امضای چه کسی پای بلندمرتبه‌سازی است؟

سرویس سیاسی فردا؛ محسن مهدیان: مدل سیاست ورزی تکنوکرات ها در عدم شفافیت است. تا وقتی شفافیت نباشد در قدرت اند و به محض تنویر فضای اجتماعی به شدت متضرر می شوند. برای همین مهمترین دغدغه این جریان حفظ وضع موجود و تداوم جهل عمومی از طریق مبارزه با شفافیت است.

این جریان در دهه 70 سابقه بسیار تلخی از تقابل با رسانه ها و منتقدان داشت.

تکنوکرات های امروز میراث داران همان جریان سابقند که حتی ژنرال های خود را هم تغییر ندادند و با همان طائفه "کهن سال" وارد میدان شده اند. مهمترین شاخص این جریان تکیه بر جهل مردمی و ساخت ظاهر دموکرات است.

تنها دو نمونه از سبک کنشی دولت در مواجهه با مخالفان را طی یکی دو روز گذشته مرور می کنیم.

1. یکم مواجهه رئیس جمهور محترم با پخش زنده مناظرات انتخاباتی بود.

بلافاصله بعد از اینکه خبر منع مناظره زنده در رسانه ها منتشر شد آقای روحانی در مصاحبه ای به این تصمیم واکنش نشان داد و درخواست تجدید نظر کرد. در این میان احدی از ترکیب رای دهندگان خبر نداشت تا اینکه با مصاحبه یک عضو کمیته مسوول، مشخص شد نماینده های دولت در این کمیته مخالف برگزاری مناظره زنده بوده اند.

2. دوم اظهارات جناب رئیس جمهور درباره فروش تراکم در تهران است. جناب رئیس جمهور جوری وانمود کردند که عامل تراکم فروشی بی ضابطه و بلندمرتبه سازی در تهران مدیریت شهری است. ممکن است مردم در جریان قوانین جاری شهری نباشند اما آقای رئیس جمهور خوب می دانند که امضای چه کسی پای تراکم فروشی در تهران است.

بلندمرتبه سازی و فروش تراکم بر مبنای دو مجوز است. یکی طرح تفصیلی شهر که در دهه 70 و در زمان ریاست جمهوری وقت تصویب شده است و دیگر کمسیون ماده 5 است که نسبت به فروش تراکم و مجوز برج سازی تصمیم گرفته اند. درباره طرح تفصلی که تکلیف روشن است و تاریخ تصویب و ترکیب تصمیم گیران گویا است.

اما درباره کمسیون ماده 5 نیز این کمسیون شامل 8 عضو است که تنها یک عضو آن از شهرداری است و باقی یک نفر عضو شورای شهر و 6 نفر از شخصیت های حقوقی دولتی اند و تصمیم گیری اجماعی اتخاذ می شود.

با این تفاسیر امضای چه کسی پای بلند مرتبه سازی است؟

هرنوع شفافیت مانعی جدی بر حفظ قدرت تکنوکرات هاست؛ حیات این جریان به تداوم و استمرار جهل عمومی است.