان، زیرگونه در معرض آسیب و خطر ایران متهم کرده بود. نکته جالب اینجاست که موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان خود ادعای پروژه حفاظت از این‌گونه جانوری را نیز بر عهده داشته است (!) خسروی‌فرد در افشاگری خود از رابطه گسترده این موسسه با سازمان محیط‌زیست و کمک ۱۰۰ هزار دلاری آن به فاز دوم پروژه حفاظت از یوز آسیایی خبر داده بود. اهمیت دستگیری مراد طاهباز به عنوان شاه‌مهره سه‌تابعیتی را می‌توان از اقدام وبسایت «IranWire» که از سایت‌های متعلق به اپوزیسیون جمهوری اسلامی است، درک کرد. این وبسایت که ۱۰ فوریه ۲۰۱۵ در گزارشی با عنوان «شکارچی و فعال اقتصادی در خدمت حیات‌وحش ایران» به معرفی مراد طاهباز و فعالیت‌های او در ایران پرداخته بود، بعد از انتشار خبر دستگیری متهمان پرونده جاسوسی محیط‌زیست، به طور کل هم این گزارش و هم سایر گزارش‌های مرتبط با افراد فعال در موسسه «حیات‌وحش میراث پارسیان» را از دسترس خارج کرد!
جاسوسان سبز کدام سایت موشکی ایران را دید می‌زدند؟ یکی از موضوعات مطرح شده درباره اقدامات تیم کشف شده جاسوسی که در پوشش فعالیت‌های زیست محیطی اقدام به جمع‌آوری و انتقال اطلاعات مهم به خارج از کشور می‌کرد، موضوع پرسه زدن آنان اطراف پایگاه‌های نظامی بویژه مراکز مربوط به برنامه دفاع موشکی بوده است. یکی از فعالیت‌های عمده این شبکه متهم به جاسوسی که در پوشش موسسه حیات‌وحش میراث پارسیان و در قالب پروژه یوز ایرانی در منطقه حفاظت‌شده خارتوران به مساحت بیش از یک‌میلیون هکتار مربع فعالیت می‌کرده، نصب برخی دوربین‌های بسیار پیشرفته در اطراف یک پایگاه موشکی بوده است. بر اساس این گزارش، یکی از پایگاه‌های موشکی و فضایی ایران در استان سمنان در منطقه حفاظت‌شده خارتوران قرار دارد. استان سمنان دارای ۳ پایگاه برای پرتاب ماهواره به فضا و نیز تست موشک است. جاسوسانی که در پوشش فعالیت‌های زیست محیطی فعالیت می‌کردند، تمرکز و توجه خاصی روی یکی از این سایت‌ها داشتند. بر این اساس، شبکه کشف شده از طریق برخی عوامل محلی خود این دوربین‌ها را در نزدیکی و فضای مشرف به این سایت موشکی نصب کرده بودند. نکته قابل تامل این است
که با فاصله بسیار کمی پس از دستگیری برخی اعضای این شبکه نفوذ، دوربین‌ها توسط عوامل محلی جمع‌آوری شد، ولی پس از اعترافات برخی اعضای این شبکه، نیروهای اطلاعاتی و امنیتی این دوربین‌ها را در منزل عوامل محلی کشف و ضبط کردند. بر اساس بررسی‌های صورت گرفته، پایگاه موشکی مزبور، برای منابع نظامی غربی بسیار مهم بوده است. یک بررسی ساده نشان می‌دهد طی سال‌های اخیر برخی منابع رسانه‌ای غربی به صورت ویژه روی این سایت موشکی ایران تمرکز خاصی کرده‌اند. به عنوان نمونه مردادماه ۹۲ خبرگزاری رویترز در یکی از گزارشات خود به همین سایت موشکی اشاره کرد و گزارش داد نشریه «جینز» که رویداد‌های اطلاعاتی و نظامی در جهان را رصد می‌کند از ساخت یک پایگاه پرتاب موشک در ایران خبر داد، پایگاهی که می‌تواند برای آزمایش موشک‌های بالستیک به کار رود. بر اساس گزارش رویترز، این نشریه روز پنجشنبه ۱۷ مرداد نوشت تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد ایران در ۳ سال گذشته به ساخت‌وساز یک پایگاه بزرگ مشغول بوده که حاوی یک سکوی پرتاب موشک و مرکز مراقبت است. در گزارش نشریه معتبر جینز، محل این پایگاه اطراف شهر شاهرود، ۱۰۰ کیلومتری شمال شرق تهران عنوان شده است.
گزارش نشریه جینز می‌گوید پایگاه شاهرود یکی از ۳ پایگاهی است که ایران قصد دارد از آن برای برنامه فضایی خود استفاده کند. متیو کلمنتز، دبیر نشریه جینز، با اشاره به پایگاه شاهرود می‌گوید در بررسی تصاویر ماهواره‌ای به این نتیجه رسیدیم که این پایگاه یک مکان استراتژیک برای آزمایش موشک‌های بالستیک خواهد بود که باعث می‌شود ایران بتواند از ۲ پایگاه دیگر خود آزادانه برای برنامه پرتاب ماهواره استفاده کند. این نشریه آمریکایی البته به این گزارش بسنده نکرد و گزارشات دیگری درباره سایت‌های موشکی در استان سمنان بویژه سایت سوم که در منطقه حفاظت‌شده خارتوران (محل عملیات تیم کشف شده متهم به جاسوسی) قرار داشته، منتشر کرده است. به‌گونه‌ای که این نشریه در یکی از گزارشات خود درباره این سایت مهم موشکی نوشته است: «سومین سایت پرتاب ماهواره در ایران که توسط جینز شناسایی شده است در فاصله ۱۶۵ کیلومتری شمال شرق سایت فعلی پرتاب ماهواره در سمنان و ۴۰ کیلومتری جنوب شرق شهر شاهرود واقع شده است. زمان تقریبی آغاز ساخت‌وساز در این پایگاه بین مه و سپتامبر ۲۰۱۰ تخمین زده می‌شود. یعنی دقیقا همان زمانی که فعالیت توسعه و گسترش سایت قدیمی پرتاب
ماهواره در سمنان آغاز شده بود. فعالیت‌های ساخت‌وسازی که هم‌اکنون مساحت سایت قدیمی را به حدود ۱۰۰ کیلومترمربع توسعه داده است. مانند سایت سمنان، سایت شاهرود (سایت جدید) نیز دارای یک برج پرتاب به ارتفاع تقریبی ۲۳ متر است. موضوعی که این تفکر را تقویت می‌کند که ایران می‌خواهد در هر دو پایگاه واقع در استان سمنان توانایی پرتاب ماهواره‌بر‌های بزرگ‌تر از سفیر را داشته باشد. سکوی پرتاب واقع در سایت شاهرود به ابعاد ۱۴۰ در ۲۰۰ متر بسیار بزرگ‌تر و البته دارای تنها یک خروجی گاز‌های موشک به طول ۱۲۵ متر به جای ۲ خروجی است. همچنین سایت شاهرود دارای یک سکوی افقی جهت بازبینی و چک موشک به ابعاد ۶۲ در ۴۷ متر است که بسیار کوچک‌تر از سایت ۱۰۰ در ۵۰ متری سمنان است». از همینجا اسرائیل را می‌زنیم! اما سایت موشکی ایران در منطقه حفاظت‌شده خارتوران که توسط فعالان به‌ظاهر زیست محیطی دید زده می‌شد، از آن پایگاه‌هایی است که برای رژیم صهیونیستی از خطرات بالقوه به شمار می‌رود. ۷ مهرماه ۹۰ سردار امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه در این باره توضیحاتی ارائه کرد. فرمانده نیروی هوافضای سپاه در جمع خبرنگاران درباره
توان موشکی ایران اظهار داشت: مسافت برد موشکی ایران تا ۲ هزار کیلومتر است و این به معنای عدم توانایی برای افزایش برد موشک‌ها نیست بلکه بیش از این برد را برای ساخت موشک‌های‌مان احتیاج نداریم. سردار حاجی‌زاده اظهار داشت: فاصله سرزمین‌های اشغالی با ایران بیش از یکهزار و ۲۰۰ کیلومتر است که می‌توانیم آن را از سمت دامغان و سمنان مورد اصابت موشک‌های‌مان قرار دهیم.
دیدگاه تان را بنویسید