سوءاستفاده از هنرمندان این‌بار برای آزادی یک مجرم!

سراج۲۴: هفت سال از فتنه 88 و روزهای پر التهاب پس از انتخابات ریاست جمهوری گذشته است. در آنروزها موضع گیری صحیح و منصفانه تبدیل به یک کیمیا شده بود. هنرمندان، نویسندگان، شاعران و ... هرکدام سهمی در خاموش کردن آتش فتنه یا دمیدن در آن داشتند. برخی با تحلیل بموقع از فضای سیاسی کشور، موضع‌گیری‌های موثری گرفتند، برخی سکوت کردند تا آب‌ها از آسیاب بیافتد و عده‌ای هم آتش فتنه را شعله‌ور تر کردند. هنرمندان و سلبریتی‌ها بواسطه محبوبیت در بین عموم افراد جامعه، همیشه جزو دوست‌داشتنی‌ترین قشر از سوی سیاست‌مداران هستند؛ البته این رابطه در اغلب موارد گفتمانی نیست و برای هر دو طرف پر سود است. لابد طرفداری یک هنرمند از یک سیاست‌مدار چیزی بر سبد رایش اضافه می‌کند و از طرفی هنرمند هم امتیازات خوبی را برای فعالیت‌های هنری آینده‌اش دریافت خواهد کرد. سال 88 در جریان انتخابات ریاست جمهوری نیز شاهد چنین تعاملاتی بودیم و در فتنه پس از انتخابات برخی از هنرمندان و فعالان فرهنگی نقش مهمی در برهم زدن فضا وامنیت روانی جامعه داشتند. حتی کار به دعوت برای حضور در تجمعات غیر قانونی هم کشیده شد. اتفاقات به تدریج پیش رفت و گره‌ها یکی یکی باز شد تا ماجرا به 9 دی رسید. بالاخره پس از 8 ماه آشوب و بلوا، حضور گسترده مردم همه چیز را تغییر داد. پس از آن بسیاری از هنرمندان و فعالان اجتماعی و فرهنگی که فریب فضای فتنه‌گون را خورده بودند با جریان اقتدارگرا و آشوب‌طلب بصورت جدی فاصله گرفتند و به خط مردم پیوستند. در این سال‌ها بارها حوادثی مانند دستگیری فتنه‌گران و عوامل محرک آن صورت گرفته که روال قانونی ماجرا برای دستیابی به نتیجه طی شده است. برخی دوران محکومیت‌ خود را پشت سر گذاشتند و حالا با تجربه‌ای تلخ اما پر عبرت زندگی می‌کنند. اما هنوز هم هستند کسانی که دوران محکومیت خود را می‌گذرانند و هر از چندی اخبار آنها توسط رسانه‌های معاند نظام و انقلاب در تیتر یک حوادث و اتفاقات ایران مطرح می‌شود. حالا چند روزی است اخبار مربوط به اعتصاب غذای یک مجرم امنیتی در روزهای پرآشوب سال 1388 تبدیل به اخبار رسانه‌های ضد انقلاب شده است. برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی کمپینی را برای آزادی او براه انداخته‌اند که در این میان و پس از مدت‌ها بازهم نام برخی از بازیگران سینما دیده می‌شود. چرا باید اعتبار هنر یک هنرمند و فعال فرهنگی صرف منافع حزبی اقتدارگرایان و آشوب‌طلبان شود؟ کسی که جرمش مشخص است و ارتباطاتش با بیگانگان در راستای فتنه‌انگیزی و ایجاد نا امنی در داخل کشور برای دادگاه معین شده است، چرا باید با بازی رسانه‌های معاند و با وارونه جلوه دادن حقایق توسط آنها، بعنوان انسانی مظلوم معرفی شود؟ در این میان دوباره موضع گیری برخی هنرمندان شروع شده است؛ هنرمندانی که نان امنیت جمهوری اسلامی را می‌خورند و حالا نادانسته و ناخواسته پیگیر آزادی یک بر‌انداز و آشوب‌گر هستند. همانقدر که واژه‌هایی مثل "دموکراسی" و "آزادی" برای هنرمندان و روشنفکران زیباست، رفتار کسی که نتیجه دموکراسی را نپذیرفته، به آن حمله می‌کند و مخل آزادی عمومی مردم است هم باید زشت و کریه باشد. هنرمندان و بازیگران ایرانی انسان‌های پاک‌طینت و خوش سیرتی هستند که برخی از آنها در چنین مواقعی باز هم فریب بازی‌های جناحی و سیاسیِ اقتدارگرایان داخلی و دشمنان خارجی را می‌خورند. حتی حمایت از کسی که علیه دموکراسی شوریده است، خلاف پز های مرسوم روشنفکری است!