سرویس سیاسی فردا: سید حسین نصر از اندیشمندان سنت گرایی اسلامی است که از سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۵۷ در ایران داری مسئولیستهای مختلف فرهنگی و علمی بوده است که بعد از انقلاب ترجیح داد در آمریکا به فعالیت های خود ادامه بدهد،نصر با وجود اینکه در زمان پهلوی دوم از شخصیت های با نفوذ بود اما او از پذیرفتن پستهای سیاسی در زمان رژیم شاه امتناع کرد به جز یک پست؛ آن هم ریاست دفتر فرح پهلوی آن هم در تابستان سال ۱۳۵۷.
اقدامی که چندان قابل فهم نیست چرا که کسی که در اوج اقتدار رژیم شاه حاضر به پذیرفتن مسئولیتهای سیاسی نشد چرا در تابستان ۵۷ که رژیم شاه یک رژیم کاملا متزلزل در آستانه فروپاشی بود مسئولیت دفتر فرح را پذیرفت اقدامی که باعث شد در نظر برخی انقلابیها او کارگزار رژیم فاسد شاه قلمداد شود. هفته نامه سازندگی در قسمتی از گزارشش درباره نصر به این مساله پرداخته است: سید حسین نصر در پاسخ به این پرسش در دو مقطع اظهار نظر کرده است که نمایانگر تطور اندیشهای او هم است. پاسخ اول او در کتاب در جستجوی امر قدسی مطرح شده است:
«این امر را پذیرفتم چرا که پای آینده کشورم در میان بود نه اینکه آن کار را در آن عصر پر خطر از سر بلند پروازی یا ورود به عرصه سیاست کرده ام، چون احساس میکردم تنها میانجی هستم که میتوانم در این وضعیت به ایجاد موقعیتی کمک کنم که مثلا آیت الله خمینی با شاه مصالحه کند و حکومت سلطنتی اسلامی بر پا شود که در آن علما نیز در مورد امور حکومتی اطهار نظر کند، اما اساس حکومت به هم نریزد بسیاری از علما نیز هدفی جز این نداشتند» بیست سال بعد سید حسین نصرجواب صریحی تری به پرسش مطرح شده میدهد «چون این کار را در آن زمان یک وظیفه ملی و حتی دینی خودم میدانستم و شاید هم اشتباه کردم بلکه حتما اشتباه کردم و گرنه اینگونه چوب آن را نمیخوردم»
دیدگاه تان را بنویسید