روزنامه کیهان در ویژههای خود نوشت: روزنامه بهار با اشاره به سوابق سخنرانی حسن روحانی نوشت: همان طور که از نام قوه مجریه مشخص است، وظیفه رئیس دولت اجرای قانون است. اینجا همان جایی است که سخنور بودن جناب رئیسجمهور کمترین اهمیتی ندارد و حتی میتواند سبب ایجاد اشکالات در روند کارها شود. با نگاهی به سخنرانیهای روحانی در چند سال اخیر شاهد آن هستیم که معمولاً او به کنایه سخن میگوید. اما مشکل از آن جایی شروع میشود که الان پنج سال از تابستان ۹۲ و روی کارآمدن دولت اعتدال میگذرد و جامعه بیشتر از آن که تشنه شنیدن «باید چنین بشود» باشد منتظر شنیدن گزارش «چنین شد»ها است. دوران جلب توجه با سخنان زیبا حداقل برای دولتی که بیشتر از نیمی از عمر هشت ساله (مجموع زمان دولتهای یازدهم و دوازدهم) خود را گذرانده است گذشته است و حالا دیگر وقت گزارش عملکردهاست. از سوی دیگر اساساً چنین مباحث تئوریکی چه ارتباطی به جایگاه رئیس قوه اجرایی کشور دارد؟ به نظر میرسد که بیان چنین اظهاراتی که تنها میتواند چند صباحی موج رسانهای ایجاد کند ناشی از آن است که رئیسجمهور به خوبی به این نکته آگاه است که توان او و دولتش آنقدرها نیست که
بتواند تغییری در برخی روندهای موجود ایجاد کند و به همین دلیل تنها در پشت تریبونها به ذکر مصیبت میپردازد تا همدردی اجتماعی را برانگیزد!
دیدگاه تان را بنویسید