روزنامه صبح نو؛ عباس لیمی نمین*: دور دوم مناظرات نامزدهای ریاست جمهوری گامی بلندتر در جهت تشخیص و شناخت بهتر جامعه از جریانات سیاسی و برخی نخبگان بود. رئیس جمهور مستقر و معاون اول وی تلاش مشهودی در راستای دو قطبی کردن رقابتهای انتخاباتی صورت دادند هرچند چنین تلاشی به اعتقاد ناظران سیاسی نتیجهای را عاید نخواهد ساخت اما قطعاً می تواند شاخصی برای ارزیابی مردم باشد. نامزدهایی که خود را نجاتبخش و رقیبان را نابود کننده کشور، معرفی میکنند در واقع برخلاف شعارهای زیبای خود مبنی بر به رسمیت شناختن حقوق سیاسی دیگران، هیچگونه فضایی را برای منتقدان قائل نیستند. در دو قطبی "فرشته" نجاتبخش و "دیو" نابود کننده کشور، تحمل و تعامل معنایی ندارد. صرفاً ستیزهگری و خصومتورزی کارکرد پیدا میکند. بنابراین بهرغم نقد پررنگ دولت یازدهم به آقای احمدی نژاد متأسفانه باید گفت سیاستورزی آقای روحانی شباهتهای فراوان با نحوه تعاملات رئیس دولت دهم دارد.
رئیس جمهور مستقر میبایست به این نکته مهم عنایت کند که رقبایش با پذیرش برخی خدمات دولت یازدهم ضمن رعایت انصاف، صرفاً بر این نکته تأکید می ورزند که این دولت با این میزان اهتمام به مسائل جامعه نخواهد توانست مشکلات اقتصادی حاد شده را برطرف سازد. این رویکرد رقبای آقای روحانی اولاً به ایشان فرصت دوقطبی سازی جامعه را نمیدهد. ثانیاً برای جامعه روشن میسازد که حتی اگر دولت با همین میزان انگیزه فعالیت کند، قادر به حل مشکلات مردم نخواهد بود در حالیکه مردم به درستی معتقدند اگر آقای روحانی دوباره انتخاب شود اطرافیان او به مراتب انگیزه کمتری برای کار خواهند داشت زیرا انگیزه دور اول برای انتخاب مجدد را نخواهند داشت.
ثالثاً وزرایی که در کنار مسوولیت رسمی خود به امر تجارت آن هم از نوع زیانبارش میپردازند از این رو که فرصت خود را رو به پایان میبینند، به اشتغالات خود بیش از پیش خواهند افزود. این امر نه تنها بر میزان اشتغالی که دولت مدعی است محقق ساخته، نخواهد افزود بلکه به شدت کاهش خواهد داد.
*فعال سیاسی
دیدگاه تان را بنویسید