چرا دولت بازهم گزینه‌های تکراری را معرفی می‌کند

اولین گزینه احتمالی محمدعلی نجفی است. او در ابتدای کابینه برای وزارت آموزش‌و‌پرورش معرفی شد که با رأی عدم اعتماد نمایندگان مواجه شد. سپس روحانی وی را به عنوان رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برگزید که در ۱۰ بهمن ۱۳۹۲، نجفی به‌دلیل بیماری از سمت خود استعفا کرد. حال چگونه کسی که توانایی جسمی برای اداره یک معاونت را ندارد می‌تواند یک وزارتخانه عظیمی مانند آموزش‌و‌پرورش را اداره کند؟

اما این مسائل را نمی‌توان پایان شباهت‌های مدیریتی رییس دولت یازدهم با رییس دولت دهم -که به آن هم نقدهای جدی همراه است- دانست، چرا که اصرار روحانی بر باقی ماندن یکی از اقوام نسبی و نزدیک خود بر مسند قدرت را با وجود همه انتقادات اقتصادی و سیاسی که توسط دلسوزان و منتقدان به وی مطرح بوده است، می‌توان به اصرار رییس‌جمهور سابق بر انتصاب یکی از بستگان سببی خود در پست حساس دولتی آن هم با وجود نقد دلسوزان، تشبیه کرد. عملکرد بحث برانگیز آقای روحانی و دولت وی و همچنین تمرکز بیش از حد آنها در سه سال گذشته با محوریت برجام و دستاوردی که توسط معاونش«تقریباً هیچ» نامیده شد، برخی کارشناسان و حتی افکار عمومی را به این باور رسانده است که حتی بدون حضوری رقیبی قدرتمند در صحنه انتخابات می‌توان روحانی را اولین رییس‌جمهور چهار ساله ایران نامید حال در کنار آن اگر بی‌برنامگی و اصرار را بر حول مسائلی اینچنینی اضافه کنیم، قطعاً حتی خوش‌بین‌ترین هواداران دولت هم نمی‌توانند برای پیروزی رییس‌جمهور مطبوعشان در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، امیدوار باشند.